KARANLIKTA SAKLI

~14. BÖLÜM~

Oy ve yorum yapmayı unutmayın.
(Keyifli okumalar.)

"Anlaştık." diyerek önüme döndüm.

Aral ın sesiyle uyandım.
"Arya!? Arya!? Hadi uyan artık."
"Ne? Birşey mi oldu?"
"Yok hayır yemek yiyeceğiz." diyerek yattığım yerden doğrulmama yardımcı oldu. Birlikte arabadan indik. Hava kararmıştı. Restorana girdik. Bir masaya geçip siparişimizi verdik. Çok geçmeden yemeklerimiz geldi. Herkes az pişmiş et yerken ben tatlı yiyordum. Aral sadece tatlı yememe biraz laf etti. Ama çocukların istiyor deyince sustu. O akşam Uğur la da iyice tanışmış olduk. Aslında iyi bir çocuk. Tek sıkıntımız bana 'yenge' demesi. Ben kızdıkça daha çok demeye başladı. Bende daha aldırış etmeyi düşünmüyorum.

Yaklaşık bir gün daha yolculuk ettikten sonra oturacağımız eve gelmiştik. Ama ev demek için bin şahit gerek...

"Akın amca biz gerçekten burada mı kalacağız !?"  dedim şaşırarak.
"Evet. Yoksa beğenmedin mi?"
"Beğenmek kelimesi uygun olmuyor. Çünkü ben bayıldım."

Çantamı alarak bahçe kapısını açtım. İki katlı bir evdi. Arka bahçesi de vardı. Hemde havuzlu.. İşte bu harika. Akın amcaya dönerek ona sarıldım.
"Gerçekten çok teşekkür ederiz. Bu ev hayal ettiğimden bile daha güzel."
"Önemi yok canım kızım. Herşey o minikler için. Hadi birazda evin içini gezelim." dedi. Tekrar ön bahçeye geçtik. Akın amca kapıyı açtı ve içeri girdik. Her yer çok büyük ve genişti. Aral a dönerek
"En güzeli de birden çok odası olması değil mi?" diye sordum.
"Olsa ne yazar. Ben çocuklarımla uyuyacağım."
"Ne?! Sen uyumuyorsun bile. Bırakta bebeklerin geniş geniş rahat rahat uyusunlar."
"Bakarız ona. Şimdi konuşulacak şeyler değil bunlar." diyerek salona yöneldi.
Ben gece kapımı kilitleyeyim de gör sen! Vampir bozuntusu.

"Çocuklar bir toplanın bakalım." diye seslendi Akın Amca. Hemen onun yanına gittik.
"Uğur sen benle geliyorsun. Birlikte bu evin çevresine koruma tutalım. Siz de Aral ve Arya. Çok dikkatli olmalısınız. Komşularınızla iyi geçinin. Özellikle Aral sakın gündüzleri avlanayım deme. Gerekirse evde kan depola. Sadece gece avlanabilirsin herkes uyuduktan sonra. Sizi evli bir çift olarak biliyorlar. Beni de Aral'ın babası. Burayı alırken birkaç komşunuzla tanıştım iyi birilerine benziyorlar. İnsanlarla iyi anlaşmaya çalışın ve dikkat çekmeyin. Tamam mı?"

Dediklerini onaylayarak onları uğurladık. Eşyalarımı odama yerleştirip duşa girdim. Üzerimi değiştirip aşağı indim. Eve girişte kocaman bir salon vardı. Sağ tarafında mutfak sol tarafında merdivenler bulunuyordu. Üst katta ise odalar ve banyo vardı. Salon arka bahçeye açılıyordu. Sürgülü camı açarak arka bahçeye çıktım. Oradaki koltuğa oturup arkama yaslandım. Güneş batıyordu. Gözlerimi kapadım. Her şey çok yolunda gidiyordu. Pek alışık olmadığım bir durumdu bu. Vay be! Sonunda kabus bitti. Şimdi ben, bebeklerim ve mutlu bir yaşam bizi bekliyor. Beni düşüncelerimden ayıran Aral'ın sesi oldu.

"Arya?"
"Efendim."
"Al sana meyve suyu getirdim." Şaşırarak bardağı aldım.
"Hayırdır hangi dağda kurt öldü?" dedim gülerek. Sonra aklıma Aral'ı bayılttığım gece geldi. Oda aynı şeyi hatırlamış olacak ki yüzü düştü. Tereddütle meyve suyuna baktım.

"Senin için değil bebeklerim için getirdim. Aklında ne var bilmiyorum ama bence saçmalama. " diyerek yanımdaki koltuğa oturdu. Bende meyve suyunu içmeye başladım. İçer içmez lavaboya koştum. İçimde ne varsa çıkardım. Bembeyaz olmuştum. Aral arkamdan gelerek

"Ne oldu?" diye sordu.
"Midem bulandı." diyerek kuşkuyla ona baktım.
Aral
"O bakışları tanıyorum. Saçmalama. Bilmiyorum farkında mısın ama benim bebeklerimi taşıyorsun. Seni çok şımarttım. Sindirmesini de bilirim." dedi.
Çok şaşırmıştım. Bir anda eski Aral geri dönmüştü. Ama haksız da sayılmazdı. Mahcup bir şekilde
"Kusura bakma hormonlardan dolayı ne dediğimi nasıl baktığımı bilmiyorum."
Sözümü bitirir bitirmez tekrar kusmaya başladım. Aral
"En kısa zamanda doktora gitmemiz lazım. İnsan bedeninde vampir çocukları taşıdığın için vücudun kaldırmıyor olabilir. " dedi.
Sadece kafamı salladım. Aral ın yardımıyla odaya geçtik ve yattık.