Hırsız

YETİMHANE

ARKADAŞLAR UZUN BİR BÖLÜM YAZMAYA ÇALIŞTIM.BU SİZE BİR ÖDÜL.AMA BİR SORUNUMUZ VAR.BU BÖLÜM GELECEKTE,BAYAĞI BİR İLERDE GEÇİYPR.4 YIL SONRAYI GÖSTERİYOR.ÇÜNKÜ,EĞER KALDIĞIMIZ YERDEN DEVAM ETSEYDİK,YARIŞMANIN ANLAMI KALMAZDI.MULTİDE DENİZ VAR.İYİ OKUMALAR....

ALEV ANATLI

 

 

-Çınar?

 

-Efendim

 

-Alışverişe gidelim mi?

 

 

-Ne için ?

 

 

-Deniz için.

 

 

 

-Tamam.

 

 

 

 

Sevinçten havalara uçtum.

 

Deniz,bizim ilk bebeğimizdi.2 yaşına girmişti.Ve şimdi de,2.ye hamileydim.Genç yaşta anne olmanın –daha 23 yaşındaydım-keyfine varıyordum.Çınar ise,29 yaşına gelmişti ama yakışıklılığından hiçbir şey kaybetmemişti.Hala aynı Çınar’dı.

 

Deniz’i kucağına almış,BMW üstü açık arabaya doğru gidiyordu.Arkasından bağırdım:

-Her gün BMW her gün BMW .Midem bulanıyor artık,bugün bari jipe binelim.

 

 

                          Çınar,garajdan jipi çıkarırken:

 

 

-Seni mi kırıcam,dedi.Ben sevinçle ön koltuğa oturdum.Çınar,önce Deniz’i emniyetli çocuk koltuğuna yerleştirip kemeri bağladı,sonra da gelip sürücü koltuğuna oturdu.Arabayı garajdan çekerken,telefonuma mesaj geldi.Çınar merkalısı durur mu?

 

 

-Kim?diye sordu hemen.

 

 

-Abizittin.

 

                      İlk tanıştığımızda,adımı sallamıştım ve Abizittin demiştim.Bu aklıma gelmişti ve söylemiştim.Çınar’da,bende katıla katıla gülerken,Deniz “Bunlar delirdi mi acaba”bakışı attı.

 

 

Sonunda mağazaya gelmiştik.Deniz’in,benim ve Çınar’ın beğendiği her şeyi almaya giriştik.Çok tutmuştu galiba.Çınar,cebinden kalın bir para destesi çıkarıp:

 

-Üstü kalsın,diyerek kasiyere uzattı.Sonra da,adamlarına aldıklarımızı eve götürme emri verdi.En sonunda,arabaya varabilmiştik.Deniz,en sevdiği oyuncağı “Ayı Tedyy” ile oynarken-evet çok klasik bir adı var-bizde Çınar ile sonrak durağımızı konuşuyorduk.

 

 

ÇINAR AKAY

 

Bir anda:

 

-Yetimhaneye gidelim,demişti.

 

 

-Bu da nereden çıktı.

 

 

-Annemler öldüğünde,17 yaşındaydım.Toprak ve ben,yetimhaneye gitmek zorunda kaldık.Gerçekten orası çok kötü.Bebekler ağlıyor,bakıcılar çocukları dövüyor.Çok kasvetli bir ortam.Çocuklar hep mutsuz.Be 18 yaşına geldiğimde,oradan çıkmaya hak kazanmıştım.Ama maalesef Toprak çıkamıyordu.Bende kaçırdım onu.Lütfen şimdi yetimhaneye gidelim.Çocuklar ziyaretçi gelince o kadar mutlu oluyolar ki.

 

Alev,bunları söylerkenigözünden 2 damla yaş düştü.Göz yaşlarını sildim ve:

 

 

-Tabii.Gidelim,dedim.Arabanın içinde sessizlik vardı şimdi.

 

                   Arabayı yetimhanenin önüne park ettim.Sonra,Alev ve Deniz'le birlikte içeri girdik.Çocuklar,bize heyecanla bakmaya başladılar.Alev,bazı çocukların yanına gidip sevmeye başladı.Bende,başka çocukları sevmeye başladım.O sırada,Deniz çoktan bir grup çocukla oyun oynamaya başlamıştı.

 

 

 

                          O sırada,dikkatimi 1 yaşından biraz daha küçük bir çocuk dikkatimi çekti.Çok küçüktü.Beşikteydi.11 aylık veya 1 yaşındaydı.Aşırı üzgün gözüküyordu.Yanına gidip onu kucağıma aldım.Sevmeye başladım.Alev'De görüp yanıma gelmişti.Bana:

 

-Bu çocuğu evlatlık alabilir miyiz?dedi.

 

-Ne diyorsun sen Alev.Zaten bir çocuğumuz var.Bir tanede karnında.3 çocuğu ne yapacaksın.

 

 

-Lütfen.Baksana ne kadar masum.

 

                     O an daha fazla dayanamadım.

 

 

-Peki.

 

 

 Çocuğu kucağıma alıp,arabaya götürdüm.Deniz'ide arabaya koydum.Sonra,Alev ocukların başındayken,ben de müdireyle konuştum ve kızı evlatlığa aldım.

 

 

Yüklü bir miktar bırakarak,müdireye çocuklara bir şeyler almasını söyledim.Arabaya döndüğümde,Alev gayet mutlu gözüküyordu.Kıza,Defne adını takmış.Deniz ve Defne,oyun oynuyordu.