«Τ-τ τι;» Ψελλίζει. «Πες μου ότι μου κάνεις πλάκα!» Λέει και έρχεται ταραγμένη προς το μέρος μου.
«Όχι μαμά.» Λέω σκύβοντας το κεφάλι.
Εκείνη πέφτει κλαίγοντας στην αγκαλιά μου.
Vangeli's Pov
«Χέσε με ρε Εύα!»
«Βαγγέλη, άκου.» Με προστάζει αλλά δεν γυρίζω να την κοιτάξω. Ακούω να κλείνει με δύναμη την πόρτα του δωματίου και έτσι εν τέλη την κοιτάω. «Άκου είπα! Πρέπει να ακούσεις τι θέλω να σου πω!» Λέει και με τραβάει από το μπράτσο.
Εγώ την κοιτάω εκνευρισμένος με αυτή της την κίνηση.
«Λέγε τι θες!» Λέω αγανακτισμένος βάζοντας τα χέρια μου δεξιά και αριστερά στην μέση μου.
«Μην τολμήσεις και πληγώσεις την νεφέλη! Σε εμένα έκανες ότι ήθελες και δεν σε ενδιέφερε, αλλά σου το ορκίζομαι πως αν της συμβεί κάτι και ευθύνεσαι εσύ, θα σε σκοτώσω!» Λέει κοιτώντας με στα μάτια, με μίσος.
«Άκου.. την νεφέλη την αγαπάω όσο την ζωή μου, ενώ εσένα δεν σε αγάπησα ποτέ.» Με το που ακούει την τελευταία μου πρόταση με κοίταξε απορημένη και ταυτόχρονα αηδιασμένη.
«Το ξέρω. Πάντοτε το ήξερα, απλώς καθόμουν εκεί, μαζί σου, να τα τραβάω όλα αυτά. Και τελικά, σε αγάπησα μόνο εγώ. Αλλά πιστεύω ότι κι εσύ με αγάπησες, ή έστω με ερωτεύτηκες.» Λέει γελώντας.
«Γιατί δεν έφυγες τότε; Εφόσον σου τα έκανα όλα αυτά;» Ρωτάω.
«Δεν ήθελα, πίστευα ότι μπορώ να σε αλλάξω. Αλλά τελικά.. με άλλαζες εσύ!» Λέει και με το δάχτυλο της με χτυπάει στο στέρνο.
«Κοίτα!» Λέω και της αρπάζω το δάχτυλο, «Άλλο εσύ, άλλο η νεφέλη.» Την σπρώχνω απότομα και με κοιτάει τρομαγμένη.
«Αυτό το ξέρω, αλλά αν την πληγώσεις θα σε σκοτώσω!»
«Δεν πρόκειται.» Λέω χωρίς να την κοιτάξω και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
«Θα μιλήσω στην νεφέλη.»
«Να της πεις τι;» Λέω και τονίζω τις λέξεις ενώ να την κοιτάω επίμονα.
«Για εμάς, τότε.» Λέει και στηρίζει το σώμα της στην πόρτα απέναντι μου.
«Ούτε να το σκέφτεσαι!» Λέω και σηκώνομαι πηγαίνοντας κοντά της.
«Βαγγέλη πρέπει να μάθει! Δεν μπορώ να την κοροϊδεύω άλλο.»
«Εύα, θα μάθει αλλά όχι τώρα που της συμβαίνουν τόσα. Εξάλλου, δεν θα της πεις κάτι που δεν ξέρει.» Λέω με χαλαρό ύφος.
YOU ARE READING
"Know Who You Are" |VK| •Book 2•
Fanfiction«Σκάσε!» Φωνάζει και σηκώνει το χέρι του για να με χτυπήσει. «Κάνε το. Σε προκαλώ.» Λέω και στέκομαι στο ύψος μου. «Όχι. Δεν μπορώ. Η αγάπη μου για εσένα με εμποδίζει.» Ψελλίζει. Το δεύτερο μπαμ, επέστρεψε! Η παρακάτω ιστορία είναι το δεύτερο βιβ...
