12 MEKTUP

4. BÖLÜM BEKLENMEDİK

koridordan gelen bağırış sesleriyle uyandı Minah. yatağından atlayıp kapıya doğru yürüdü. kapıyı açıp koridora çıkmasıyla üstüne düşen çocukla yere kapaklanması bir oldu.

Minah daha ne olduğunu anlayamadan öfkeden kuduran Luhan'ın gelip çocuğu üstünden alması bir oldu. çocuğu öldüresiye döverken kimse Luhan'a karşı çıkmaya cesaret edemedi çünkü eğer çıkarlarsa çocuğun yerinde onlar olurdu. o çocuğun da tek suçu o anda Luhan'la aynı koridorda olmaktı.

*****

-Kris'in ağzından-

her zaman birisinden ayrılırken yaptığım gibi kızın dolabına kısa bir özür notu koydurttum. hiç bir zaman o notu kendim koymadım. sonuçta benim gibi muhteşem birinin ayak işlerini yapmaya gönüllü birileri her zaman bulunur.

ellerin ceplerinde koridorda yürürken kız ağlayarak önümü kesti ve bağırmaya başladı. "bu da ne demek oluyor?" dedi elindeki notu sallayarak. umursamazca omuz silkip "ne görüyorsan o demek oluyor. sıkıldım yeni oyuncaklar aramaya ihtiyacım var." diyip yanından geçip yürümeye kaldığım yerden devam ettim. kız ağlayarak "lanet olsun sana Wu Yi Fan. nasıl beni oyuncak yerine koyarsın?" diye bağırdı tüm koridorda yankılanacak şekilde.

arkama dönüp gülümsedim ve "başından beri biliyordun benim nasıl birisi olduğumu. ama sende diğerleri gibi beni kendine aşık edebileceğini düşünüp umursamadın 2 hafta kuralını." dedim ona küçümseyerek bakarken.

kız ağlarken arkamı dönüp oradan uzaklaştım.

her zaman arkadaşlarımla takıldığımız kameriyeye gitmek için çıkış kapısını açmamla küçük bir şeyin bana çarpıp yere düşmesi bir oldu. üzerindeki pembe monttan onun kız olduğunu anladım. o ayağa kalkerken onu inceledim. bal rengi saçları omzuna geliyordu. uzun kahkülleri gözlerini görmemi engelliyordu. teni kağıt kadar beyazdı.

ayakta dikilirken bile belime anca geliyordu. küçücüktü. kendimi durduramadan "boyun kaç senin?" diye sordum. montunun cebinden küçük bir defter ve kalem çıkarttı. ben ne yaptığını anlamaya çalışırken kağıdı bana çevirdi. üzerine "143cm." yazılmıştı. aramızda 44 cm fark vardı.  neler olduğunu anladığımda gözlerim kocaman açıldı. o konuşamıyordu yada duyamıyordu.

üstünde normal kıyafetler olduğu için bu okulda öğrenci olmadığını anladım ve "ablanı ve ya abini mi arıyorsun?" dedim birden. başını sallayıp kağıda bir şeyler yazmaya başladı. yazması bitince bana çevirdi kağıdı. "abimi görmeye geldim. adı Chen. acaba onu tanıyorsanız beni yanına götürebilir misiniz?" yazmıştı.

Chen'in kim olduğunu biliyordum benden bir alt sınıftaydı. ama hiç konuşmuşluğumuz yoktu. ve ben, insanları oyuncak olarak gören ben hayatımda ilk defa birisine yardım etmeye karar verdim.

"takip et beni." dedim. onun yetişebilmesi için adımlarını küçük atıyordum ama gene de koşturmak zorunda kalıyordu. sonunda Chen'in sınıfına geldiğimde içeride yoktu. onun yerine sürekli yanında gördüğüm arkadaşlarından biri olan Baekhyun koşarak yanımıza geldi ve Chen'in kardeşine sarılıp "Chiko-chan burada ne işin var? burası senin için çok tehlikeli." dedi. sonra şaşkın gözlerle bana dönüp " onu buraya getirdiğini için teşekkür ederim." dedi kolunu küçük kızın omzuna atarken.

kızın yüzü kızarmaya başladığında onun abisinin arkadaşından hoşlandığını anlamıştım.

başımı onaylarcasına sallayıp biran önce yanlarından uzaklaştım. içimdeki bu yakan histe neydi? neden ilk defa konuştuğum Baekhyun denen o çocuğu boğazlamak istiyordum?

*****

-yazarın bakış açısı-

öğle arasını haber veren zil çalınca Minah ve diğerleri yemekhanenin önünde buluştular. yemek sırasına girdiler konuşarak. Minah'ın önünde D.O vardı. D.O ileride gördüğü manzara karşısında ellerini sıktı. üç çocuk bir çocuğun parasını zorla alıp yemek sırasında yerine geçmişlerdi. D.Onun en nefret ettiği şey haksızlıktı.

Minah D.O'nun boynunda beliren kırmızı dövmeyi görünce gözleri Kocaman açıldı. arkadaşlarından birinin mektup sahibi olabileceği aklının ucundan geçmezdi. bu gerçektende beklenmedikti.

----------------

gecikme için çok özür dilerim. bir süreliğine tatile gittik ve internet bulamadığım için bölümü atamadım. umarım beğenmişsinizdir. x.o.x.o. love