«Τρέχει κάτι με την νεφέλη;»
-Ερώτηση παγίδα;
«Σαν τι να τρέχει; Είμαστε φίλοι. Εξάλλου την ξέρω πριν το συγκρότημα.» Λέω γελώντας αμήχανα.
«Αα εντάξει.» Απαντάει απλά.
Έχω την εντύπωση ότι δεν ήμουν αρκετά πειστικός.
«Θα τα πούμε.» Λέω και φεύγω βιαστικά.
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κρυβόμαστε. Στην τελική, δεν κάνουμε κάτι κάτι κακό. Ερωτεύτηκα θαυμάστρια μου. Και στην τελική, κανείς δεν θα το πάρει στραβά από τα κορίτσια τουλάχιστον, όλες την αγαπάνε.
Βέβαια, οι δημοσιογράφοι θα το δουν αλλιώς αλλά χέστηκα.
Μπαίνω σπίτι και βλέπω την νεφέλη στον καναπέ, δίπλα της η Εύα και από πάνω από την Νεφέλη στέκεται η μάνα μου με ένα κομμάτι παστίτσιο.
«Χριστιανή μου πας καλά;» Λέω με το θέαμα που βλέπω.
«Γιατί ρε Βαγγέλη; Η κοπέλα χρειάζεται βιταμίνες.»
«Προφανώς αλλά όχι να την πιέζεις και να την ταΐζεις.» Λέω και η νεφέλη χαμογελάει ντροπαλά.
«Άφησε ήσυχη την γυναίκα μωρέ!» Πετάγεται η Εύα.
«Πω σου μίλησα εσένα;» Λέω εκνευρισμένος.
«Δεν είπε κάτι Βαγγέλη, πως της μιλάς έτσι;» Λέει σοβαρά και ειρωνικά ταυτόχρονα.
Η Εύα εντυπωσιάστηκε όταν το άκουσε αυτό με την μαμά μου, γιατί άραγε; αφού ποτέ δεν την συμπάθησε, Γι'αυτό εντυπωσιάστηκε.
«Μαμά!» Λέω μέσα από τα δόντια μου.
«Βαγγέλη!» Μου λέει η νεφέλη με το ίδιο ύφος.
Εγώ την κοίταξα με απορία.
«Ευχαριστώ κυρία Γεωργία για τον κόπο σας.» Λέει η νεφέλη και παίρνει το πιάτο.
«Θέλεις να σου φέρω κάτι άλλο;» Την ρωτάει η μαμά μου.
«Λίγο νερό αν γίνεται.»
«Άσε πάω εγώ.»
Πηγαίνω στην κουζίνα και καταλαβαίνω ότι κάποιος είναι πίσω μου.
YOU ARE READING
"Know Who You Are" |VK| •Book 2•
Fanfiction«Σκάσε!» Φωνάζει και σηκώνει το χέρι του για να με χτυπήσει. «Κάνε το. Σε προκαλώ.» Λέω και στέκομαι στο ύψος μου. «Όχι. Δεν μπορώ. Η αγάπη μου για εσένα με εμποδίζει.» Ψελλίζει. Το δεύτερο μπαμ, επέστρεψε! Η παρακάτω ιστορία είναι το δεύτερο βιβ...
