KARANLIKTA SAKLI

~6. BÖLÜM~

   Arkadaşlar Karadeniz turundayım ve uzun süredir bölüm paylaşamıyorum. Elime geçen ilk fırsatta bir sonraki bölümü paylaşacağım. Anlayışınız için teşekkürler.

  Oy ve yorum yapmayı unutmayalım. Lütfen.
(Keyifli Okumalar.)
(Medya; ARAL)

Bana bakarak...

    "Karşılık ver."

   Kafamı olumsuz bir şekilde salladım. Gözlerinin içine baktım. Kahverengilik yerini siyaha bırakıyordu. Tek kaşını kaldırarak gülümsedi. Kafasını olumsuz bir şekilde salladı.
  
    "Sana ne istediğini sormadım. Yapman gerekeni söyledim. Daha fazlasını istiyorsan sen bilirsin. Senin istememen ve canının  yanması beni daha mutlu eder."

   "Zorla mı karşılık vereceğim? Bildiğim kadarıyla bu bir hizmetçinin görevlerinden değil."

Çenemi sıkarak yüzümü kendine daha çok yaklaştırdı.

   "Beni memnun edecek her şey senin görevin."

  İstemiyorum. Onunla öpüşmek bana dokunması midemi bulandırıyor. İğrenerek baktım. Anlamasını istiyorum. Benim istememem ona zevk veriyordu.

  "Lütfen bırak." dedim. Katlanamıyorum artık bana bu kadar yakın olmasına.

   "Git.. odana çık." dedi beni bırakmadan. Dalga mı geçiyor diye ona baktım. Maalesef hiç bir duygu belirtisi yoktu. Kurtuldum ondan yanından tam geçiyordum ki kolumdan tutularak tekrar yaklaştırdı kendisine. Sol yanağıma  yaklaştırdı yüzünü. Dudaklarıyla ilk önce öptü sonra kanı diliyle temizledi.  Boynuma doğru eğildi. Korku tüm bedenimi ele geçirmişti. 1.80 boylarında geniş omuzlu ve kaslıydı. Ondan kurtulmam imkansızdı. Sadece alacağını alıp beni bırakmasını istiyorum. Elimden birşey gelmiyor. Ondan kaçamazdım bu evde hapistim. Suçsuz olmama rağmen hem bu evde tutuklu, hemde Aral' ın işkencesine maruz kalıyorum.

Boynumu öptü. Hafif ısırdı. İstemsizce irkildim ve titremeye başladım. Beni bir anda kolumdan tutarak savurdu. Yere düştüm canım acıyordu. Ona baktım. Gözlerim dolmuştu. Ama bu aşağılık adamın karşısında ağlamayacaktım.

   "İşim şimdilik bitti gidebilirsin." dedi.
 
   Canımın acısını hiçe sayarak kalktım. Hızlı adımlarla odama girdim kapıyı kilitledim. Banyoya girdim hemen duş almalıyım. İğrenç izlerini silmem gerekiyor. Yarım  saat duşta kaldım üstüme pijamalarımı giydim. Aynanın önüne geldim. Yanağıma baktım. İz kalacak gibiydi. Neyse ki kanı durmuştu. Yatağıma yattım. Ucuz kurtulmuştum.

Biliyorum bu daha başlangıç. Ondan kurtulmam gerekiyor. Dışarı çıksam polisler sinyali alıp geldiklerinde başka ev istesem.... Ahh hayır neden evi istemediğimi sorduklarında ne diyeceğim ki...  Hem inanmazlar hemde polisler gittikten sonra Aral beni öldürmekten beter eder. Olmaz bunu göze alamam. Herşeye rağmen yaşamak istiyorum. Ben bunları düşünürken kapının sesini duydum dışarı çıkmıştı. Rahat bir nefes aldım ve kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

ARAL

Dışarı çıktım yoksa kanın kokusuna daha fazla dayanamayıp vücudunun son damlasına kadar içebilirdim. Hele de tadına baktıktan sonra. Ormana doğru ilerledim. Hayvan kanıyla besleniyorum. Normalde insan kanı tercihimdir. Ama peşimdeki kurtlardan dolayı insan avlayamıyorum . Aslında bende Arya gibi buraya mâhkumum. Burada fazla insan yok. Kurtların bölgesinden çok uzaklardayım. Ahhhhh Arya'nın sayesinde artık sıkılmıyorum. Onunla oynamak çok zevkli. Ela gözlerindeki korku, yüzündeki endişe, dudaklarının titremesi ahhhhh fazla dayanamayacağımı biliyorum. Yarın istediğimi alacağım. Benim olduğunu anlar artık.

Avlanma işimi bitirdikten sonra eve geçtim. Kapıda Akın amca vardı.

   "Hayırdır." dedim

   "Kurtlar bu tarafa geçmişler yakın değiller ama buraya da gelirler. Kurtlar buraya gelip gidene kadar başka yere geç. Daha sonra buraya gelmek istersen sana haber veririm."

Biraz düşündüm
   "Tamam yarın giderim. Kurtlar gidince haber ver geleceğim."
Arya sonuçta burada oyuncağımdan uzak kalmak istemiyorum.
  
   Akın  amca anlamıştı. Olumsuz bir şekilde kafasını salladı.
  
  "Hiç akıllanmıyorsun." dedi.

Gülerek omuz silktim. Yapabileceğim birşey yok. Bu bendim.

Eve girdim merdivenlerden hızla  çıktım. Arya'nın kapısının önünde durdum. Biraz daha oyunun zararı olmazdı. Kapı kolunu tutup açmaya çalıştım kilitlemişti. Oysa ki kapıyı kilitlememesini söylemiştim. Kapıyı elimle kilidi kırarak açtım. Yataktan zıplayarak kalktı.

"Nn- ne oluyor?"

  Gülerek;
   
   "Biraz eğlenelim." dedim.
Yanına kadar gittim. Kaçmaya çalışması beni güldürdü..

Eğildim...