Κεφάλαιο 8

111 22 4
                                    

«Μαμά; Κλαις;» Λέω βλέποντας την μαμά μου να έχει πλαντάξει στο κλάμα.

Μόλις με αντιλαμβάνεται σκουπίζει γρήγορα τα δάκρυα της και στρέφει το βλέμμα της σε εμένα.

«Μια χαρά είμαι.» Λέει ενώ εγώ κατεβαίνω τις σκάλες.

Φτάνω κοντά της και κάθομαι δίπλα της. Εκείνη αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια.

«Μαμά, μην κρύβεσαι από εμένα.»

Με κοιτάει και ξεσπάει ξανά. Την αγκαλιάζω για να ηρεμήσει. Δεν είναι εύκολο όταν βλέπεις την μαμά σου να κλαίει.

Και ειδικά όταν ξέρεις πως η αιτία είναι ο πατέρας σου.

«Ξέρω πως νιώθεις μαμά, αλλά θα το παλέψουμε και αυτό..» ψυθηρίζω.

Εκείνη με κοιτάει και χαμογελάει ελαφρά.

«Νεφέλη; Να σε ρωτήσω κάτι;»

«Φυσικά.» Αποκρίνομαι.

«Είμαι κακή μάνα;» Λέει και την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια.

«Πώς το σκέφτηκες αυτό;» Λέω έκπληκτη.

Εκείνη σκύβει το κεφάλι.

«Δεν ξέρω..»

Της πιάνω το χέρι.

«Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Η πιο δυνατή και η πιο στοργική.» Της λέω και με αγκαλιάζει.

——————

Φτάνω στο σπίτι του Βαγγέλη, έχω τόσα νεύρα μαζί του. Πόσο μάλλον γιατί επειδή δεν ήμουν εκεί, στην Ημέρα θετικής ενέργειας νόμιζε ότι δεν θα έβλεπα το βίντεο.

Χούφτωσε κανονικότατα την χορεύτρια μπροστά σε άπειρο κόσμο και σε άλλους τόσους που το έβλεπαν από την τηλεόραση. Θα τον σκοτώσω.

«Γεια σας κυρία Γεωργία, ο Βαγγέλης;» Λέω βιαστικά.

«Στο δωμάτιο, έγινε κάτι;» Λέει ανήσυχη.

«Όχι, αλλά θα γίνει!» Λέω και πηγαίνω προς τα μέσα.

Η πόρτα είναι μισάνοιχτη, τραγουδάει.

«Μα εγώ είμ' εδώ και σ' αγαπώ
χωρίς να ξέρω το "γιατί"
λίγο το φως μες στην καρδιά
μ' αυτό το λίγο μου αρκεί
να έχω ένα λόγο για να πω
όταν γυρίσεις να σε δω
το "σ' αγαπώ", όπως κανείς,
όπως κανείς δε σ' το 'χει πει
όπως κανείς δε σ' το 'χει πει..» ολοκληρώνει και ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι μου.

Η φωνή του είναι ότι καλύτερο μπορώ να ακούσω. Όταν τραγουδάει μου φεύγουν όλες οι έγνοιες απ'το μυαλό.

"Know Who You Are" |VK| •Book 2•Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ