Butterfly (Ashton Irwin 5SOS) Dutch *editing*

Hoofdstuk 11

'Dus je komt, zeker?' vraagt Ashton.

'Ja, laat me nu niet van gedachten veranderen.' zeg ik lachend.

'Dus je hebt geen bloembakken staan voor morgen en vandaag.' zegt hij.

'Bloembakken? Neen, ik ben vrij.' zeg ik met een glimlach.

'Oké, is het goed. Als het past natuurlijk dat je dan bij ons komt, morgen?' vraagt hij.

'Ja, dat is goed.' zeg ik.

'Oké, kom je mee naar de schommel?' vraagt hij. Ik knik en Ashton kruipt eerst uit de boom.

Ik volg hem, maar ik schuif uit op de laatste tak en ik val op de grond.

'Gaat het?' vraagt hij bezorgd.

'Ja, ja het gaat wel.' zeg ik en sta recht.

'Rachel, je neus.' zegt hij en geeft een papieren zakdoekje uit een pakje aan mij.

'Wat?' vraag ik.

'Je hebt een bloedneus.' zegt hij.

'Oh.' zeg ik en druk de zakdoek tegen mijn neus.

'Heb je dat vaker?' vraagt hij.

'Stop met zo bezorgd te zijn Ashton, het gaat goed met me.' zeg ik en stap naar de schommel.

'Ik wil gewoon zeker weten of er niets is Rachel.' zegt hij en komt naast me stappen.

'Er is niets vertrouw me maar.' zeg ik met een glimlach en haal de zakdoek van mijn neus. 'Kijk, hij bloed al niet meer.'

'Oké' zucht hij.

Ik beslis om het te negeren en rol met mijn ogen. Hij zucht weer. Wat een andachtszoeker. En daar is de derde zucht.

'Ashton! Hou op!' zeg ik en sla hem op zijn arm.

Hij doet alsof zijn arm er af zou vallen.

'Je zou nog steeds met één arm kunnen drummen.' zeg ik en knipoog. Hij kijkt snel weg. Bloost hij?

'Tuurlijk, dan mag jij het uitleggen aan de rest van de band.' zegt hij en doet weer normaal.

'Ik vervang je wel, ik heb heel stiekem verborgen drum talenten.' zeg ik met een brede glimlach.

'En ik ben stiekem Super Man.' zegt hij en loopt naar de schommels. Ik volg hem en zet me naast hem. Ik zucht en strek mijn benen.

'Je bent toch nog niet vergeten hoe je moet schommelen he?' vraagt hij.

'Heel stiekem wel.'

'Stop nu met stiekem zijn, je bent helemaal niet stiekem. Ik ben er zeker van dat je niet eens een koekje zou kunnen nemen zonder opgemerkt te worden.' zegt hij lachend en begint te schommelen.

'Tss, tuurlijk wel.'

Neen, ik heb ooit eens een koekje proberen nemen uit de snoepkast, maar mijn mama had het gezien en dan mocht ik die dag niet meer snoepen. Ik was boos, maar ik was wel zes jaar! Dat telt, toch? Ja volgens mij telt dat wel.

'Oké, dan mag je morgen onze snoepkast zoeken en een koekje nemen zonder dat wij het weten.' zegt hij met een glimlach.

'Deal.' zeg ik en begin ook te schommelen.

'Dat je maar weet dat ik je heel goed in de gaten zal houden.'

'Dat is goed voor mij zo lang je me maar niet volgt op toilet.' zeg ik met een glimlach en kijk hem aan.

Iemand zijn mobiel gaat af. Niet die van mij.

'Oh, ik ben het.' zegt hij en stopt met zijn benen te bewegen en neemt zijn mobiel uit zijn broekzak maar blijft schommelen.