Fangirl to Fiance

Chapter 25 *Record

Lorilei's POV

"Y-you heard everything?" napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. He's walking towards me. My mind is commanding my feet to just run away but my feet won't listen.

After 3 years, ngayon na lang kami ulit nagsama sa lugar na ito. Yes. This is our place. Dito kami naglalaro, kumakain at nagkakantahan. Dito siya natutong mag gitara. Sabay kaming nagaral nun gamit ang mga song hits.

Pumunta siya sa railangs at inilapag ang elbow at braso sa railings. Nakaharap siya sa field at ako ay nakaharap sa kanya. Humangin ng malakas. Hinangin ang kanyang buhok. I love it when it happens.

"Namiss rin kita, ABC." he said it without looking at me.

"Stop it Ace. Don't call me ABC." gusto kong umalis pero may nagcocommand sa puso ko na wag. Para bang gusto na nitong tapusin ang lahat ng galit sa puso ko.

"But you are the first to call me Twinkle."

"I didn't."

"Stop lying. Wag na nating takasan to Lei." he looked serious. He faced at me and sh*t. Our eyes met. Those deep eyes that keeps me on falling. This is the first time I look directly on those eyes after 3 years. After that damn night I cried and pleaded for his side. Nung naalala ko yun at pumasok sa isip ko ang sinabi niya, napuno ng galit ang utak ko. Namumuo nanaman ang mga crystal ng tubig sa gilid ng aking mata.

"And what do you want me to do? Pretend that nothing happened? Oh come on Ace! You are the one who chose for us to be like this."

"I'm sorry."

"I'm sorry? I'm sorry?! For Pete's sake Ace! Sorry? Yun lang ang masasabi mo?!"

"Lei, I know nagkasala ako. Nawalan ako ng oras para sayo. And I'm very sorry for that. Hindi ko nama-"

"Stop it Ace. I don't think I'm ready to hear your lies." tumalikod na ko. Bumagsak na ang mga luha sa mata ko. I don't want him to see that. Hahakbang na sana ako pero hinawakan niya ang balikat ko. And that gives me shivers all over my body. That's the first time he touched me again after 3 years. After damn three years!

"Bitawan. Mo. Ko." pagmamatigas ko.

"No Lei, please listen to me."

"I said bitawan mo ko!" naramdam kong binitawan niya ko. Thanks for that! Naglakad na ako palabas ng roof top. I headed at the parking lot and drive. Dumeretso ako sa condo. I locked the door. And headed at my bedroom then again, I cried a river.

Nikki's POV

Sa wakas! Natapos na rin ang harusmeyong exams na yan! Party na! Ang saya saya ko.

Nag aayos na ko ng gamit ko.

"Uhm Ivan! May dadaanan lang ako ha? Mauna na kayong umuwi. Paki sabi na lang kina Ken." sabi ko kay Ivan kasi kaming dalawa ay nakaseparate exam dahil nga di ako nakatake nung Monday.

"Wala akong pake." tapos lumabas na siya ng pinto. Ang rude talaga sakin ni Ivan. Hay nako.

Kanina kasi nasa rooftop ako. Nagdilig ako ng halaman ko dun. Eh kanina hinahanap ko yung phone ko. Naiwan ko pala sa roof top. Sana walang makakita nun. Nakakahiya ang mga recordings ko. Pag kasi wala kong magawa nagrerecord ako dun sa rooftop ng mga kanta. Kumakanta ako tapos nirerecord ko. Sabagay wala namang pupunta dun kasi nga diba, abandoned yun.

Umakyat ako sa roof top. Hala? Nakabukas ang pinto? Pumasok ako. Wala naman tao. Dumeretso na ko dun sa inupuan ko kanina then kinuha ko yung cellphone ko. Nagrerecording pa pala. Inexit ko na. Nagsasave naman ng kusa yan eh.