Butterfly (Ashton Irwin 5SOS) Dutch *editing*

Hoofdstuk 9

'Wakker worden schatten!' zegt mijn moeder ook al was ik zeker al een half uur wakker.

'Ik ben de schat en Fred is de kist.' zeg ik en draai me weer om.

'Doe een beetje vriendelijk tegen je broer Rachel! En maak je klaar.' zegt ze en stapt de kamer uit. 

Ik heb liggen denken over van alles. Maar vooral over Ashton, waarom wil hij nu zo graag bij mij zijn? Ik heb er geen bezwaar tegen natuurlijk, niemand zou dat hebben. Denk ik? Ik ben ook graag bij hem, maar ik weet niet goed wat ik er van moet denken. Hij probeerde me te kussen! We kennen elkaar amper een week, kijk we kennen elkaar nog maar een aantal uuren. Ergens en de zestig uuren denk ik. Ja ik tel met uuren en niet met dagen, heb je daar een probleem mee? Dus, het is nu zeven uur. Binnen een uur staat Ashton voor de deur en vertrekken we samen naar het museum. Ik hoop dat hij zich een beetje gaat gedragen, ik ken hem al drie jaar dat is ongeveer 262.80 uuren. Overdrijf ik nu? Neen, ik ben gewoon juist toch? Of kan ik niet meer rekenen.

Ik zucht en sta op. Ik neem mijn mobiel mee en neem mijn kleren en ga dan naar de badkamer. Ik neem een snelle douche en kleed me dan aan. Ik hoor geklop op de deur en negeer het. Het wordt harder.

'Rachel! Ben je bijna klaar ik moet naar het toilet!' hoor ik Fred luid zeggen. Mijn moeder zecht iets wat ik niet versta maar ik weet zeker dat ze zei dat hij stiller moest praten.

'Komaan, ik moet echt nodig.' zegt hij en klopt nog eens op de deur.

'Wacht nog vijf secondjes.' zeg ik en kijk voor de laatste keer in de spiegel.

Ik open de deur en Fred stormt naar binnen. Ik trek één wenkbrauw op, mijn linker want ik kan enkel die kant doen. Ik weet ook niet hoe dat komt. Ik kijk even hoe laat het is en ga dan op het bed zitten van mijn ouders. Het is nu kwart voor acht. Nog een kwartier en Ashton is hier. Ik beslis om hem een berichtje te sturen.

"Niet te laat zijn he!"

Enkele seconden later hoor ik een geluid buiten de kamer. Ik kijk naar mijn ouders en die halen hun schouders op. Ik sta op en open de deur. Ashton staat voor de deur met zijn mobiel te prutsen. Hij kijkt op en glimlacht oncomfortabel.

'Dag Ashton.' zeg ik en doe een stap naar voor om hem een knuffel te geven. Hallo vlinders. Hij legt zijn handen op mijn onderrug die ontbloot is door mijn korte topje. Ik krijk kippenvel op de plaats waar zijn handen mijn huid raken.

'Is dat niet te kort voor een museum?' vraagt hij nadat we losgelaten hebben.

'Ik heb nog een pulletje, maak je geen zorgen.' zeg ik. 'Kom binnen.' zeg ik en gebaar dat hij naar binnen moet komen.

'Leuk, je pulletje.' zegt hij als hij voorbij me stapt. Ik houd even mijn adem in en blijf enkele seconden staat. Natuurlijk refereert hij naar dat pulletje, hij stond erbij toen de dokter me kontroleerde. Ik stap naar binnen en doe de deur achter me dicht.

'Dag Ashton.' zegt mijn vader en schud zijn hand.

'Dag Tom.' zegt hij. Wat is het raar om mijn vader zijn naam te horen. En vooral uit Ashton zijn mond. Dat klinkt zo... Ja, raar.

'Dag Leslie.' zegt hij en buigt naar voor en geeft mijn moeder en kus op haar wang.

'Dag Ashton, hoe gaat het met je?' vraagt ze met een brede glimlach.

'Goed, en met u?' vraagt hij.

'Ook goed natuurlijk.' zegt ze en draait zich om om haar kleren op te vouwen. Voor de duizendste keer.

Ashton komt naar mij gestapt en vraagt: 'Waar is Freddie?'

'Freddie? Hoe kom je er op!' zeg ik en begin te lachen.