Paris: ESCAPIST

Chapter Two

**PARIS POV**

Enrollment na naman. Late pa naman akong nagising siguradong ang haba-haba na naman ng pila ng mga estudyanteng magpapa-enrol. Ito na nga’t nagmamadali, ang haba-haba pa ng traffic. Ang hirap talaga ng buhay. Halos lahat na lang, kailangang pilahan.

Isa pa itong kapatid ko, naglambing na naman at pinilit akong ihatid siya sa kanyang pupuntahan.

"Ang tagal naman ng traffic." Narinig kong reklamo ni Chantal sa backseat. Hindi ko lang pinapansin ang himutok nito.  Nahatak kasi ng babaeng nasa unahan ang aking atensiyon. Natagpuan ko lamang ang aking sarili na ngumingiti. Ang sarap kasing pagmasdan ang inosenteng reaksiyon ng babaeng nakadungaw sa bintana ng isang kotse habang pinapanood nito ang mga batang naglalaro sa tabi. Hindi nito napansin ang pag-usad ng trapiko.

 "Kuya, anong nginingiti mo diyan? Para kang-"

Mula sa rear view mirror, napansin ko ang pagguhit ng isang pilyang ngiti sa labi ng aking kapatid. Here we go again.

A naughty thought entered my mind at binusinaan ang babae. Napuno ang sasakyan ng tawa namin ni Chantal. Nagulat kasi ang babae at parang naupset na napahiya. Bigla ba namang paharurutin ang kotse nito.

Then I dropped my sister at the mall and went directly to school.

I was busy checking my enrollment requirements when something hit my car's window. I was shocked when I noticed a very angry woman hitting my car window. Nawili akong panoorin ito habang naghyhysteria. Nang tumigil ito ay binaba ko ang glass window only to find out that the woman is ready to hit me with a piece of wood.

"Don't ever dare to hit me with that thing." sabi ko bago pa niya ako mahampas. Pagkakita sa akin ay natigilan ito at biglang natulala. Lumabas ako sa aking sasakyan at tinanggal ang hawak nitong kahoy.

Ah-uh. Wrong move! Bigla itong nanugod at pinaghahampas ako ng hawak niyang file case. She attacked me with her machine gun mouth, counting her heirs na muntik ko daw maiwala sa kanya. Napatawa na lang ako nang mabanggit nito ang tungkol sa kanyang crush.

Nakipagpalitan na lang ako sa kanya ng mga salita hanggang ako'y kanyang masampal. Saka ko na na lang namalayan ang kanyang pag-alis. I just watched her walk away before I composed myself. I was about to leave the parking lot when my eyes caught something lying on the grasses.

**CAMERON POV**

Natapos na akong mag-enrol na wala pang balita kay Becca. Naisip kong pumunta na lang sa cafeteria. Nasa entrance pa lang ako nang marinig ko ang napakalakas na pamilyar na tawa. My eyes followed the noise direction and it caught Becca in one of the cafeteria tables with Jeric, Bryll, and Leo. Kaya pala nakalimutan ako ng bruhang ito. Tamo't nandito siya't nakikipaglandian lang pala kay Jeric Castillo.

"Hello guys!"

Nagulat si Becca nang makita ako. "Cameron, ikaw pala. Come and join us."

Hinila ko ang isang upuan at ako’y umupo.

"Hi Cameron." Napapitlag ako nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. Ang lalaking palaging laman ng aking mga panaginip. Si Bryll Salvosa.

Nginitian ko lang siya. Then, I brought out my phone and opened the pdf copy of Sidney Sheldon's Doomsday Conspiracy. I started reading it. After a minute, tumigil din ako kaagad. Ang ingay kasi ng mga kasama ko. Naglalaro sina Bryll at Leo ng Temple Run. Nagpapataasan pa yata ng scores. Si Becca naman ay hindi ko maintindihan ang ginagawa, tumitili ng paimpit at galaw ng galaw na parang kinikiliti. Ang salarin, si Jeric na may ibinibulong pala sa kanya. Whatever that is, I’m not interested.

Hay! Ganun talaga pag nakahanap ka ng mga topak na kaibigan.

I glanced at Becca Perez. She is my bestfriend since we were todlers. Magbestfriend din kasi ang mga nanay namin. And they are partners in managing their business on a chain of beauty parlors and some supermarkets. But our wealth is just thirty percent of the Perez' wealth. Iba pa kasi ang business ng daddy ni Becca.