Twenty Four

2.8K 77 4
                                    

[Laura]

Hij lijkt wel nerveus te zijn om het me te vertellen. Hoe erg kan het zijn dat hij zo nerveus lijkt? Hij zucht diep en gaat even goed zitten. 'Ryan, als het nog langer gaat duren zoek ik de zon weer op.' Hij schudt met zijn hoofd. 'Nee, ik vertel het al. Ik voel me gewoon dom en daarom weet ik niet hoe ik het moet zeggen.' Hij schraapt zijn keel. 'Ryan, zeg het gewoon!' Gooi ik er gestrest uit. Ik word zenuwachtig van zijn houding. 'Oke, je had gelijk. Ella vindt me leuk en misschien is ze wel verliefd.' Hij gooit zijn handen in de lucht. Ik had gelijk. Ik heb altijd gelijk.

'En ik heb het misschien zelf gedaan.' Vervolgt hij zijn zin. Vragend kijk ik hem aan. 'Hoe bedoel je?' Hij kijkt naar beneden. Hij maakt alles nog erger. Normaal is hij nooit zo nerveus of gestrest. Wat heeft hij gedaan waardoor het zijn eigen schuld is? 'Ik dacht dat het niks was dus ik ging gewoon leuk met haar om en gaf haar aandacht. Dat liet haar denken dat ik hetzelfde voelde voor haar als zij voor mij.' Ik laat mijn hoofd hangen en zucht diep. Waarom kan nou nooit iets even simpel gaan in het leven van mij en Ryan? Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan.

'En nu?' Zucht ik. 'Hey, je weet best dat ik haar echt niet wil.' Hij legt zijn hand op mijn wang en streelt met zijn duim mijn jukbeen. Ik laat mijn hoofd er lichtjes op leunen. 'Ik weet niet wat ik hier aan moet doen, maar één ding weet ik wel.' Als hij zijn zin niet afmaakt, kijk ik hem aan. Hij laat zijn hand op mijn wang en komt langzaam dichterbij. Mijn hart begint sneller te kloppen met elke seconde waarin hij dichterbij komt. Dan voel ik zijn lippen. Zijn zachte, fijne en volle lippen. De enige paar lippen die passen op mijn lippen. Ik beantwoord zijn kus. Om er beter bij te kunnen ga ik dichterbij hem zitten. Zijn andere hand legt hij op mijn boven been. Met één hand ga ik door zijn haar. De hand die op mijn wang rustte heeft hij inmiddels ook verplaatst naar mijn boven been. Hij gaat langzaam naar achter met zijn handen en legt ze op mijn kont. In een snelle beweging heeft hij mij op zijn schoot gezet zonder de zoen te verbreken. Zijn tong raakt mijn onder lip en meteen open ik mijn mond een stukje. Vol van passie. Vol met liefde. Dit is geen spel voor mij en ook niet voor hem, niet meer. Dit moment. Nu. Dit is echt. Wij hebben elkaar nodig. Hoe eigenwijs hij soms ook is. Hoe vervelend ik soms kan zijn. Wij kunnen niet zonder elkaar.

Zijn lippen laten los van de mijne en meteen mis ik het gevoel. 'Dit wil ik wel.' Maakt hij dan zijn zin af. Het geeft me een gevoel van rust. Hij slaat een arm om me heen en trekt mij naar hem toe. 'Geen zorgen en beloof me dat jij je inhoud met je jaloerse gedrag.' Grinnikt hij. Ik geef hem een speelse klap. 'Nee maar Lau, ik meen het. Houd je rustig. Je weet beter.' Hij gaat met zijn hand door mijn haar heen. Genieten sluit ik mijn ogen. 'Lau?' Ik zucht. 'Ja, ik beloof het.'

Als ik bijna in slaap val schrik ik op. Ryan heeft mij over zijn schouder gegooid. Een gil verlaat mijn mond. 'Ryan! Zet me neer, dit gaan we niet doen!' Schreeuw ik, maar ergens vind ik dit wel leuk. Samen een beetje lol maken. 'Ja, ik laat je zo los.' Lacht Ryan. Dan gaat hij op de rand van het zwembad staan. 'Klaar voor?' Ik zet mijn handen op zijn rug om me los te krijgen uit zijn greep. 'Nee, zo meteen val ik op mijn rug, Ryan!' Ratel ik er snel uit. 'Doei schat.'

Ik slaak een gil zodra hij me los gelaten heeft. Ik kom onder water, maar zo snel als ik kan zwem ik weer omhoog. 'Ryan!' Lachend staat hij op de rand van het zwembad. Ik zwem naar de rand toe en leg mijn handen erop. Hij hurkt voor me neer. Net voordat hij me een kus wil geven, horen we de groep.

'We zijn er weer!' Roept Ruben die als eerste binnen komt. Zo snel als we kunnen, gaan we bij elkaar vandaan. Ik begin ongemakkelijk rondjes te zwemmen en Ryan gaat op een strand bed liggen. Dan komen ze allemaal de tuin in. Ella kijkt meteen naar Ryan. Gek genoeg heb ik er geen probleem mee, want zoals Ryan al zei. Ik weet beter. Een tevreden glimlach komt tevoorschijn op mijn gezicht. Dan klim ik het water uit. Ik pak een handdoek en baan mijn weg naar boven.

Hem en hem alleenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu