𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥

Chapter 30

Μελ Ποβ:

Καθώς έβγαινα από τις τουαλέτες με τα νεύρα μου να έχουν χτυπήσει κόκκινο. Ενα χέρι μου κάλυψε το στόμα με ένα πανί.

- Ααα, βοήθεια, βοη-βοη-θεια...

Φώναξα πριν λιποθυμήσω. Το τελευταίο άτομο που είδα, ήταν το αγόρι που μου μίλησε στις τουαλέτες, να φωνάζει το όνομα μου και μετά όλα μαύρισαν.

Αχιλλέας Ποβ:

Βγήκαμε με την Άρια από το αυτοκίνητο και μπήκαμε στο πάρτυ που γινόταν στο σχολείο της Μελ.

Έπιασα το χέρι της Άριας και την γύρισα να με κοιτάξει.

- Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα, δεν θέλω να πάθεις κάτι!

- Αχιλλέα με τρομάζεις, τι έχει γίνει;

- Μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά.

Την τράβηξα πιο κοντά μου και της είπα.

- Σε παρακαλώ, ό,τι και να μάθεις ή ακούσεις για εμένα. Υποσχεσου μου ότι δεν θα φύγεις ποτέ από κοντά μου.

- Αχιλλέα με τρομάζεις!

- Υπόσχεσαι ότι δεν θα με αφήσεις;

- Μα Αχιλλέα, δεν σε έχω για να σε αφήσω.

- Απλά κάντο!

- Αχ, δεν ξέρω.

- Σε παρακαλώ...

Της είπα και άνοιξε λίγο πιο πολύ τα μάτια της από την έκπληξη.

- Μόλις, παρακάλεσες...

- Ναι το ξέρω ότι δεν το έχω ξανακάνει ποτέ στην ζωή μου, αλλά είναι σημαντικό.

- Ωραία, το υπόσχομαι!

Χαμογέλασα και την έφερα πιο κοντά μου και εκεί που ήμουν έτοιμος να την φιλήσω. Εεε, να της φυσήξω μια βλεφαρίδα που είχε πέσει ήθελα να πω.

- Εεεε, παιδιά, παιδιά, τι κάνετε; Υπάρχουν και ανήλικα.

Είπε μια βρωμιάρα. Μωρή βρωμιάρα τώρα βρήκες;

- Συγγνώμη.

Της είπα και έφυγε κοιτώντας με, με κατεβασμένα τα γυαλιά μυωπίας της.

Αφού έφυγε, γύρισα στην Άρια και άρχισα να γελάω. Μετά από λίγο, γέλασε και εκείνη.

- Ωχ η Μελ!

Είπα και αρχίσαμε να τρέχουμε προς την είσοδο.

- Συγγνώμη, πρόσκληση;

Μας σταμάτησε ένα παιδί κοντά στην πόρτα.

- Τι; Χρειάζεται και πρόσκληση;