"Bazı aşklar hata kabul etmez. Bazı hatalar asla affedilmez."
***
"Atılmayan tokadım, alınmayan intikamım, geçmişte kapanmayan bir hesabım var. Geçmişimi kapatmadan geleceğime bakamam, seni hayatıma misafir edemem. Aşkı hak seni kendime helal göreme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir hafta sonra
Dakikalardır kapının önünde öylece dikiliyordu kız. Eli havaya kalkıyor, tam zile basmak üzereyken ateşe değmiş gibi parmaklarını büyük bir kalp çarpıntısı ile geriye çekiyordu. Solukları hızlanıyor, yüreğinde binlerce kelebek kanat çırpıyordu. Korkuyordu. Kabul edilmemekten, içeriye alınmamaktan, kovulmaktan çekiniyordu. Daha önce defalarca bu eve gelmişti. Onunla... Ama şimdi öylesine kötü hissediyordu ki kendini...
Emre ile son konuşmalarının üzerinden tam bir hafta geçmişti. Onsuz geçen, gözlerinin onun aşkına muhtaç kaldığı koskocaman bir hafta geçmişti. Bolu'da otel odasında yaşanan büyük tartışmalarının ardından Emre sırra kadem basmıştı. Birce, Bolu'dan Bertan ve Halil ile birlikte dönerken Emre adeta ortalardan kaybolmuştu. Defalarca sormasına rağmen nerede, nasıl olduğunu öğrenememişti. Bertan'ın bu soruya tek bir cevabı vardı "Bilmiyorum." Onun inatla bıkmadan usanmadan verdiği tek düze cevap karşısında artık Birce'de pes etmişti. İstanbul'a geri dönmüştü dönmesine ama aklı, yüreği, ruhu Emre'de takılı kalmıştı. Bütün aramaları sonuçsuz kalan kız daha fazla bu sessizliğe, onun yokluğuna dayanamadı ve sonunda soluğu Emre'nin ailesiyle yaşadığı evin kapısında almıştı. Dakikalardır içeriye girmek için cesaretini toparlamaya çalışsa da yeterli gücü kendinde bulamayan kız boynunu büküp arkasını dönmüştü. Gitmek için iki adım attığı an arkasından gelen ses ile irkilerek duraksadı.
"Aaa Birce kızım hoş geldin." Diyen sevecen sesi duyan kız gözlerinde akmaya hazır halde olan yaşlar ile birlikte aniden güler yüzüyle yaşlı kadına döndü. Yüreğinde öyle bir coşku hissetti ki karşısındaki kadın "Hoş geldin benim güzel kızım, öyle neden kapıda bekliyorsun? Hikmet Bey bak kim gelmiş?" diye içeriye seslendiğinde Birce Hatice teyzesinin lafını ikiletmeden onun yanına geldi. Dudakları titreyen kız Hatice Hanımın gözlerinde bir ima, bir kinaye aradı ama yoktu. Gözleri ışıl ışıldı. Hatice Hanım kızın gözlerinin içine baktı, yüzüne yapmacık bir kızgınlık yükledi.
"Sana kızgınım küçük hanım."
Birce bu sözlerin ardından daha fazla dayanamadı ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Hatice Hanım yanlış anlaşıldığını düşünerek onu bir anda kolları arasına aldı ve sırtını şefkatle okşamaya başladı. "Ah deli kız, ne oldu da başladın ağlamaya, şaka yaptım ben sana. Kaç aydır ziyaretimize gelmeyince özlettin be kızım, Hikmet amcan da Emre'ye gürledi günlerce kıza bir şey mi yaptın yoksa? Neden gelmiyor bizim güzel gözlümüz diye..." diyerek onu biraz olsun sakinleştirmeye çalıştı.
