Hoofdstuk 4

1.6K 71 5
                                    

We stappen naar de uitgang van het vliegveld, met al onze koffers en rugzakken. Ik kijk soms eens achterom in de hoop dat Ashton er toch komt aangelopen, maar ik weet dat het dom is. Hij is weg met de jongens. Als we aankomen aan de ingang van het vliegveld stappen we naar een grote taxi waar zeker al onze spullen in passen. We stappen in de taxi, mijn papa vooraan en Fred, mama en ik achteraan.

'Naar hotel De Ster.' zegt mijn moeder en de chauffeur begint te rijden. In dat hotel zijn alle kamers namen van beroemde mensen zo heb je Johnny Depp of Marilyn Monroe.

Zoals gewoonlijk steek ik mijn hoofdtelefoon in mijn gsm en zet wat muziek op. Ik moet terugdenken aan de dingen die gebeurd zijn vandaag. Ashton, ik heb gewoon gepraat met Ashton en hij volgt me op Twitter. We hebben geknuffeld, veel. En ik heb de anderen ook ontmoet. Ashton zei dat we gingen afspreken. En dan dat meisje, ik vond ze helemaal niet leuk en best wel gemeen. Ik hoop dat ik haar niet meer ga tegenkomen hier. De kleine ruzie, ik reageerde echt niet zoals het hoort, het zijn zijn fans, daar kan je niet gewoon gemeen tegen doen. Ook al doen ze gemeen tegen jou. Dan werd ik boos en ben ik weggelopen, en dan ben ik bijna gevallen... Hij heeft me "gered" als je het zo kunt noemen. We hebben gepraat, ik heb mijn excuses aangeboden en het was weer oke. En dat allemaal in 3 uur. Ik moet lachen bij de gedachte. Toen ik deze ochtend opstond had ik dit helemaal niet verwacht, wie verwacht zo iets nu?

'Waarom ben je nu aan het lachen?' vraagt mijn broer.

'Binnenpretje.' zeg ik. Hij grijnst en ik zeg snel: 'Durf niet!' Maar het is al te laat, het kwaad is al geschied.

'Hey, papa, wat is het toppunt van een binnenpretje?'

'Nee, niet zeggen!' zeg ik snel. Onze vader haalt zijn schouders op, draait zich om en kijkt vragend naar Fred.

'Een tampon met jeukpoeder!' zegt hij en barst in lachen uit. Hij slaat zijn armen rond zijn buik. Waarom moest hij zo nodig in het midden zitten?

Kijk, dit is nu een voorbeeld van iets wat helemaal niet grappig is. Komaan, een tampon, met jeukpoeder. Zou dat gaan eigenlijk? Ik bedoel zou je dat voelen? Ik heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht.

Ik rol met mijn ogen en leun tegen de deur. Enkele minuten later slaat de taxi in in een kleiner straatje, we zijn er.

'Bedankt.' zegt mijn moeder als we onze koffers hebben. De chauffeur knikt en rijdt weg. We stappen naar binnen, de inkom ziet er uit als een typisch oud hotel, veel donkere kleuren. We rollen onze koffers naar binnen en zetten ze even aan de kant, we stappen naar de bali. 'Hallo, wij de familie Red.' zegt mijn mama met een glimlach. Sommige mensen denken dat we liegen over onze achternaam, omdat het een kleur is. Ik vind het niet erg, het is origineel!

'Oké, ik zoek het even op.' zegt de vrouw achter de balie en tikt wat in in de computer. Ze heeft lang blond haar dat ze op een staart gedaan heeft, ze ziet er even oud uit als mijn mama. Ik kijk even rond en zie alle sleutels van de kamers die nog niet in gebruik zijn achter haar hangen. Het geeft de sfeer mee van een oud hotel, dat is super leuk.

Uiteindelijk komt ze van achter haar computer en neemt de sleutel onder het plaatje met nummer 45 op. 'Kamer 45, Johnny Depp.' zegt ze met een glimlach en geeft de sleutel aan mama. Dat meen je niet! We slapen in Johnny Depp! Ik klap in mijn handen en trek mijn koffer achter me voort naar de lift. De grond is bedekt in een donker rood tapijt met een donkerbruine rand rond.

'We slapen gewoon in Johnny Depp.' zeg ik als we in de lift zijn.

'Ja Rachel, we slapen in Johnny Depp.' zegt Fred zagend. Hij vind het misschien niet cool, maar ik wel, wie kan dat nu zeggen? Dat ze in een kamer hebben geslapen met de naam van een geweldige acteur. We stappen de lift uit als we de tweede verdieping bereikt hebben. We stappen de gang door, de hoek om. Het is de tweede deur aan de linkerkant.

Butterfly (Ashton Irwin 5SOS) Dutch *editing*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu