Nienawiść zżera Nas od wewnątrz
Zajada się naszymi przeżyciami
Często wysysa dobre wspomnienia
Przez nią stajemy się puści.
Rodzi się w Nas nie miłość
Lecz takie uczucia jak zazdrość
A po niej uczucie odrzucenia
I chęć obfitej zemsty!
Nienawiść odbiera zmysły i duszę
Tracimy zdrowy punkt patrzenia
Stajemy się zgorzchniałymi egoistami
I dążymy nieustannie do swoich celów.
Ludzie nienawiści brzydzi się stają
Materialistami zostają i wojownikami słowa
Unikają kontaktów, aby nikt nie krzywdził
A tym więcej święty spokój mieli.
Nienawiść to tylko pasmo niepowodzeń
Smutków, rozczarowań i bólu
Często Wróg twój nie zaznał miłości
Przez co cierpi katusze krwawe!
Zawiść może naprawić tylko słowo
Wielka odwaga serca i wytrwałość
Bo kto chce pomóc, a nie jest cierpliwy
To w większej nienawiści się znajduje.
Trudne są moje słowa, ale bardzo prawdziwe
Gdy nie umiemy czekać, łatwo upadamy
Denerwujemy się i ciężej o zmiany!
Niemożliwe zatem dążyć do silnej woli...
CZYTASZ
Zbiór wierszy Roja
PoesíaPisanie poezji to rozmowa ze samym sobą - list który pozostawiamy nawet dla samych siebie i wraz z upływem lat wracamy do naszych starych przemyśleń, niekiedy dziwiąc się naszym tokiem myślenia.
