Chapter 19

54 16 6
                                    

ALISHA

"Bakit ba bumabalik tayo rito?" I asked while pouting. He laughed after I said it. Ginulo niya pa ang buhok  ko.

"Hindi ba't sabi mo kumakalma ka rito?"

"Yes! But, why here? I thought we'll play?"

He pouted. "I know you have problems right now."

My mood changed. "I'm used to it," I said coldly.

He suddenly dragged me under the shed of a tree. He went infront of me, he formed my lips into a happy smile.

"We're in the right place." He pouted while wiping my tears away. "Gutom ako."

"I don't have money. They left me."

"Tsh! I'll treat you."

It's like a magic word to my ears. I immediately smiled.

"That makes you smile. As always. What do you want?"

He run away. Sumunod naman ako agad sa kanya. Nagtatawan kami ngunit isang tunog nang sasakyan ang nagpatigil sa aming dalawa. My eyes widened as I heard it.

"No!" I shouted before I snapped and sit. Nangilid ang luha ko habang tumatagaktak ang pawis sa aking noo. My heart thump so fast, parang tinatanggal ito sa dibdib ko.

"Alisha!"

Napatingin ako sa pinto. Kumalabog iyon sabay ang pagtining nang bagay na bumagsak sa sahig. That makes my head to hurt. Napakunot-noo ako sa sakit. I bend my body as I hold my head so tight.

"A-Ah!" Mas lalo kong hinawakan ang aking ulo. Naglalandas na rin ang luha sa aking pisngi.

"A-Alisha. Damn. Sumasakit na naman ba ang ulo mo? Should we call an ambulance?" Hysterical na saad ni Shau. His hands roam around. Parang hindi alam kung saan ako hahawakan. "Darn this! Megan! Megan! Si Alisha!"

Napapikit ako lalo sa sakit. Kinabahan din ako. Pero mas nangibabaw ang sakit sa ulo ko.

"W-What happened?"

"S-Si Aly...Please call ate Alyana, or Alyzza. Kahit sino! Dadalhin natin siya sa hospital!"

Umiling ako. "Wag na. Wag mo na rin sabihin...kina Ate. Please, Shauna-"

"Tigas nang ulo mo. Stop it!" singhal ni Shau. Nangilid ang luha ko. I saw him getting his phone. I expect that Ate will be here few minutes from now.

I close my eyes, trying to deal with pain. I want truth, pero hindi pa ako handa. Ayaw ko pang malaman ang rason kung bakit ako ganito ngayon. Why did my head hurt so much?

Yeah, my dreams...what are those? Wala akong naalala. Tanging boses lang. Boses lang, at isa sa mga 'yon ay sa'kin. That was my voice, hindi ako nagkakamali.

Screeching sound of car—

Wait— Was it the reason why I have this? Kaya ba nakalimutan ko ang tungkol sa nangyari noong bata pa ako? Ang alam ko naaksidente ako. Pero...dalawa kami sa panaginip ko. Kami? Who's with me? Sino?

I wake up in the white walls, white ceilings and a smell of medicines and chemicals around me. I tried to move my body but I stopped after my eyes drifted to someone sitting near the bed.

She's sleepy, her eyes are close, medyo tumatagilid na rin ang kan'yang ulo. 

"Sorry, Meg..."

After everything, she's still here. Hindi niya pa rin ako iniwan.

"I'm sorry for being your responsibility again..."

Nagulat ako nang bigla siyang magmulat. Nangapa agad ako sa mga sasabihin. She stares at me.

The One I SeeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon