Άριας Ποβ:
- Φτάσαμε, επιτέλους Αθήνα.
Είπε ο Στέλιος.
Είχαμε κατέβει από το αεροπλάνο και είχαμε βγει τελείως από το αεροδρόμιο. Τώρα βρισκόμαστε σε ένα ταξί.
Αν ήταν ο Αχιλλέας εδώ θα μας πήγαινε αυτός σπίτι.
Έγκυρα στον ώμο του Στέλιου και έκλεισα τα μάτια μου ακούγοντας αυτή την τελευταία συζήτηση πριν κοιμηθώ.
- Μένετε χρόνια εδώ;
Ρωτησε ο ταξιτζής.
- Ναι, από εδώ ήμαστε. Εδώ έχουμε γεννηθεί και οι δύο.
Άκουσα και ύστερα με πήρε ο ύπνος.
Ήμασταν στο αμάξι.
Ο Αχιλλέας οδηγούσε, εγώ ήμουν στη θέση του συνοδηγού και ο Στέλιος στα πίσω καθίσματα.
- Σοο, πως τα περάσατε στο Παρίσι;
- Εγώ τα πέρασα τέλειααα!
Ακούμε τον Στέλιο να φωνάζει και γελάμε.
- Εσύ μωρό μου πώς τα πέρασες;
Αναφέρθηκε σε εμένα.
- Τέλεια, Αχιλλέα, τέλεια!
- Χαίρομαι μωρό μου, χαίρομαι.
Είπε ενώ με κοιτούσε χαμογελώντας.
Τότε επειδή δεν πρόσεχε στο δρόμο, πήγε να τρακαρει με ένα αλλο αυτοκίνητο μπροστά.
- ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΡΌΣΕΧΕ!
Του φώναξα.
Και τότε όλα γύρω μου σταμάτησαν σαν κάποιος να πάγωσε τον χρόνο.
Μα αυτό είναι αδύνατον!
Κοίταξα τον Αχιλλέα και όταν γύρισα να κοιτάξω πίσω δεν βρισκόταν ο Στέλιος, αλλά την θέση του την είχε αντικαταστήσει ένα μωρό.
Το πήρα στα χέρια μου και το παρατήρησα.
Θεέ μου, είναι ίδιος ο Αχιλλέας και εγώ.
Εννοώ, αν ο Αχιλλέας και εγώ είχαμε παιδί, τότε θα ήταν σίγουρα αυτό.
Όλο το σενάριο άλλαξε.
Και πλέον βρισκόμουν στο σχολείο, μόνη μου, με κανέναν δίπλα μου.
Μα τι κάνω στις τουαλέτες;
- Μικρή, είσαι καλά;
Άκουσα μια φωνή να με καλεί.
Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρυσμα τον αδερφό του Αχιλλέα.
YOU ARE READING
𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥
Teen Fiction- Δεν θέλω να με ξανά ενοχλήσεις, ξέχνα με! Αν και δεν θα σου ειναι και τοσο δύσκολο γιατί στο κάτω κάτω ποτέ δεν ένιωσες κάτι για εμένα... Του είπα με κατεβασμένο το κεφάλι, έκανα να φύγω αλλά αυτός με τράβηξε δυνατά από το μπράτσο φτάνοντας με αντ...
