La vérité - De waarheid

1

Met moeite lukt het mij om mijn vader in zijn rolstoel te zetten, als hij zit klik ik de riem nog goed vast zodat hij niet uit de rolstoel kan glijden. "Shokran mon fils (dankjewel mijn zoon), ga maar aankloppen ik doe t zelf wel." Zei mijn vader doelend op zijn rolstoel, ik knikte en pakte eerst de zware tas van de achterbank waar allemaal eten in zit en loop ermee naar de voordeur.

"Naoufal! Fakka neefje, kom binnen snel!" Riep 3amo (oom)Soufiane, met mijn vrije hand gaf ik hem een boks en deed mijn schoenen uit. Waarna ik de tas met eten netjes in de keuken neerleg. "Galtou Djennah!" Riep ik door het huis, maar geen gehoor. "Akayi thanitha!
(Ik ben hier)" hoorde ik haar vanuit de tuin roepen. Rennend ging ik naar de tuin waar ik galtou Djennah achter de barbeque zag staan. "HAHA rustig, je rook eten yek daarom kwam je rennen!" Zei ze lachend en opende haar armen, als teken van geef mij een knuffel. Blij gaf ik haar een knuffel en nog een boks.

Ik ben Hamdoullilah heel close met mijn familie, ligt eraan welke familieleden dan. Mijn moeder heeft mij verteld over wat er met mijn opa is gebeurd, en hij zit nog steeds vast. Nooit heb ik de rest van de familie ontmoet van mijn opa's kant, puur omdat ze mijn oma en haar kinderen voor hun lot hebben overgelaten. Alleen galtou (tante) Djennah en haar ouders en broertje waren er wel voor hun vandaar dat we vaak met hun zijn en nog contact met hun hebben. Mijn vaders kant van de familie ben ik wel close met ze, allemaal. Galtou Djennah en 3amo Soufiane zijn ook niet erg streng dus kan ik van alles met ze bespreken met ze net zoals mijn ouders en daar ben ik vooral blij mee. Dat hebben jullie waarschijnlijk al gemerkt aan hoe ze doen.

"Wat zit je dag te dromen, kom me helpen. Je oude tante alles laten doen." Zei galtou Djennah en probeerde boos te kijken maar barste in lachen uit net zoals ik. "Nog even en u past tussen die mensen in Nador" antwoordde ik en hielp haar met het vlees.

Na een tiental minuten hoorde je dat iedereen binnen was, samen met galtou Djennah liepen we naar binnen. "Yallah tout le monde. Nous allons manger dans le jardin. (Kom allemaal, we gaan eten in de tuin.)" zei ze waarna iedereen opstond en naar de tuin liepen. Als het om eten gaat dan luistert iedereen, nadat iedereen plek had genomen besloot ik een liedje op te doen.

Ik seinde naar Adam van kom naar de woonkamer en hij snapte het gelijk en liep met me mee naar de woonkamer. "Pak de speakers en neem die mee naar de tuin. Achter de trampoline zit die ene bijzettafel zet ze daarop met de laptop dan doe ik de rest." Zei ik hem en hij knikte.  Na een aantal minuten hadden we alles klaargelegd, niemand had het opgemerkt omdat ze aan de andere kant van de tuin zaten. Ze waren allemaal druk bezig met praten, wat je praten noemt het klinkt alsof ze mekaar zometeen gaan aanvallen. Nadat de laptop was opgestart ging ik naar Youtube en zocht een liedje op. Adam deed het geluid harder, en opeens hoorde je niks buiten het muziek. Adam en ik keken om en zagen iedereen ons verbaasd aankijken. "Ewa we maken er een feestje van toch!" Riep ik blij waarna iedereen moest lachen. 

"Zij willen dat je kapot gaat! Laat je niet breken, laat ze zien wie aan de top staat, kijk naar beneden!" Roepen ik, Reda en Adam hard mee, tot opeens het geluid stil word gelegd. Hoofdschuddend keek ik Reda en Adam aan en we gingen weer aan tafel schuiven. Safira deed Maher Zain op een zachte geluidsniveau en kwam ook aan tafel schuiven.

Nadat we allemaal hadden gegeten besloten ik, Adam en Reda naar buiten te gaan. "Over een uurtje terug he!" Hoorde we galtou Djennah nog roepen. Met een voetbal renden we naar het pleintje tegenover Adam's huis.

Bij het voetbalveld aangekomen begonnen we te voetballen, tot er meerdere jongens bijkwamen van hier uit de buurt. Wij jongens, kunnen heel makkelijk met elkaar omgaan. Geef ons een bal en we spelen met 30 onbekende jongens samen en eindstand zijn we allemaal bevriend.

Na een half uur ging ik zwetend op het bankje zitten die naast het veldje zat. Naast mij zaten 3 anderen jongens, ik gaf ze alle 3 een boks en nam plaats. We begonnen het te hebben over de wedstrijd die Adam en Reda nu speelden met een paar andere jongens.

Tot er een groepje andere jongens aankwamen lopen , "Fakka neven!" Riep een van de jongens. De groepje jongens gaven iedereen een boks en ook de jongens die aan het voetballen waren. "We doen mee, Saff?!" Riep die ene jongen weer.

Hij was zeker van Surinaamse en Marokkaanse komaf, je zag het aan hem. Met zijn gekroesde haren, en getinte huid leek hij zowel een Marokkaan als een Surinamer. Ik knikte en stond op.

Na een tijdje stond het 5-3 voor het groepje met wie ik speelde. Adam en Reda speelden met mij en Samir, die dus echt half Surinaams en half Marokkaans is ,speelde met zijn groepje tegen ons. Blijkbaar kon Samir niet tegen zijn verlies en begon te schelden.

Hier begon alle drama.