𝐇𝐨𝐰 𝐓𝐨 𝐁𝐞𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐀 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐢𝐫𝐥

Chapter 58

- Τι λέτε;

Του είπα και έκανα ένα βήμα μακριά του.

- Νομίζω ότι, δεν ξέρετε τι λέτε κύριε Άντερσον.

Του είπα ενώ με κοιτούσε χαμογελαστός.

- Εμείς οι δύο δεν πρόκειται ποτέ να ήμαστε μαζί, ΠΟΤΈ!

Του είπα τονίζοντας του, το ποτέ.

Αλλά αυτό το αναθεματισμένο χαμόγελο δεν είχε φύγει από τα χείλη του.

- We'll see about that.

Μου είπε και πλησίασε τα παιδιά.

Αα, ααα!

Ακούστε εκεί, δεν πας καλά αγόρι μου, άμα σε πάω εγώ στη φυλακή, θα κλειστείς μέσα για δύο χρόνια!

Άκου εκεί "αυτό θα το δούμε".

- Παπαδοπούλου, μη κάθεσαι όρθια και δεν κάνεις και τίποτα. Πήγαινε να μου φέρεις έναν καφέ από το κυλικείο, να χρησιμεύσεις και εσύ σε κάτι.

Μου είπε με ένα πονηρό χαμόγελο και τότε όλα τα παιδιά άρχισαν να γελάνε.

Τι;

Μόλις με προσέβαλε μπροστά σε όλους τους μαθητές;

Καλάααα, καλά κύριε Άντερσον, θα σας δείξω εγώ!

Ηλίθιε!

- Έλα κοπέλα μου, όταν μας ζητάνε κάτι το φέρνουμε σύντομα όχι ύστερα από δέκα ώρες!

Μου είπε και αυτή την φορά είχε έρθει κοντά μου και έτσι δεν μπορούσε να μας ακούσει κανείς.

- Ξέρετε, κύριε καθηγητά, δεν είμαι η δουλάρα σας!

Του είπα και άνοιξε τα μάτια του από την έκπληξη. Αλλά αυτό το χαμόγελο, ποτέ δεν θα σβηστεί από τα χείλη του.

- Α και όσο για το τζιν, μπορεί εγώ να ξέχασα να φορέσω κολάν ή φόρμα και εντάξει δικαιολογούμαι έτσι; Αλλά εσείς; Που διδάσκεται αυτό το μάθημα, είναι απαράδεκτο! Τι παράδειγμα θα δώστε στα παιδιά;

Του είπα και ένιωθα τόσο περήφανη.

- Χαχα, κοπελιά, αυτό που θεωρείς τάπα δεν με πλήγωσε καθόλου! Και γνωρίζεις το γιατί; Διότι πλεον αναγνωρίζω το επίπεδο σου και απ'ότι φαίνεται είναι πάρα πολύ χαμηλό, επειδή μωρό, αυτό έπρεπε να μου το είχες πει εκείνη τη στιγμή. Τώρα είναι πλέον αργά, έτσι δεν είναι;

Με ρώτησε με ένα χαμόγελο, του γύρισα την πλάτη και άρχισα να κατευθύνομαι προς το κυλικείο ενώ άκουγα το γέλιο του.

Αυτό με πόνεσε, εντάξει;

Με είπε στην ουσία ηλίθια αλλά με θεωρητικό τρόπο.