KARANLIKTA SAKLI

~5. BÖLÜM~

Oy ve yorum yapmayı unutmayalım lütfen.
(Keyifli okumalar.)
(Medya: Arya)

Ben gülmeye devam ederken bir anda saçımın çekilmesiyle küçük bir çığlık attım. Aral beni iyice kendine yaklaştırdı...

Yavaşça kulağıma eğilerek:

"Anlamıyorsun değil mi? Bana aitsin. Düşüncelerin bile bana ait."

Kafamı olumlu anlamda salladım.

"Güzel." dedi ve saçımı bıraktı. Of çok acımıştı. Saç diplerimi hissetmiyorum. Ben burada bu psikopatla 14 ay nasıl yaşayacaktım. Daha doğrusu yaşatacak mıydı beni?

Hiçbir şey olamamış gibi alaylı bir şekilde gülerek konuşmaya devam etti.

"Ee vampirler hakkında ne düşünüyorsun?"

Ne cevap vereceğimi bilemedim. Yine sinirlenirse ve daha kötüsünü yaparsa diye;

"Bilmiyorum. Sen nasıl düşünmemi istiyorsan öyle düşünüyorum."

Gülerek;
"Aferin kızıma çabuk öğreniyorsun ama yine de merak ettim. Söyleyebilirsin. İzin veriyorum."

Keyif alıyordu bana yaptıklarından dolayı.
"Vampirleri sevmem. Soğuk, ölü ve kan emici olduklarını düşünüyorum.

Bir kaşını kaldırarak;
"Hmm. Bence vampirleri sevmelisin kurtları değil.

"Ama ben Jacob'u beğeniyordum."

"Anlamadım. Kimi beğeniyordun?"

"Vampirleri beğeniyordum. Kurtları hiç sevmem. Çok sıcak kanlı ve insancıl olduklarından hiç bana uymuyor." dedim alaylı bir şekilde. Ama sonra ne yaptığımın farkına vardım ve korkulu gözlerle Aral'a baktım.
Güldü. Gülerek devam etti;

"Ahh, seninle gerçekten çok eğleneceğiz. Böyle yapman benim yararıma güzelim ve seninde zararına. Şimdi çık odana gözüm görmesin seni. Yoksa kendimi tutamayacağım. İlk günlerini azap içinde geçirmek istemezsin değil mi?"

Yerimden kalkarak hızla merdivenleri çıktım. Hemen odaya girip kapıyı kilitledim. Ayak sesleri geliyordu. Kapımın önünde durdu.

"Kilidin beni durduracağını mı sanıyorsun? Neyse ki acıktım şimdilik dışarı çıkacağım. Kapının kilidini de aç beni sinirlendirmeden. Şimdilik hoşçakal."

Hemen kapının kilidini açtım. Ama kapıyı açmamıştım. Banyoya giderek rutin işlerimi hallettim. Yatağıma geçerek korkuyla uykuya daldım.

♡ ♡ ♡

Sabah rutin işlerimi halledip hemen aşağı indim. Karnım acıkmıştı. Kendime birşeyler hazırlayıp hızlıca yedim. Çünkü onunla karşılaşmak istemiyordum. Hemen odama çıkıp kitap okumayı düşünüyordum. Ortalığı topladım. Hızlıca merdivenleri çıkıp güvenli yerime geçtim. Odama. Odamı da toparlayıp kitabımı elime aldım ve okumaya başladım.

Karanlık olmaya başlamıştı. Dışarıya baktığımda gün batmak üzereydi. Bugün şansım yaver gitmişti ve Aral'la karşılaşmamıştım. Umarım bu gece gelmez diye düşünüyordum. Erken düşünmüşüm ki kapı sesini duydum. Yukarı geliyordu. Umarım kendi odasına gider. Buraya uğramaz diye dua etmeye başladım. Ama maalesef şansım bu kadarmış.
Odamın kapısını açıp;
"5 dakikaya aşağıda ol." dedi ve kapımı kapatarak kendi odasına gitti.

Ne istiyor ki benden diye düşünmeye başladım. Dakikam dolmak üzereydi. Bende geç kalmamak için koşar adım aşağı indim. Koltukta oturmuş beni bekliyordu. Ne zaman aşağı indi ki. Kapı sesini ve ayak seslerini duymamıştım. Neyse onu düşüneceğine kendini düşün kızım. Bakış bakış değil.

Ne yapacağımı bilmiyordum. Otursam mı yoksa ayakta mı beklesem diye düşünürken;
"Karşıma geç." dedi. Bende karşısına geçtim.

"Bugün canım çok sıkıldı ve moralim bozuk. Beni eğlendirmeni istiyorum."

Kocaman açılmış gözlerimle ona bakarak "Nasıl?" dedim.

"Dans et, soyun ya da ne bileyim canın ne istiyorsa onu yap. Yeterki beni eğlendir."

Ben hiçbir şey yapmadan karşısında beklemeye başladım. Dans, soyunmak bana göre değil. Hiçbir şey yapmadım. Ayağa kalktı ve;

"Beni eğlendirmeni istiyorum ama sen beni sinirlendirmeyi başarıyorsun."

Kolumdan tuttuğu gibi dart tahtasının önüne geçmemi sağladı. Korkmaya başlamıştım. Eline dartları almadan mutfağa geçti ve aynı boyda beş bıçakla geri döndü. Titriyordum. Ah lanet olsun keşke dans etseydim.
Gülerek;
"Şimdi ben eğleneceğim ama senin moralin bozulacak. Oysa ki ilk teklifimde ikimizde eğlenebilirdik.
Kıpırdama. Ben ıskalamam ama sen bir yerini oynatırsan canın yanar."

Bıçakları tek tek atmaya başladı. Gözlerimi kapatmıştım. Sonuncu bıçakta;
"Gözlerini aç." dedi.
Gözlerimi açarsam kıpırdayabilirim. Refleks olarak kaçmaya çalışırdım. Son bıçağı da tam sol yanağımın oraya attı. Bir sızı hissettim. Yanağımda küçük bir sıyrık vardı. Hafiften kanamıştı.

Aral gözlerini sıyrılan yerden ayırmıyordu. Yavaşça yanıma yaklaştı. Yüzünü yüzüme yakınlaştırdı. Gözlerimiz birbirine kenetlenmişti. Sonra sol yanağımdan akan kanı diliyle temizledi. Daha sonra dudaklarıma yaklaştı ve öpmeye başladı. Donmuştum.

Ellerimi onun göğsüne dayayıp itmeye çalıştım. Yerinden kıpırdamıyordu. Biraz uzaklaştı. Yanağımdaki yara biraz daha kanamıştı. Yine diliyle temizledi.

Bana bakarak...