Paris: ESCAPIST

Chapter Ten

**PARIS POV**

“I’m sorry, Hijo. Kanina pa nakaalis ang anak ko.”

Biglang nawala ang nadarama kong excitement nang malaman kong nakaalis na pala si Cameron.

“Ok lang po Tita. Salamat po.”

“Sige. Pasensiya ka na. Ingat ka sa pagpasok.”

“Sige po Tita. Salamat.”

Laglag ang balikat kong tinungo ang aking kotse. Excited pa man din akong sunduin si Cameron pero nauna na pala siya. Ang aga-aga naman niya yatang pumasok. Hay! Dibale na lang. Classmate ko din naman siya ng first period.

Pumunta na lang ako sa school. Dumiretso ako sa aking classroom. Sakto namang nakatayo sina Alexa at Cameron sa tapat ng room namin. I look at my wristwatch. Thirty minutes pa bago mag-time.

“Hi. Good morning beauties!” bati ko nang makalapit ako sa kanila. Agad na naglaho ang matamis na ngiting inihanda ko nang sampalin ako ni Alexa ng napakalakas.

“Walang hiya ka Veneracion!” ganti nito sa napakasweet kong pagbati. Galit na galit ito habang si Cameron naman ay nakayuko at parang malungkot.

“Why?” naguguluhan kong tanong.

Inirapan lang ako ni Alexa. “Kailangan niyong mag-usap. Don’t let me ever see your face if you did not settle your problem baka mapatay pa kita.”atungal nito sa akin.Ilang beses nitong pinaglipat ang tingin sa amin ni Cameron bago ito nag-walk-out.

“Anong meron dun?” tanong ko kay Cameron.

Nagkibit-balikat lang siya at muling yumuko.

“We should really talk Paris.”sabi niya pagkatapos magpakawala ng buntong-hininga.

“Is it serious?” pambabalewala ko. I really have no idea of what is going on.

She slowly lifts her head and tries to look at me in the eyes. Sinalubong ko lang ang kanyang tingin. She bit her lips suddenly. God knows how much resistance did I pull from myself para wag lang siyang mahalikan sa lugar na ito. 

“Ok. We better settle this in my car where no one can hear us.” yaya ko nang mapansin kong seryosong-seryoso siya talaga.

We are both holding our breaths when we already entered my car. Pareho kaming tahimik. Walang kumikibo.

Hay! I let out a huge sigh. “OK. Tell me, anong pag-uusapan natin?”

She ignored me. Inilabas lang niya ang kanyang Samsung Galaxy Note at ‘yun na ang kanyang hinarap. Tsss! I thought mag-uusap kami.

“Here. Tingnan mo ‘yan.” aniya. I got the gadget and I was shocked. Mga pictures namin ni Cleo ang laman ng screen ng aparato. Anger surged over me when I read the article.

Napasulyap ako kay Cameron. I caught her staring at me. She even stares differently. Puno pa ng pag-uusig ang mga mata niya.

I lift the gadget and align it right her face. “Look carefully at these pictures.”

Tinaasan lang niya ako ng kilay pagkuway tumalima din naman. She looks at the pictures then lifts her gaze to mine.

“Now tell me, did you see in these pictures the happiness I feel every time I’m with you?”

Umiling lang siya.

“Does my face in these pictures have the same glow pagkamagkasama tayo?”

Muli siyang umiling. OK! Unti-untingsumilay ang nakakalokong ngiti sa aking mga labi.

“And now, tell me honestly, do you really stare at my face every time we are together?”