Hem en hem alleen

Twenty Six

[Laura]

We zijn met twee taxi's. Een jongens taxi en een meisjes taxi. Aylin merkt op dat ik stil ben. 'Waar denk je aan?' Ik haal mijn schouders op. 'Iedereen weet het nu van mij en Ryan en het is gewoon niet gegaan als hoe we wilden en dat is mijn schuld.' Fluister ik in haar oor. Ella hoeft niet mee te genieten. Ella zingt mee met de muziek in de taxi en is vrolijk aan het dansen met Nina, voor zover dat kan in een taxi. Nadat ze gehoord heeft dat Ryan verliefd is op mij en dus niet op haar, had ik haar iets minder vrolijk verwacht. Misschien doet het haar ook wel gewoon niks.

'Lau, kop op. Het moest gebeuren. Daarnaast heeft hij je ook gewoon echt heel pist gemaakt met dat stomme spel.' Probeert Aylin me op te vrolijken, maar het werkt niet. Ik wil gewoon naar de villa, in Ryan's armen liggen en alles uitpraten. Maar door dat te willen verpest ik mijn laatste avond. We moeten het gezellig afsluiten. Met zijn allen. Ik wil geen avond verpester zijn.

'En ik heb goedmaak seks gehad.' Fluister ik een beetje schamend. Met grote ogen kijkt Aylin me aan. 'Gek! Je hoort dit soort dingen uit te praten niet uit te' Ze zoekt een passend woord, maar het mislukt om het netjes te verwoorden. 'Je snapt wat ik bedoel!' Ze kijkt me aan alsof ik een misdaad heb gepleegd. Toch moet ik lachen. Ze geeft me een kleine tik tegen mijn schouder. Afkeurend schudt ze met haar hoofd. Ella en Nina kijken vragend onze kant op. We wuiven het weg en stappen dan uit de taxi. We komen tegelijk aan met de andere taxi. Meteen richt ik mijn blik op Ryan en hij blijkbaar ook op mij. Ongemakkelijk kijken we weg. Het voelt gek. Het voelt alsof het niet klopt. Ik zucht het weg en loop dan de club in.

Het is weer erg druk. Het valt me op dat er veel mensen op vakantie zijn hier en dat terwijl het niet eens zomer vakantie is. 'Drankje?' Vraagt Aylin aan mij als we bij de bar staan. Ik heb nog niet eens geantwoord of ik heb al een drankje in mijn hand. Lachend bedank ik haar. Zo lopen we naar onze groep. Ryan kijkt niet eens om naar me. Het laat me niet goed voelen. Niet nu.

Ella is best wel dronken en dat merk je aan alles. Ze zoekt bij elke jongen aandacht. Ze hangt ook steeds aan Ryan's arm, maar het lijkt me geen slim plan om nu de jaloerse, half, vriendin uit te hangen. Ik probeer plezier te maken en ook te gaan dansen, maar het lukt me gewoon niet. Mijn hoofd denkt aan andere dingen. Ik gooi mijn glas in één keer achterover en loop meteen weer op de bar af. Evan komt achter me staan en bestelt twee drankjes nog voor dat ik dat kan doen. Vragend kijk ik hem aan.

'Deze krijg je van mij.' Schreeuwt Evan boven de muziek uit. Ik lach hem vriendelijk toe. Hij houdt een pakje sigaretten voor mijn neus gedrukt, maar ik bedank vriendelijk. 'Je weet dat ik niet rook.' Schreeuw ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Op een feestje mag het best.' Hij geeft mij één en ik besluit om het dan maar aan te nemen. Ik weet hoe het is om te roken en ik kan het ook wel. Ik heb het wel eens eerder gedaan, maar het trok mijn interesse gewoon niet. Ryan rookte wel altijd. Ook toen we hadden. Hij zei dat hij er altijd rustig van werd. Misschien word ik er nu ook rustig van en kan ik eindelijk plezier maken.

Als we het rokershokje binnen stappen zien we meteen twee bekende gezichten. Ryan en Lorenzo. Goh, Lorenzo is van Aylin los gekomen. Het is ongelooflijk. Verbaasd en vragend kijkt Ryan mij aan. 'Wat ga jij doen?' Vraagt hij zodra hij de rook uitblaast. Ik haal mijn schouders op. 'Ik doe ook eens gek.' Zeg ik dan maar. Ik weet ook niet zo goed wat ik hier op moet zeggen. Als ik nu ga zeggen dat ik het doe om te kalmeren, gaat hij vragen waarom ik wil kalmeren en dat is een gesprek wat we niet hier gaan houden. Hij schudt met zijn hoofd. ' Lau, nee.' Probeert hij mij te verbieden. 'Jij bent niet zo, jij houdt niet van roken.' Hij kent mij te goed. 'Ach, eentje kan geen kwaad.' Bemoeit Evan zich. Ryan kijkt me aan en ik hem ook. Toch ben ik ergens opzoek naar zijn goedkeuring. Hij haalt zijn wenkbrauwen op. Dan gebaard hij met zijn vingers dat ik mijn sigaret aan hem moeten geven. Braaf geef ik hem mijn sigaret. Ik wist wel dat ik niet mocht roken van hem, maar ergens had ik het gewoon even nodig nu.

Tot mijn verbazing steekt hij hem aan en overhandigd hem weer aan mij. Hij knipoogt en brengt dan zijn mond naar mijn oor. 'Laat het bij één.' Fluistert hij. Ik knik en dan verlaat hij het rokershokje. Lorenzo was al zonder hem weg gelopen.

'Alles goed tussen jullie na dat spel?' Vraagt Evan zodra Ryan uit het zicht is. Ik heb geen zin om mensen te betrekken bij onze ruzie en ik wil het dan ook graag tussen mij en Ryan houden. Dus ik knik. 'Ja, het is goed. Het is prima dat mensen het nu weten.' Hij knikt. 'Gelukkig maar.'

We zijn klaar met roken en beide gaan we weer onze eigen weg. Het heeft niet echt geholpen. Ik ben er niet rustiger door geworden en ik maak nog steeds geen plezier. En ik doe nog wel zo hard mijn best. Ik geef het bij deze dan ook op. Ik meld aan Aylin dat ik naar buiten ga en wellicht wel naar huis. Ze probeert me nog over te halen, maar ik moet haar teleurstellen.

Het is rustgevend buiten. Je hoort de zee golven. Er staat wel een klein briesje waardoor het dus best fris is. Ik heb geen jas aan. Ik neem plaats op een bankje en kijk naar de zee die in de verte te zien is. Ik vermaak me gek genoeg al een stuk beter. Achter mij schraapt iemand zijn keel. Geschrokken kijk ik achter me. Het is Ryan en hij is de enige die ik nu bij mij wil.

Hij komt naast me zitten en kijkt me aan zonder iets te zeggen. 'Wat doe je hier?' Vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders op. 'Ik had het gewoon niet naar mijn zin.' Beken ik. Ik wil er nu wel over praten. We zijn beide niet dronken. We hebben wel drank gehad, maar we zijn nuchter genoeg om een serieus gesprek te hebben. 'Komt het door mij?' Ik kijk op van de grond naar hem. Ik voel dat mijn ogen glinsteren door het licht van de maan. Ik hoef niks te zeggen. Hij weet het wel. 'Het spijt me, Lau. Ik heb echt geen idee waarom ik Ella koos. Het was zo stom. Ik ben echt een klootzak!' Uit woede staat hij op. Ik merk aan hem dat hij echt boos op zich zelf is. Hij draait zich naar mij toe. 'Dit bedoelde ik dus met het verpesten. Ik doe het gewoon meteen. We hebben het er vandaag nog over gehad. Snap je nu wat ik bedoel, Lau?' Ratelt hij aan één stuk door. Ik laat hem eerst uitspreken voordat ik mij er in meng. Hij moet afkoelen. Anders heeft praten geen zin. Hij zucht diep en draait mij weer de rug toe. Hij is een beetje afgekoeld.

Rustig sta ik op en loop op hem af. Ik laat mijn handen zijn schouder raken. Langzaam draait hij zich om. Ik sluit mijn armen om hem heen en hij wacht niet af en doet het ook bij mij. Aan de manier van deze knuffel weet ik gewoon dat hij moet huilen. 'We komen hier wel uit, lieverd.' Fluister ik. Hij houdt me nog steviger vast. We zijn voor elkaar gemaakt. We hebben veel gedoe en ruzie, maar we horen gewoon bij elkaar. Ik voel het en hij ook.

Rustig trek ik terug uit de knuffel. Ik leg mijn hand op zijn wang. Doordringend kijk ik hem aan. 'Ik houd van je.'

Hij geeft me een kus op mijn lippen. 'Je wil niet weten hoe veel ik van jou houd.' Ik glimlach naar hem en veeg een traan bij hem weg. Ja jongens, ook Ryan huilt één keer per jaar. 'Laten we een taxi bellen en naar huis gaan.' Stel ik voor. Hij knikt en pakt zijn telefoon erbij om te gaan bellen.

Als we een taxi geregeld hebben, lopen we hand in hand naar de plek waar we hebben afgesproken met de taxi. 'We gaan niet eerder slapen voordat we dit hebben uitgepraat.' Deelt Ryan mee. Ik knik instemmend. 'Ik wil geen dag langer meer onduidelijkheid of gedoe.' Vervolgt hij zijn zin. Weer knik ik. 'Het komt goed, Ryan, ik kan namelijk echt niet zonder jou.' Ik probeer hem te kalmeren, omdat hij nog steeds denkt dat ik hem verlaat. 'Lau, als we er niet uit komen, dan is het niet anders.' Alsof ik dat niet weet. 'We komen er wel uit.' Zeg ik nogmaals en op dat moment komt de taxi eraan. Ik hoop dat hij in de taxi gewoon even rustig is. Want op deze manier wordt het irritant.

Het komt wel goed. Ik wil dat het goed komt. Dus het moet wel goed komen.