𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥

Chapter 4

ΆριαPOV:

- Τι;

Δεν το πιστεύω, ότι ο Αχιλλέας, ο τρόμος του σχολείου, δέχτηκε να βοηθήσει εμένα.
Το φυτό του σχολείου! Μα εμένα;

- Θες να σε προστατεύω η όχι;

- Ν-α-ι, α-λλ-α...

- Τέλος, δεν έχει αλλά.

- Γ-ι-α-τ-ί μ-ε β-ο-η-θ-ά-ς;

- Γιατί μου το ζήτησες;
Μου απάντησε.

- Ν-α-ι α-λλ-ά ε-σ-ύ π-οτ-έ δ-ε-ν θ-α β-ο-η-θ-ου-σ-ε-ς έ-να φ-υτ-ό σ-α-ν ε-μ-έν-α

- Πρώτον, μη ξανά τραυλίσεις γιατί θα φας σφαλιάρα! Δεύτερον, (είπε και μου έπιασε τα μάγουλα με τα δύο του χέρια) μικρή, εφόσον εσύ θεωρείς τον εαυτό σου φυτό, τότε πώς περιμένεις να σου συμπεριφέρομαι οι άλλοι; Πάψε να είσαι τόσο αδύναμη!

- Δ-εν-

- Μην τραυλίζεις!

- Ν-αι συγγνώμη... Ουάου.
Είπα ενθουσιασμένη επειδή δεν τραύλισα και ο Αχιλλέας γέλασε.

- Είδες; Δεν ήταν τόσο δύσκολο, απλά εσένα πρέπει να σε απειλώ.

- Σε ευχαριστώ πολύ Αχιλλέα.

Του είπα και τον αγκάλιασα.
Αυτός ξαφνιάστηκε, έριξε ένα γελάκι και με αγκάλιασε και εκείνος πίσω.

- Μικρούλα, πήρες πολύ φόρα.

Ειπε και με έβγαλε από την αγκαλιά του.

- Έλα, πάμε έξω.

Είπε και τότε συνειδητοποίησα ότι έξω βρισκόταν ο Οδυσσέας.

- Εμμ, Αχιλλέα, φοβάμαι...

- Τι φοβάσαι πάλι;

- Τον Οδυσσέα. Αν με χτυπήσει και μετά με στείλει στο ν-νοσοκομείο και μετά έρθει το βράδυ στο δωμάτιο του νοσοκομείου και με μαχαιρώσει μέχρι θανάτου;

- Ουάου μικρή, έχεις μεγάλη φαντασία.
Αλλά πίστεψε με, όσο υπάρχω εγώ δεν θα σου συμβεί ΤΊΠΟΤΑ! Επίσης ο Οδυσσέας είναι τόσο δειλός και ανίκανος, που δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα απ'ολα αυτά. Πάμε τώρα έξω!

Είπε και με έσυρε από την μπλούζα έξω από της τουαλέτες. Προσπεράσαμε τα ντουλαπάκια και ο Οδυσσέας ήταν άφαντος... ΤΈΛΕΙΑ!

Αφού προσπεράσαμε και το προαύλιο κατευθυνθήκαμε στα πάνω γήπεδα: ποδοσφαίρου, βόλεϊ και μπάσκετ.

- Αχιλλέα, σ-στα γ-γήπεδα πάνε μόνο οι δ-δημοφιλείς και εγώ δ-εν είμαι...

- Λες να μην το ξέρω έξυπνο;
Αλλά εφόσον είσαι μαζί μου, δεν θα πουν κάτι. Αα, μια ερώτηση, καπνίζεις; (Δεν με άφησε να απαντήσω και είπε) Γιατί όλοι καπνίζουν μαζί με εμένα φυσικά.

- Ο-όχι, δ-εν καπνίζω είναι κ-ακό;

- Όχι απαραίτητα, αλλά ναι...
(Είπε και χαμήλωσα το κεφάλι μου).
Δεν πειράζει όμως θα σε καλύψω εγώ, πρόσεχε  όμως κακομοίρα μου, αν τραυλίσεις εκεί και σε ακούσουν, θα σε σκοτώσω.

Είπε και με πήγε στα γήπεδα.

- Ρε μπ τι κα ρε ;

- Καλ ειμ εσ Πάν;

- Καλ ειμ.

Καλά τι γλώσσα μιλάνε;

- Αχιλλέα, τι είπατε;

Τον ρώτησα και με κοίταξε.

- Απλά με ρώτησε αν είμαι καλά και τα σχετικά, τα ξέρεις... Α, και αυτός είναι ο Πάνος, του αρέσει να διευκολύνει τις λέξεις. Είπε και τον κοίταξα με το βλέμμα της αγελάδας.
Δηλαδή το καλά, αντί να το πει όλο λέει μόνο καλ, κτλ.

- Ααααα.

- Δηλαδή όλοι εδώ πέρα μιλάνε σαν αυτόν, με καταλαβαίνεις;
Με ρώτησε και άναψε ένα τσιγάρο, εγώ απλά του έγνεψα.

- Ε μωρ.
Ήρθε στον Αχιλλέα μια κοκκινομάλλα.
Του πήρε το τσιγάρο από το στόμα και τον φίλησε στα χείλη. Ιού αηδιαστικό...

- Τι κα Λορ;

Είπε και λογικά την κοπέλα την λένε Λορ.

- Καλ ειμ,η κοπελ ποι ειν;

Είπε και μου φύσηξε τον καπνό από το τσιγάρο του Αχιλλέα, άρχισα να βήχω και ο Αχιλλέας μου χτύπησε την πλάτη, τότε κατάλαβα ότι μιλούσαν για εμένα.

- Λορ απ δω η Αρ,Αρ (γύρισε σε εμένα) απ δω η Λορ.
Είπε και τότε της έδωσα το χέρι μου για χειραψία αλλά το μόνο που έκανε ήταν να μου φυσήξει τον καπνό του τσιγάρου στα μούτρα, να πετάξει το τσιγάρο κάτω, να το πατήσει με το πόδι της, να φιλήσει τον Αχιλλέα στο στόμα και να φύγει ρίχνοντας μου μια δολοφονική ματιά.

Καλά τι έκανα;

- Μην της δίνεις σημασία θέλει να τους έχει όλους για τον εαυτό της, κλασική πουτανα καταλαβαίνεις...

Είπε και με τράβηξε πιο πέρα ανάβοντας ένα άλλο τσιγάρο, αλλά ξαφνικά ακούστηκε το όνομα μου....

- Άρια;

Πάντως, όχι από τον Αχιλλέα...

......................................................

Δεν έχω να πω κάτι απλά.....

Γειααα...