Hem en hem alleen

Fourteen

3 weken later

[Laura]

De wekker zorgt er weer voor dat ik lekker vroeg wakker word. Het is vandaag donderdag. Vandaag en morgen heb ik de laatste tentamens van de tentamen week die ik moet maken. Het was een zware week. Als je rechten studeert moet je echt veel leren en het is niet het makkelijkste leer werk.

Tussen mij en Ryan gaat alles gelukkig goed. We praten dagelijks met elkaar over de telefoon en we hebben vaak koffie gedronken in een café verderop. Niemand weet wat er tussen hem en mij gaande is. Alleen Aylin weet het. Ik wil niet dat de rest het weet. Misschien wordt het wel niks tussen ons. Dan heb je het iedereen verteld en is het niks. Dat wil ik niet.

Ik stap uit bed. Ik heb de wekker een uur eerder gezet zodat ik nog even kan leren. Het tentamen van vandaag is erg moeilijk. Ik heb wel goed geleerd, maar voor mijn gevoel niet goed genoeg.

Ik neem snel een douche en kleed me aan. Zodra ik de woonkamer in kom lopen zie ik Aylin ook aan de tafel zitten. Verbaasd begroet ik haar. 'Wat ben jij vroeg?' Vraag ik net zo verbaasd als dat ik haar begroette. 'Ja, ik moet leren.' Antwoord ze alsof ik onnozel ben. 'En sinds wanneer zet jij je wekker daar eerder voor?' Vraag ik lachend. Ze gooit een pen naar mijn hoofd. 'Stil gewoon.' Lacht ze. Ik loop door naar de keuken om een boterham te smeren voor mijn ontbijt. Ook zet ik koffie. 'Ik wil ook koffie!' Roept Aylin vanaf de tafel. Ik doe wat ze vraagt. Dan kom ik tegenover haar zitten met mijn boterham en leerwerk. 

De koffie is klaar en ik schenk het in twee mokken. Ik zet ze op tafel neer en ga weer verder in stilte leren. Aylin is voor het eerst echt goed aan het leren. Tentamen week is ook wel erg belangrijk.

Het uur is voorbij. Samen lopen we van de campus af naar school. 'Ga jij maar vast naar het lokaal.' Zeg ik tegen Aylin als ik het nummer van Ryan zie verschijnen op het scherm van mijn telefoon. Aylin gaat, zoals ik haar verteld heb, naar het lokaal. Snel neem ik op.

'Hey jij.' Zeg ik met een glimlach. 'Goedemorgen.' Begroet hij op een leuke manier mij terug. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Niks bijzonders. Ik wilde je succes wensen met je tentamen van vandaag.' Ik glimlach. 'Dankjewel, dat is lief.'

'We kunnen misschien wel even lunchen na je tentamen?' Vraagt hij aan me. Ik trek een zielig gezicht ook al kan hij dat niet zien. 'Ik heb morgen nog een tentamen waar ik echt voor moet leren.' Zeg ik zacht. 'Geeft niet. Dat snap ik wel.' Klinkt hij teleurgesteld aan de andere kant van de lijn. 'Sorry, anders was ik echt gekomen. Jij moet vanmiddag naar school zeker?' Vraag ik dan. 'Ja, van drie tot vijf.' Zucht hij. 'Wat een rot tijden.' Mompel ik. 'Ik heb je zowat de hele week niet gezien. Kut tentamenweek.' Mompelt hij zielig. Ik lach wat. 'Na morgen hebben we vakantie. Dan kun je me de hele week zien.' Hij lacht. 'Gelukkig, succes!' Zegt hij. Ik glimlach. 'Dankjewel.' Dan hang ik op.

Zondag nacht gaan we met z'n negenen op vakantie naar Ibiza. Iedereen heeft nu toets week of tentamenweek. Dat is altijd zo voor de vakantie. Voor mijn gevoel ging het wel goed. Ik hoop dat ik op alles voldoendes haal. Ik heb zoveel geleerd!

Isaac heeft een vriendin en hij wil dat ik haar ontmoet. Ik heb mama en Isaac al een lange tijd niet gezien. Ik app wel dagelijks met ze, maar ik mis ze wel. Het is ergens nog wel raar dat ik niet meer bij ze woon ook al ben ik nu wel gewend aan het campus leven. Isaac woont daarnaast ook al op kamers.

Morgen ben ik van plan om wel naar huis te gaan voor een nachtje. Mijn tentamen morgen begint gelukkig om elf uur dus ik kan rond één uur naar huis gaan. Dan reis ik zaterdag terug om mijn koffer te pakken voor Ibiza.

Ik loop het tentamen lokaal in. 'Succes!' Zeg ik tegen Aylin en neem plaats aan het tafeltje achter haar. Niet veel later krijgen we het tentamen voor geschoven en beginnen we.

-

Ik lever mijn tentamen in en verlaat rustig het lokaal. Ik stop wat spullen in mijn tas terwijl ik loop. Dan knal ik tegen iemand op. Geschrokken kijk ik voor me. Al snel verschijnt er een lach op mijn gezicht. 'Hey!' Zeg ik vrolijk en sla mijn armen om zijn nek. 'Hey lekkerding.' Ryan geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Hoe ging je tentamen?' Ik knik. 'Het ging wel goed, denk ik.' Hij glimlacht. 'Mooizo.' 

'Wat kwam je hier eigenlijk doen?' Vraag ik dan. Hij haalt zijn schouders op. 'Misschien had ik al gehoopt je hier te zien.' Ik lach. 'Smooth.' Dan lopen we samen naar de kantine. Ella, Evan en Lorenzo zitten daar ook. Ik word een beetje zenuwachtig, want ik loop samen met Ryan. Niemand weet het tussen ons en dat wil ik ook nog niet, misschien wel helemaal niet. Ze zullen vast raar denken nu ik samen met hem loop.

'Hey!' Begroeten we iedereen. Iedereen begroet terug. Evan had een rare kronkel in zijn voorhoofd, maar die verdween al snel. Ella begint enthousiast te vertellen over al haar fantastische ideeën die we kunnen gaan doen op Ibiza. Ryan legt zijn hand op mijn bovenbeen wat mij laat schrikken. Snel haal ik hem weg. Ik wil niet dat iemand het ziet. Geïrriteerd kijkt Ryan mijn kant op. Dan staat hij op. 'Ik ga nog leren voor mijn tentamen.' En weg is hij.

Zal ik er achteraan lopen? Nee. Ik laat hem wel even. Ik ken hem. Hij wil waarschijnlijk alleen zijn. Ook al snap ik niet helemaal waarom. Heb ik iets fout gedaan?

Iedereen is al weg, behalve Evan en ik. We kletsen wat. Het is niet ongemakkelijk. Het is fijn om hem terug te hebben als vriend. Als het wel wat gaat worden met Ryan, kijk ik het meest op tegen Evan. Hoe zou hij daar op reageren?

'Hoe zit het tussen jou en Ryan?'

Waarom beginnen mensen altijd over het gene waar ik aan denk? Bestaat de gave "gedachten lezen" dan echt?

Ik knik wat met mijn hoofd. 'We zijn gewoon hele goede vrienden.' Hij kijkt me aan. 'Meer niet?' Vraagt hij. Ik schud vaag met mijn hoofd. Die rare kronkel in zijn voorhoofd is terug gekomen. Ik haat liegen en ik kan het ook niet, maar toch zeg ik niks over de waarheid. 'Nee.' Zeg ik kort. Dan sta ik op. Voordat dit gesprek zich verder voortplant, ontsnap ik er maar aan.

'Ik ga weer naar Aylin.' Zeg ik. Hij knikt. Ik zeg hem gedag en loop dan de school uit.

'Op het nippertje, Lau.' Zeg ik tegen mezelf.

Ik kom het appartement binnen van mij en Aylin. Ze zit aan tafel te leren voor het laatste tentamen morgen. 'Hey Lin.' Begroet ik haar. 'Hey! Hoe ging het bij jou?' Ik haal mijn schouders op en knik. 'Volgens mij wel goed en bij jou?' Vraag ik dan. 'Super!' Zegt ze met haar neus nog in de boeken. Ik loop naar de keuken om eten te pakken.

'Ryan was hier nog.' Begint Aylin dan en komt eindelijk met haar neus uit de boeken. Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat kwam hij doen? Hij heeft mij niks verteld.' Vraag ik terwijl ik de koektrommel open trek. 'Hij kwam zijn trui halen.' Niet begrijpend kijk ik naar Aylin. 'Wat? Hoezo?' Vraag ik verbaasd. Ze haalt haar schouders op. 'Hij zei dat zijn andere truien in de was zaten.' Ik schud afkeurend met mijn hoofd. 'Leugen. Hij heeft honderd truien! Die zitten echt niet allemaal in de was hoor.' Aylin haalt haar schouders op. 'Zijn woorden he, niet de mijne.'

Ik loop naar mijn slaapkamer en ga op mijn bed zitten. Ik tik zijn nummer in. Ik laat hem net zolang overgaan tot dat ik zijn voicemail hoor. Dat is gek? Hij neemt altijd op. Dan open ik WhatsApp.

Ryan <3

U: Hey, succes zo meteen. X

Ryan <3: Dankjewel.

Oh dus hij kan wel meteen op mijn appje reageren, maar opnemen is te veel moeite? Ja hoor. Oh en droger dan dit antwoord kan ook niet.

U: Whats up met die trui?

Ryan <3: De rest zit in de was.

U: Je hebt honderd truien?

Ryan <3: Ik wilde gewoon deze aan.

U: Oké, ik heb geen idee wat er met je aan de hand is, maar jij komt na je tentamen bij mij.

Ryan <3: Ik moet leren.

U: Kan me geen moer schelen.

Geïrriteerd druk ik mijn telefoon uit en gooi hem op het bed. Wat is er in godsnaam met hem aan de hand? Hoezo is hij zo droog, bot en boos tegen mij?

Ik laat het voor nu rusten en pak mijn boeken erbij. Ik loop ermee terug naar de woonkamer en neem plaats aan de tafel tegen over Aylin. Ik open mijn boeken en begin dan ook met leren.

Toch kan mijn hoofd het niet laten rusten. Wat is er met hem?