4920 hours Showing... (A Standalone Novel)

Seventeen

Nang parehas kaming matapos ay dumiretso agad kami sa canteen ng school. Maulan pa kasi tsaka parang ang bagal ng oras. Alas tres pa naman kasi. "Hindi ka pa ba uuwi" tanong nya nang makaupo kami. Nasa iisang upuan lang kami pero nakakapagtakang nagiging komportable na ako sa kanya. Wala na yung awkward feeling. Siguro kasi casual na kaming nag-uusap na parang magkaibigan lang. Paminsan minsan ding nagtatawanan. "Nope. May bibilhin din kasi akong Samyang kay ate Ja at 5 pa sya available, pupunta akong CEC mamaya." Yung pinsan ko kasi panay ang request sa akin na bumili daw kasi ako ng samyang. Gusto nya kasing tikman kung totoo nga bang super anghang nito. Pati sina mama dinamay sa trip nya.

"Really? Sakto, may dadaanan din kasi ako sa school later. Sabay nalang tayo." Tumango nalang ako bilang tugon. Nag-usap pa kami ng mga random things lang hanggang sa nakaramdam yata sya ng gutom, ako naman giniginaw na. Nanginginig na nga ang labi ko e, pinipigilan ko lang. "Anong gusto mong snacks?" umiling ako dahil hindi naman ako gutom. "Sure ka? Treat ko naman, don't worry." Wala akong problema sa pera, sadyang hindi lang talaga ako gutom. "Okay lang, hindi kasi talaga ako gutom." Hindi na sya namilit pa at bumili nalang sya ng kanya.

Pagbalik nya saglit syang natigilan. Nanginginig na kasi talaga yung bibig ko. Ang tagal naman nya kasi e. Nang dahil naman kasi sa kanya kaya ko nakokontrol ang panginginig ko kanina kasi medyo mainit yung katawan nya, body heat kumbaga. "Napano ka?" nagtatakang tanong nya, nag-aalala pa ang mukha. "Maginaw."

"Ibibili kita ng kape, sandali lang." Pinigilan ko sya, nakakhiya naman sa kanya. Okay na nga lang sa akin e, mawawala din ito basta huwag lang syang umalis sa tabi ko. Sus. "Tsk, kailangan mong uminom ng kape o kahit maligamgam lang na tubig." Ayaw talaga nya paawat. "Okay nga lang ako, huwag ka nalang umalis para may body heat." Sabi ko sabay ngiti. "Pahinging pera, bibilhin kita." Lalo akong napangisi at umirap sabay kinuha ang pouch ko. Natawa na rin sya, "Sus!" aniya nang makitang boung 100 ang binigay ko. Wala kasi akong barya. Sorry naman. "Wala akong barya e." Tiningnan din nya nag wallet nya at wala din syang barya. No choice tumayo nalang sya na nagmamaktol kesyo 5 pesos lang naman daw ang bibilhin nya.

Pagbalik nya ay wala syang dalang kape. "Naubusan daw sila." Nirurub ko yung kamay ko sabay nilingon sya. "Okay nga lang, umupo ka nalang dyan para mainitan ako ng konti." Sinunod naman nya at muling nag-uusap ng kung ano ano. Napunta pa kami sa pagpapahirap daw nya sana sa akin tungkol sa gift. Bago ko raw buksan ay dapat may nilagay syang challenge daw na kailangan i-decipher ko since mahilig akong mang deduce. Lol, sa aming dalawa sya yata ang kinain ng detective things.

Tapos napunta pa kami sa mga pampersonal na bagay. "If you don't mind, nameet mo na ba ang mama at papa mo? Nasaan na sila ngayon?" sa pagkakaalam ko kasi, nakulong na sila pero hinid ko pa nalaman kung nameet na ba nya. Saglit syang natigilan at tumingin sa malayo, "Okay lang kung hindi mo kayang sagutin." Bawi ko. Ikaw kasi Melody e. Akala ko hindi na sya magsasalita pa pero sinagot nya yung tanong ko.

"I met my mom once," Pag-uumpisa nya. Hinanap nya raw kasi ito at nalaman nyang nasa dating tahanan nya ito sa may gilid ng ilog. Okay pa naman daw sila noong una hanggang sa dumating sa punto na nagbanggit na ito ng pera. Palagi daw itong nanghihingi sa kanila. Doon naisip nya na baka naging mabait lang ito sa kanya kasi may pera siyang nakukuha mula sa kanya. Tsaka, purong kasinungalingan daw ang pinagsasabi nito sa kanya, kabaliktaran sa nalalaman nya. "Tapos, yung papa ko naman, kamukhang kamukha ko yun. E ikaw ba, anong nangyari at naging single ka for so long? Hindi kasi ako naniniwalang focus ka lang muna sa priorities mo, I'm sure may ibang dahilan yan."

Dahil sa naging tanong nya ay natahimik ako. Hindi ko alam kung handa ko bang sabihin ito sa kanya. Yes, alam nyang ampon lang ako pero ito yung parte ng pagkatao ko na takot akong sabihin dahil ayaw kong kaawaan ako at ayaw ko nang maalala ulit ang nangyaring iyon. "Woah, this is the first time I saw Ms Caro's eyes sank." Kitang kita na din nya siguro sa pagmumukha ko. Nalulungkot kasi talaga ako, naawa ako sa sarili ko mismo. Siguro, tulad nya, pinaparusahan ko rin ang sarili ko sa naging katangahan ko noon.