La vérité - De waarheid

6

Sabah zette me thuis af en reed zelf daarna weer weg. Zuchtend klopte ik aan bij de deur, terwijl ik vele mensen zag kijken. Ik ben er bijna 100% zeker van dat iedereen het weet.

Farah opende de deur en sprong gelijk in mijn armen. "Naoufal!" Riep ze blij, lachend aaide ik over haar haren heen en gaf haar een boks. Samen liepen we naar binnen, waar ik iedereen op de bank zag zitten. Me moeder sprong op en gaf me een knuffel.

Mijn hart brak letterlijk, ik hoorde haar zachtjes snikken. Ik kon mijn emoties niet laten zien, mag en kan niet. Ik aaide over mijn moeder haar rug en liet haar uiteindelijk los. "Tfoe zemmels!" Riep Reda boos toen hij mijn enkelband zag. Lachend gaf ik hem een boks en een snelle knuffel.

Mijn vader bleef op de bank zitten en keek mij doordringend aan. Droog bleef ik hem aankijken. Opeens lachte hij en stond op, hij liep mijn kant op en gaf me een knuffel. Geschrokken bleek ik staan, sinds wanneer kan hij lopen? "Zo vader, zo zoon yek" zei hij lachend.

Paar dagen later;

De enkelband begon echt zijn tol te eisen, het irriteerde ontzettend. Als ik jeuk had bij mijn enkel moest ik met een broodmes krabben. Boos zette ik mijn wekker uit en stond op, vandaag ga ik weer naar school. Ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst ben gegaan.

Ik gok 3 weken geleden. Snel trok ik een zwarte PSG trainingsbroek aan en een zwarte shirt. Geïrriteerd trok ik de shirt weer uit, omdat hij veel te strak zat. Zoals je al kunt raden ben ik niet bepaald een magere stokje.

Trots ben ik zeker op mijn lichaam, maar natuurlijk wil ik mezelf altijd verbeteren. Wat bredere schouders en grotere rug, ik schudde lachend mijn hoofd door mijn gedachtes. Uit mijn kast pakte ik een andere zwarte shirt en trok het snel aan, waarna ik naar de badkamer liep.

Godzijdank, niemand zit in de badkamer. Waarschijnlijk omdat iedereen al weg is en ik te laat wakker ben. Als ik toch al te laat ben, waarom zou ik nog gaan haasten? Ik doe alles op mijn gemak.

In de spiegel bekeek ik mezelf nog eens goed. Mijn pikzwarte krullen liet ik zonder gel of iets, met mijn vingers ging ik over de litteken langs mijn wang.

Ik heb meer littekens van binnen, dan buiten.

Ik zal mezelf eens beschrijven, ik heb zwarte krullen die ik van mijn ouders heb geërfd, goudbruine ogen van mijn moeder, volle brede lippen met een litteken erboven. Ik heb geen wipneusje of iets, nee. Mijn neus was paar jaar geleden gekneusd wat verklaard waarom de bot van mijn neus een beetje uitsteekt.

Voor de rest heb ik kuiltjes en ben ik zeer getint dat ik ook van mijn vader heb. Ik ben dus kwart Frans en driekwart Marokkaans, aangezien mijn moeder half Frans en half Marokkaans is. Buiten dat ben ik breed opgebouwd voor een 17-jarige, en ook lang. Ik ben 1,90 en ben zoals iedereen al weet een kickbokser. Een carrière heb ik al opgebouwd maar dat is onder de jongeren-categorie.

Genoeg over mezelf, na de wassing te hebben gedaan en te hebben tanden gepoetst verrichte ik het gebed. De enige die me op dit moment zou kunnen helpen is de enige echte God.

Na het gebed rende ik naar beneden en zag alweer niemand. Snel trok ik mijn Nike's aan en pakte de moncler jas van de kapstok waarna ik naar mijn sleutels zocht. Na een paar minuten vond ik mijn sleutels en sloot de deur op slot.

Op mijn telefoon zag ik dat het al half tien was, over 20 minuten zou de volgende les beginnen. Daar ben ik dan net op tijd voor aangezien het maar 10 minuten rijden is. Ik stapte op mijn Vespa en stopte mijn oortjes in mijn oren.

Bij het station moest ik stoppen voor de stoplicht toen ik een bekende persoon zag bij de bushaltes. Met samengeknepen ogen keek ik lang naar die persoon, waarna ik erheen reed. Tot mijn verbazing zag ik het meisje van de vorige keer.

Na een paar keer te hebben getoeterd keek ze om en keek mij verbaasd aan. Ik wenkte naar haar om te komen waarna ze haar hoofd schudde en weer omkeek. Highkey zoals ik al zei.

Na een paar minuten te hebben getoeterd besloot ze toch te komen. "Wat moet je?!" Vroeg ze geiriteerd. "Naar welke school moet je?" "ROC *****, waarom?" "Stap achterop." Ze schudde haar hoofd en wou weer weglopen, tot ik haar bij haar arm vastpakte.

Na een aantal pogingen was het me gelukt en zat ze achterop. Op school aangekomen keek ze me niet een keer aan en haastte ze zich de school binnen. Lachend schudde ik mijn hoofd en deed mijn scooter op slot.

Hoelang zal ik nog lachen?