Painful Death Córką Kapitana

rozdział 11

Nagle poczułam dotyk na ramieniu... a ja niemal co nie wylałam masy na naleśniki.

-Dzień dobry Victoria.- powiedział... Vision, tak, to na pewno on.

-Matko Boska Vision nie strasz.

-Przepraszam.- pauza- Co robisz do jedzenia?

-Naleśniki. Chcesz?- spytałam.

-Nie dziękuję.- chwilę później.- Peter poznałeś już córkę Kapitana?

-Zabiję cię Vision, przysięgam!- powiedziałam w myśli.- Vision coś ty narobił!

-Nie chciałaś go poznać?- usłyszałam czyjś głos w mojej głowie. To... to... chyba głos... Visiona? Na chwilę przestałam robić jedzenie i odwróciłam się w jego stronę. Też się na mnie patrzył.

-Jak?- spytałam cicho.

-Telepatia.- pauza- Twoja moc.

Trochę mnie zamurowało. Kolejna moc.

-Jak robić jedzenie to z tobą porozmawia.- klepiąc Petera po ramieniu.

-Okej.- odpowiedział pajączek.

Kiedy skończyłam robić naleśniki, kazałam Jarvisowi zawołać 'tylko' Wandę. 

Po chwili z windy wysiadły dwie dziewczyny.

-Nat, też chcesz naleśniki?- spytałam.

-Oczywiście.- odparła.

Położyłam na stół posiłek i we trzy zaczęłyśmy szamać naleśniki. Nagle z windy wyszedł Clint z Thorem.

-Zostało coś dla nas?- spytał Clint.

-Tak.- odparłam, po czym wstałam i rzuciłam w niego talerzem.- Posprzątać po nas.

-Bardzo śmieszne.- odrzucając w moją stronę talerz.

-Idę do sali muzycznej jak by ktoś mnie szukał.- powiedziałam i zniknęłam w windzie.

Natasha

-Peter rozmawiałeś już z nią?- spytałam.

-Nie.- odpowiedział.

-To teraz idź.- pauza- Tylko jej nie zdenerwuj.

-Dobrze.- i zniknął w windzie.

Victoria

-Jarvis włącz piosenkę One Republic - Counting Stars.

-Już się robi panienko.- włączając piosenkę

Śpiewam:

Lately I been, I been losing sleep
Dreaming about the things that we could be
But baby I been, I been prayin' hard
Said no more counting dollars
We'll be counting stars
Yeah, we'll be counting starsI see this life
Like a swinging vine
Swing my heart across the line
In my faces flashing signs
Seek it out and ye shall find
The old, but I'm not that old
Young, but I'm not that bold
And I don't think the world is sold
I'm just doing what we're told
I, feel something so right
Doing the wrong thing
I, feel something so wrong
But doing the right thing
I could lie, could lie, could lie
Everything that kills me makes me feel aliveLately I been, I been losing sleep
Dreaming 'bout the things that we could be
Baby I been, I been prayin' hard
Said no more counting dollars
We'll be counting stars
Lately I been, I been losing sleep
Dreaming 'bout the things that we could be
But baby I been, I been prayin' hard
Said no more counting dollars
We'll be, we'll be counting starsI feel the love
And I feel it burn
Down this river every turn
Hope is a four letter word
Make that money
Watch it burn
Old, but I'm not that old
Young, but I'm not that bold
And I don't think the world is sold
I'm just doing what we're told
I, feel something so wrong
But doing the right thing
I could lie, could lie, could lie
Everything that drowns me makes me wanna fly...

Kiedy skończyłam, zobaczyłam w drzwiach pajączka wpatrującego się we mnie.

-Hej.- powiedziałam pierwsza.

-Hej.- odparł trochę zmieszany.- Jak masz na imię?- spytał.

-Victoria. A ty?

-Peter. Ładnie dziś wyglądasz i masz bardzo ładny głos.- oznajmił.

-Dziękuję.- uśmiechając się do niego.

Peter

Ta dziewczyna ma coś w sobie. Jest spokojna, naprawdę spokojna. Muszę ją lepiej poznać. Matko Peter o czym ty teraz myślisz. Ogarnij się. mówiąc to biję się po głowie.

-Peter wszystko w porządku?- spytała widząc jak bije się po głowie.

-Tak, tak wszytko ok.

Victoria

Przeczytałam w jego myśli, że jestem spokojna. Tsa, spokojna. Gdyby wiedział kim naprawdę jestem to by się do mnie nie odezwał.

-To ja już pójdę do pokoju.- przechodząc koło niego przytuliłam go. Chyba się zarumienił.

-To pa.

Kiedy przekroczyłam próg swojego pokoju mój wzrok powędrował w stronę okna. Od zewnętrznej strony jest przyklejona kartka. Podeszłam niepewnym krokiem do okna i przeczytałam napis:

-" Wiemy gdzie jesteś. Przed nami się nie ukryjesz."- To na pewno Hydra!- Jarvis zawołaj ty wszystkich, szybko!

Po chwili wszyscy znaleźli się w moim pokoju.

Steve

Wszyscy jesteśmy już w pokoju Victorii.
-Co się stało?- spytałem a ona odsunęła się i pokazała ręką na kartkę.

-Nie jestem tu bezpieczna.- pauza- Muszę się z tąd jak najszybciej wydostać i zniknąć. Nie chce żeby się wam coś stało.- do jej oczu zaczęły napływać łzy.

Podeszłem do niej i ją przytuliłem a ona odwzajemniła uścisk.

-My Cię obroniła.- powiedziałem.

-To nic wam nie da.

-Musimy powiedzieć o tym jak najszybciej Fury'emu.- dodał Clint.

Teraz historia zaczyna się rozkręcać. Czekajcie na kolejny rozdział ⌚🙏