HE FORCED ME TO MARRY HIM (ON-GOING)

CHAPTER 4 - GRADUATION DAY

CHAPTER 4- GRADUATION DAY

"Best excited na ako bukas!"

"Ano ba bukas?"

"Hala! Kahit na hindi mo gustong grumaduate dapat hindi ka nagpapawaepik nuh. If I know excited ka rin"

Nakataklob lang ang maganda kong mukha ngayon sa desk namin. Pano bayan hindi ko talaga na bawi ang position ko, as usual second placer pa rin ako so it means dad will not be attending my graduation. Kahit I hate my dad gusto ko pa rin siya 'yung sumabit ng medalya sa akin at ilakad ako papuntang stage wearing his proud face na nakapagtapos ang unica hija niya. We have a deal with my father if naging Valedictorian ako ay uuwi siya dito. Pero hanggang imagination ko lang pala itu magaganap.

"And why you are here? Doon ka na nga sa room mo" pagtataboy ko kay Jonathan.

"Ayo ko dun best mga panget tao dun"

"Makapanglait wagas"

"Wow dude congrats huh Valedictorian ka pa rin ikaw na talagang matalino"-Greg

"Oo nga papa Jarke hindi kagaya ng isa diyan feeling matalino" Kristy said looking straight on where I was.

Ang dami pa nilang sinasabi against me kaya hindi ko na mapigilan ang sarli ko. I stand and slammed my hand in the desk. At nakuha ko lang naman lahat ng mga attention ng mga kaklase ko pati si nerdy boy napatingin na rin sa akin.

"Are you done Kristy?"

"Hindi pa eh nag-eenjoy pa ako"

Dahil punong-puno na ako sa mga pang-iinsulto niya ay sinugod ko siya at tinapon sa pagmumukha niya ang upuan buti na lang at nakailag siya kung hindi ay sapol sa panget na pagmumukha niya ang matigas na upuan.

"B*tch ka talaga!"

"Next time choose the person who will you confronted at baka wala ka nang masilayang bukas." inawat naman kami ni Greg. At si nerdy boy titig na titig lang sa akin.

"Hey hey cool down girls 'wag kayong mag-away dito."

I slammed the table for the second time and walk out sumunod naman si best kaagad sa akin.

"Bw*sit!"

"Best don't listen to them envy lang 'yun sa 'yo"

I want to express what I feel today because it really hurts inside. Without a word my tears just flow in my eyes.

"Best please don't cry hindi pa naman ako marunong magpatahan shhhh..."

"Best I wanted to be the class vale kasi...*sniff we made a deal with my father. He will attend my graduation if I make it in top kahit naman ganun 'yung papa ko gusto ko pa rin siyang makita I miss him best. Since pumanaw si mommy I expected his time and comfort to me pero...*sniff wala best eh para bang hindi niya ako...* sniff anak"

"Shhh best andito naman ako at si Manang Loring nagmamahal sayo hindi ka namin pababayaan best kung puwede nga lang dun ka na lang sa amin tumira eh"

I'm really thankful to my bff his always in my side every time that I need someone to comfort me hindi talaga siya lumalayo sa akin kahit napakaingot ko paminsan-minsan.

"Best ok ka lang ba? Gusto mo ihatid na lang kita sa inyo? I can drive you home"

"Nah best don't worry about me I'm a tough girl remember?"

"Yan talaga ang besty ko that's why I like you eh pa bear hug naman oh"

After we say our goodbye's umuwi na kaagad kami ni besty we went to the car park and I let Jonathan to drive first. Papasok na sana ako sa baby ko when someone spoke at my back.

"Hash ano bang meron kayo ni Jonathan?"

"Pakialam mo!" inirapan ko na lang s'ya. Puwede ba kahit isang araw man lang hindi ko siya makita bakit araw-araw na lang nasasalubong ko siya.

"I'm sorry Hash because of me u can't see your father"

"Hst! I don't need you're pitty Jarke and puwede ba umalis ka na sa harapan ko"

"I'm really sorry"

"Wait bakit mo nalaman? Don't tell me you heard everything what just I said in the rooftop? So stalker ka na pala ngayon huh? May araw ka rin sa akin Jarke tandaan mo 'yan!" I pushed him away and drive my car off.

(GRADUATION DAY)

Parang wala akong ganang umattend ng graduation ngayon wala kasing sasabit sa akin si Manang Loring umuwi ng probinsya kasi namatay ang apo niya. Kawawang Manang Loring ayaw pa sana niyang umuwi dahil wala daw akong kasama mabuti na lang at na convince ko siyang umuwi.

"HIja my future-in-law congratulations bagay talaga kayo ng anak ko!" it's Jarke's mom as usual pinapartner na naman kami ng anak niyang nerd. But I used to love his mom kahit pa sometimes she's irritating.

"Where's your dad?" pahabol na tanong ni tita.

"Ahm tita he can't make it"

"Ohw Im' sorry but for sure busy lang 'yung dad mo sa work Hash if you want tito Enrique can come with you sa stage"

"Wag na po tita salamat na lang po sige po mauna na po ako" hindi ko na pinansin si Jarke nakakawalang gana. I saw tita in the corner of my eyes I think she wants to go after me to comfort me but pinigilan siya ni Jarke. He really knows me very well because every time I feel lonely because of my father I don't want to be disturbed by someone I want to be alone.

"Students please make your selves comfortable and be ready the program will about to start." Pag-aannounce ng emcee so we fall in line and started to march. As usual all eyes on me I'm the center of attraction kasi ako lang naman ang walang parents. If only mom is here hindi niya hahayaang mapahiya ang munting prinsesa niya but that is impossible right now.

We all seated while the principal deliver her speech. Hindi naman ako mapakali my hands are shaking while holding my phone.

Jarke's POV

Nagi-guilty ako because I hurt her. I know about the deal between his father and her. Kung puwede lang sanang magparaya para maging masaya siya ay ginawa ko na pero hindi pupuwede because we have a secret that her father, me and my family only knows. She has no idea about this and until it's not the right time to tell ay hindi ko puwedeng sabihin sa kanya lahat-lahat. That's why I really feel guilty for her.

I saw her holding her phone with her shaking hands. And I saw her dad's phone number sa screen ng phone niya. Nagtatalo ang isip niya whether to call him or not so I pressed the call button.

"What are u doing!?"

"I just did the right thing"'

"'Wag kang makialam Gavendor at 'wag na 'wag mo akong kaaawaan dahil naiirita ako sayo!" tumahimik na lang ako bakit ba kasi napakainit ng dugo niya sa akin if she knew my feelings for her kung alam lang n'ya how much I cared for her.

"Class Valedictorian Mr. Jarke Vone Gavendor a round of applause pls." pagtawag ng emcee sa akin pumunta agad ako sa stage together with my parents at si Hash nakayuko lang sa upuan n'ya.

"Class Salutatorian Ms. Hashley Valdez" nakita ko ang reaction n'ya when the emcee called her name parang gusto n'yang tumakbo but instead pumunta pa rin siya sa stage.I want to go after her and say that everything will be okay pero baka magalit lang siya sa akin. Narinig kong tinanong siya ng teachers namin kung meron ba siyang kasama umiling lang siya kaya ang guro na lang namin ang nagsabit sa kanya. Pinagtawanan naman siya ng mga kaklase namin at ang grupo nina Kristy ang may pinakamalakas na tawa. I saw how she let a tear and run away from everything.

Hash's POV

Ayoko na! Hindi ko na kaya ang mga panglalait ng mga kaklase ko. Oo wala dito ang parents ko kitang-kita naman nila diba? Sila na sila na ang may perpektong pamilya! Tumakbo ako palayo I can't take to wait the program to be end.

Naisipan ko na lang umuwi and I throw my medals and ribbons in the trash. Kung ganito ang magiging kapalaran ko sa family ko so be it!

VOTE AND COMMENT PO KA'YO...^___^'