Butterfly (Ashton Irwin 5SOS) Dutch *editing*

Hoofdstuk 6

Ik word gewekt door geklop op de deur 'Opstaan!' hoor ik mama roepen vanuit de andere kamer. Ik kreun en draai me om 'Nog heel even!' roep ik terug. 

'Dat heb je de vorige drie keer ook al gezegd Rachel, en jij ook Fred ik weet dat je wakker bent! Jullie hebben vijftien minuten om klaar te zijn of we zijn weg zonder jullie!' Ik zucht en zet me recht. Fred en ik kijken elkaar aan, we denken alle twee hetzelfde: badkamer, nu! Ik spring recht, zoek in mijn koffer zo snel mogelijk mijn kleren. Ik loop naar de deur maar Fred duwt me weg zodat hij eerst de kamer uit is. 

'Nee!' roep ik en loop achter hem aan. Te laat, hij is de badkamer al binnen gegaan. Ik kijk boos naar de deur en stap terug naar de kamer, ik leg mijn kleren op het bed en zet me er naast. Mijn gsm zegt me dat nu 8.30 uur is. Veel te vroeg. Ik neem mijn gsm en scroll even doelloos op Facebook, Instagram en daarna op Twitter. Ik heb geen zin om al de notificaties te bekijken, dus besluit ik een Tweet te sturen als bedanking voor de mensen die lieve berichtjes gestuurd hebben. Ik druk op verzenden en leg me nog even op mijn bed. Ik staar naar het plafond, het is gewoon wit, niks speciaal. Ik moet me concentreren om niet opnieuw in slaap te vallen dus begin ik na te denken over gisteren. Er zijn vast duizenden meisjes die op een vliegtuig naast hem willen zitten, praten over van alles en nog wat. Natuurlijk vond ik het ook leuk om de rest van de band zien, maar Ashton was toch net iets specialer. Ik heb hem altijd een beetje leuker gevonden dan de rest, soms iets leuker dan ik toe durf te geven. Zou hij mij ook leuk vinden? Nee dat is stom, we hebben elkaar nog maar net ontmoet! Rachel geen gedachten hebben over dingen die niet gaan gebeuren. Jezelf geen hoop geven. Zo lig ik daar nog even tot Fred de kamer terug in loopt. Ik neem mijn kleren en wandel naar de badkamer. Het duurt niet lang om me aan te kleden, maar om mijn haar er oké te laten uitzien duurt zoals altijd een eeuwigheid. Eerst mijn haar nat maken, helemaal want anders kan ik er niet door met een borstel. Daarna probeer ik mijn spullen niet nat te maken met mijn druppend haar terwijl ik het een beetje afdroog. En dit was nog maar het makkelijke deel, ik leg mijn handdoek over mijn schouders en begin voorzichtig met een borstel door mijn haar te gaan. Pijn, haar uitgetrokken, nog meer pijn, nog meer haar, het blijft maar komen. Help. Help. Help. Genen, wat hou ik er toch van. Na enkele lange minuten is het me eindelijk gelukt, ik zie er niet meer uit als een natte hond, maar als een natte hand die niet van de kapper komt. Mijlpaal één van de dag is bereikt!

*Editing here*

"Goodmorning beautiful. Wat ga je doen vandaag?"

"Wandeling :/ Ik weet niet of het verstandig is dat je mee komt."

"Echt niet? Ik zal heel on opvallend zijn! Je kent me toch? ;)"

"Daarom juist! En oké, maar als we in de problemen komen is het niet mijn schuld. En met 'we' bedoel ik jouw."

"Yay!"

Ik rol met mijn ogen en stop mijn mobiel in mijn achterzak. Ik stap de badkamer uit en Fred stormt naar binnen. Oké? Ik zie mijn ouders op het bed zitten met de planning die ik hun gisteren heb gegeven.

'Oké, vandaag gaan we een wandeling maken door de stad. Is Ashton van plan mee te komen?' vraagt mijn moeder als ik op het bed kom zitten.

'Ja, als het niet erg is natuurlijk anders stuur ik even een bericht om te zeggen dat het niet zal lukken.' zeg ik snel.

'Neen lieverd, het is goed hoor.' zegt ze en glimlacht naar me. Ik knik en neem de kaart van de stad.

'Waar beginnen we?' vraag ik.

'Kijk.' zegt mijn vader en legt de route uit. Ik knik maar ben al niet mee van de tweede afslag naar rechts. Of was het links?

'Oké, dat valt nog mee.' zeg ik.