La vérité - De waarheid

5

Ruw werd ik weer tegen het bed aangedrukt, ik word als een hond behandeld.

"U word hierbij aangehouden wegens ernstige mishandeling en bedreigen. U heeft recht op zwijgen, en u kunt een telefoontje plegen als we eenmaal bij de bureau zijn aangekomen. Als u met ons meewerkt zal het makkelijker gaan." Zei een van de agente voordat ze me meesleurde het ziekenhuis uit.

Mijn gedachtes gingen gelijk naar die keer dat ik al eens was opgepakt wegens mishandeling van 2 jongens. Ik heb al een strafblad, dat maakt het niet makkelijker. Zolang kan ik ook niet vastzitten, ik heb Samir enkel geslagen niks anders. Hij is binnen paar dagen weer op zijn benen, en dan word ik ook vrijgelaten.

Bij de bureau aangekomen werd ik weer meegesleurd naar een verhoorkamer. Verveeld keek ik om me heen, wachtend op een agent die weer domme vragen zal gaan stellen. Ik heb dit al eens meegemaakt, dus zo 'spannend' is het niet meer.

Binnen een paar minuten kwam een agent de kamer binnen samen met mijn advocate. Het was de collega van mijn moeder, dus had ik er alle vertrouwen in dat zij me hieruit zou kunnen helpen.

"Goed, vertel jou verhaal van begin tot einde." "Ik was samen met mijn broertje en neefje naar buiten gegaan. We waren van plan om te gaan voetballen bij het pleintje tegenover het huis van mijn neefje. Dat deden we tot er meerdere jongens bij kwamen, we speelden gewoon met z'n allen zonder problemen. We hadden het allemaal gezellig tot er 3 andere jongens bij kwamen. Je zag ook gelijk wie de 'baas' was van hem allen, Samir. We speelden een potje tegen het groepje van Samir, ik,mijn broertje en neefje. Uiteindelijk verloor Samir's groepje waardoor hij boos werd. Hij begon me uit te schelden etc, maar ik wou mijn tijd er niet aan verspillen tot hij iets over mijn vader zei."

De agent onderbrak me en vroeg "wat zei hij over je vader, en waarom heeft dat tot dit alles geleid?" "Mijn vader is verlamd aan zijn benen en kan niet meer lopen. Iedereen weet dat als je over mijn vader slecht praat je met mij te maken krijgt. Het zijn moeilijke tijden nu, en als mensen ook nog eens slecht over hem praten maakt dat het niet makkelijker. Samir zei dat mijn vader het allemaal maar bespeeld en nep doet. Ik werd boos en hij kwam dreigend tegenover me staan en raakte me aan. Ik verloor mijn zelfbeheersing en zo begonnen we te vechten."

Hij knikte en schreef alles op, op zijn papier. Mijn advocate knikte goedkeurend naar mij, wat mij een beetje geruststelde. "Weet je wat er nu met de slachtoffer gebeurd is?" Vroeg de agent, waarna ik mijn hoofd schudden. "Hij ligt in een kritieke toestand in het ziekenhuis. Tijdens jullie gevecht is hij met zijn hoofd tegen de hoek van een losse steen gekomen, wat heeft gezorgd voor ernstige schade aan zijn hoofd en hij heeft ook blijvende hersenletsel. Hij kan zich moeilijker concentreren, en moeilijker waarnemen. Dit zal gevolgen hebben voor jou straf, zodat je dat alvast weet. Het heeft geen nut om je hier nog te houden tot we je straf hebben, dus mag je naar huis. Op voorwaardes, je mag enkel naar buiten voor school en dat was het. Je draagt een enkelband zodat we precies weten waar je bent. Als je weer een handeling tegen de wet in pleegt zal je straf verhoogd worden. Je straf is nu al verhoogd doordat je met een enkelband moet lopen, omdat je al eens eerder bent opgepakt wegens mishandeling."

Ik zuchtte en liet mijn advocate de papieren regelen. "Is er iemand anders die bij het gevecht betrokken was?" Vroeg de agent nog ,en ik bedacht me dat er veel jongens bij betrokken waren maar ik zou ze niet hierin bij betrekken aangezien ze mij alleen wouden helpen. "Zwijgrecht." De agent knikte en verliet de kamer.

"Waar is mijn moeder?" Vroeg ik aan mijn advocate, die Sabah heet. "Ze is nu weer thuis met je vader en broertje en zusje. Geen zorgen het gaat beter met haar." Zei ze en even later kwam de agent terug met de enkelband. "Het is waterbestendig, en hittebestendig. Als je het probeert door te knippen krijgen wij gelijk een melding." Nadat de enkelband was vastgezet mocht ik weg.

Het gaat alleen maar slechter en slechter.