Butterfly (Ashton Irwin 5SOS) Dutch *editing*

Hoofdstuk 3

'Het was zeker gezellig daar achter ons?' vraagt Fred als we rondwandelen in de luchthaven. Ja, dat was het zeker, net een droom die uit kwam. En dan die vlinder. Ik hoop dat ik hem nog ga tegenkomen hier. En hij ging mij volgen op Twitter. Dan kunnen we praten. Als hij wilt ten minste. Ik sla Fred op zijn arm en stap door naar mijn ouders.

'Kom, dan halen we onze koffers!' zegt mijn moeder met een glimlach. We volgen het bordje waar bagage op staat, we wandelen door lange brede gangen tot ik iets zie.

'Stop!' roep ik en strek mijn armen voor mij uit terwijl ik een halve squad pose aan neem. Iedereen draait zich om en kijkt me bezorgd aan. Ik wijs voor me en begin te springen. Ze draaien zich ook om en kijken dan met een dat-meen-je-toch-niet blik naar mij. Mijn papa neemt zijn portemonnee al en geeft me een beetje geld. Ik loop naar Starbucks en koop zoals gewoonlijk een Frappuccino met aardbeien en slagroom. Net als ik mijn drankje krijg zie ik hem. De jongen met de bandana, zwarte broek en een t-shirt van Nirvana. Hij kijkt mijn kant op en zwaait is. Ik zwaai terug en ga naar hem toe. Ik drink eens en geef hem een knuffel. Hij knuffelt direct terug.

'Dat was snel.' zegt hij met een glimlach als ik hem loslaat. 'Heb je trouwens al op je Twitter gekeken?'

Ik haal mijn linker wenkbrauw op en hou mijn hoofd een beetje schuin.

'Ja, heb, je, al, op, Twi-' begint hij en zegt de woorden met een overdreven lange pauze tussen.

'Ik heb je wel verstaan. Ik bedoel gewoon, waarom?' zeg ik en haal mijn schouders op. Ik drink nog eens van mijn Frappuccino.

'Oh, ik heb je gevolgd.' zegt hij en bloost een beetje. Ik glimlach en neem mijn mobiel. Free Wifi is altijd leuk. Ik open Twitter en zie dat ik meer dan 20 notificaties heb. Oh, ik zie het al. Mensen zeggen proficiat en ik heb er ineens 300 volgers bij! En dat allemaal omdat Ashton me volgde. Ik stop mijn mobieltje terug in mijn achterzak en zeg: 'Dank Je.'

'De volgende.' zegt iemand van achter de toog.

'Oh, ik wil een grande Frappuccino met aardbeien en slagroom. En dan nog twee bosbessen muffins.' zegt Ashton.

Oh, bosbessen muffins, mijn lievelings muffins.

Hij neemt twee muffins en stopt ze in een zakje, hij duidt dingen aan op de beker en vraagt dan: 'Wat is je voornaam?'

Ashton zegt: 'Voldemort.'

Ik kijk hem aan, Voldemort? Echt waar? Zo ver ben ik zelfs nog niet geweest. Het verste was Ashton, en dat is heel dichtbij.

'Voldemort?' vraag ik hem lachend.

'Ja, ik heb zo ook al één van Yoda en Harry.' zegt hij serieus.

'Ashton...' zeg ik en draai met mijn ogen.

'Rachel...' zegt hij met een glimlach.

'Ashton! Ashton Irwin is hier!' hoor ik een meisje roepen. Ik draai me naar het geluid en zie dat een aantal meisjes naar ons toe komen. Oh, dus zo voelt het om beroemd te zijn. Ik moet meer rondhangen met Ashton. Wat leuk is dit, hij wordt omringt door een tiental meisjes van mijn leeftijd. Ze vragen allemaal om foto's en handtekeningen. Iemand vraagt zelfs voor een kusje.

'Meneer?' probeert de man achter de toog, maar het is hopeloos, Ashton is al in gesprek met de meisjes.

Ik draai me naar hem om en zeg met een glimlach: 'Ik betaal wel.' zeg ik en geef hem wat geld. Hij knikt en ik neem de muffins aan. Ik wacht tot de Frappuccino klaar is en neem hem ook aan. Ik kijk naar de naam en er staat You-Know-Who op. Ik lach en wacht even tot er minder meisjes bij Ashton staan. Ik wring me tussen hen in en zeg soms eens sorry, tot ik bij Ashton ben.