Κεφάλαιο 38

125 14 3
                                    

2 μήνες μετά.

«Που ξέρεις εσύ από αγάπη;»

«Γιατί.. ξέρεις εσύ;» Ειρωνεύομαι.

«Πρόσεχε πως μου μιλάς, Βαγγέλη!»

«Γιατί; Τι άλλο έμεινε να μου κάνεις; Ότι έκανες έκανες, τώρα είναι η δίκη μου σειρά.»

«Εμένα, δεν θα με απειλείς, Βαγγέλη!» Λέει και με πλησιάζει απειλητικά.

«Γιατί; Θα σε φοβηθώ; Εύα, πέρασε ο καιρός που φοβόμουν, πλέον δεν φοβάμαι κανένα παρά μόνο εμένα.» Λέω περήφανα, «ακόμα κι αν κατάφερνες ή καταφέρεις να με χωρίσεις με την Νεφέλη,  εμείς οι δύο δεν θα ξανά είμασταν μαζί ούτε με σφαίρες.»

«Χέστηκα τι θα κάνεις με την Νεφέλη σου! Ότι ήθελα να πετύχω, το πέτυχα.» Λέει με ένα ύφος αηδίας σχηματισμένο στο πρόσωπο της.

«Εύα, για πιο λόγο το κάνεις αυτό στην Νεφέλη; Εντάξει εμένα με μισείς, εκείνη δεν σου έχει κάνει τίποτα.»

«Μου έκανε. Μου πήρε εσένα.»

«Μα δεν ήξερε τίποτα για εμάς, αλλά ακόμα κι αν ήξερε δεν σήμαινε κάτι αυτό. Εγώ δεν θα γυρνούσα σε εσένα.» Λέω και παίρνει ένα ύφος αηδίας στο πρόσωπο της.

«Ακόμα κι αν ήμουν έγκυος;»

«Το έχουμε συζητήσει αυτό και δεν υπάρχει λόγος να ξανά γίνει θέμα.»

«Κι αν σου έλεγα ότι είμαι; Τι θα έκανες τότε;»

«Θα κρατούσα την ψυχραιμία μου. Ούτως σι άλλως, μου το έχεις ξανά πει.» Λέω ειρωνικά.

«Εξαιτίας σου δεν είμαι, παραδέξου το!» Φωνάζει.

«Μην μου υψώνεις την φωνή Εύα και ξέρεις ότι δεν ήταν δίκη μου επιλογή.»

«Λες ψέματα!»

«Δεν θέλω να σε ξανά συναντήσω, ούτε τυχαία!» Λέω και φεύγω εκνευρισμένος.

———

«Που ήσουν τόση ώρα ρε Βαγγέλη; Ανησύχησα.» Λέει ταραγμένη ερχόμενη επάνω μου.

«Καλά είμαι μωρό μου.» Λέω γλυκά και της δίνω ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο.

«Τι της είπες;»

«Αυτά που συμφωνήσαμε.» Λέω και πάω στην κουζίνα.

«Και; Πως αντέδρασε;» Λέει και έρχεται δίπλα μου, «πες μου ρε!» Με σπρώχνει και παραλίγο να πνιγώ με το νερό.

«Σιγά θα με πνίξεις!» Λέω ταραγμένος.

«Έλα καλέ θα ζήσεις.» Λέει χαλαρά.

"Know Who You Are" |VK| •Book 2•Where stories live. Discover now