Moje życie to jakaś kpina
Obrzydliwie niesmaczna zupina
Świat tak mnie ugotował
pustkę ze mnie zbudował!
Wszystkie wartości są poprzewracane
Ludzkie rozumy zostały poprzetrącane
Nie ma krzty zrozumienia
Uwierz nie brakuje bluźnienia...
Miłość staje się archaizmem
Wszystko nasiąkło cynizmem
Mam na myśli ludzi pogardy
Którzy nie puszczają gardy.
Marzenia są dla idealistów
A skarby dla materialistów
Jeśli jesteś człowiekiem smutnym
Mówią, żeś Ty nudnym!
Ludziom zawsze coś we mnie nie pasowało
Przez to nieszczęście zagórowało
Lecz nie tracę całkiem nadziei
Może świat choć trochę się zmieni?
CZYTASZ
Zbiór wierszy Roja
PoetryPisanie poezji to rozmowa ze samym sobą - list który pozostawiamy nawet dla samych siebie i wraz z upływem lat wracamy do naszych starych przemyśleń, niekiedy dziwiąc się naszym tokiem myślenia.
