Τρωω το τελευταιο ζαχαρωτο ενω καθομαι στις κερκιδες ,περιμενοντας να με μεταφερουν πισω στο κρεβατι μου ,αφου τους εβαλα να μεταφερουν το στρωμα στο δωματιο μου .
Τι; Μισες δουλειες θα κανουν ;
Ο ενοχλητικος ηχος της σφυριχτρας ακουγεται κανοντας με να κλεισω τα αυτια μου και να παρω βαθιες ανασες για να μην παρω τηλεφωνο τον Λουσιφερ και ερθει και παρει κανεναν.
Ανοιγω τα ματια μου για να δω τους γοριλες να εχουν στηθει σε μια ευθεια ,ενω καθονται προσοχη και ο Αχιλλεας περναει απο μπροστα τους λες και ειναι κανενας στρατιωτικος .
Την ψωνισε και αυτος .
"ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ;"φωναζει ο Αχιλλεας και τους ακους ολους με μια φωνη να απαντανε :"ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ"
"Εμ καπετανιε;"ρωταει ενας ενω τον πλησιαζει ,δειχνοντας εμενα και οι δυο στρεφουν το βλεμμα τους πανω μου συνεχιζοντας να ψιθυριζουν ο ενας στον αλλον .
"ΠΕΙΤΕ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ,ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΕΔΩ ΠΕΡΑ!'φωναζω οταν ο γοριλας φευγει γυρνωντας πισω στην ευθεια ενω ο Αχιλλεας με κοιταει πονηρα με ενα στραβο χαμογελο ενω με πλησιαζει .
Προλαβαινω να παρω τον Λουσιφερ ,μην με πλησιαζεις υπουλη σουρικατα .
"Στρατιωτη ,γιατι δεν εισαι στην ευθεια;"ρωταει με σοβαρη φωνη ενω το χαμογελο του πια εχει χαθει .
Γυρναω κοιτωντας γυρω μου στις κερκιδες για να δω σε ποιον μιλαει και οταν καταλαβαινω οτι μιλαει σε εμενα ,τον κοιταω σε στυλ 'Πας καλα;'
"Εμμ ξερω 'γω .Ποιος θα προτιμουσε να ειναι σε μια ευθεια με γοριλες απο το να καθεται και να τρωει ζαχαρωτα απο το αγορι που της αρεσει ;"ρωταω γρηγορα και πριν καταλαβω τι ειπα ,ο Αχιλλεας εχει γυρισει πλατη με ενα στραβο χαμογελο κανοντας νευμα σε 2 απο τους γοριλες του και αρχιζουν να με πλησιαζουν .
Σηκωνομαι γρηγορα απο την κερκιδα μου και αρχιζω να τρεχω αλλα σταματω καθως θα ειναι ασκοπος χρονος αφου οταν εγω ετρωγα οτι σοκολατα μου επαιρνε η γιαγια μου ,αυτοι ετρεχαν .
Με πιανουν απο τα χερια ,πηγαινοντας με μπροστα απο τον Αχιλλεα που με κοιταει με ενα πονηρο χαμογελο στα χειλη δαγκωνοντας το κατω χειλος του .
Να μου το θυμηθειτε ,αυτος ειναι η αιτια της δημιουργιας καρδιακων ανακοπων .
Δεν εξηγειτε αλλιως.
"Στολη."λεει απλα και μονοτονα ενω δεν χανει το βλεμμα του, και ενω εγω μεινει και τον κοιτω οπως κοιταγα τον Ντειμον να χορευει χωρις το μαυρο υπεροχο πουκαμισακι του ,η στολη του ραγκμπι περναει απο το κεφαλι μου κανοντας με να την φορεσω και μου δινουν το κρανος στα χερια .
YOU ARE READING
ᴅᴇᴠɪʟ's ᴛᴀʀɢᴇᴛ
Teen Fiction"Δεν περιμενα να με αφήσατε ελευθερη τοσο γρηγ-ΑΑΑΑ!"λεω ενω βγαζω την κορδελα και συνειδητοποιώ οτι με εχουν αφησει πανω στο καλαθι της μπασκετας. Στην κανονικη!Που ειναι σχεδον 3πλασια το υψος μου ! Σε λιγο περιμενω να χορέψουν αυτον το χορο που...
