Fangirl to Fiance

Chapter 49 * The Fall

Kim's POV

"Nikki, ikaw na bahala sa mga bata? Sure ka?" I asked Nikki as I fixed my children's bed. Iniayos ko ang gusot na nasa kama ni Bryan. I bet ayaw niya ng may lumps ang kama.

"Sure, Kim. Ako na bahala sa kanila. Just enjoy your night. Alam na rin ni Papa so no worries. Just be home before the subdivision closes." I smiled at her. I am really thankful for having her. Lumabas na kami ng room at sumalubong sa amin si Jacob na nilalaro ang kambal ko. I smiled at him and he smiled back.

"Mommy! You're leaving?" tanong ng 2 years old kong anak na si Isaac.

"Yes mommy? With Tito Jacob?" pahabol ng kambal ni Isaac na si Bryan.

"Yes babies. Your mommy and I will just have our dinner and watch some firework show." si Jacob na ang sumagot para sa akin. I faced Nikki as a sign of saying goodbye. Tumango siya kaya lumapit na ako sa mga anak ko.

"You two bahave okay? Wag papasaway kay Tita Nikki."

"Yes mommy!" sabay nilang sagot.

"I love you both." at kinissan ko sila.

"Mag iingat kayo." sabi sakin ni Papa na nandito pala.

"Yes po. Paki na lang po sila Isaac at Bryan ha?" tumango si Papa kaya inaya na ko ni Jacob.

"Shall we go?" aniya sakin ni Jacob at lumabas na kami.

3 years had passed simula nung sumama ako dito sa France. Three years had passed simula nung kinupkop ako ng Papa ni Nikki na ngayon ay naging Papa ko na rin. Without him? Ewan ko na lang. Three years had passed nang simulang gumuho ang mundo ko. Buti na lang at nasundan ng biyaya. 2 years ago rin nung ipinanganak ko ang kambal ko. Si Isaac and Bryan. Sila ang nagbigay ng dahilan para bumlik ulit ang kulay ng buhay ko. I consider them as my angels.

"Tulala ka nanaman?" bumalik ako sa realidad nung kausapin ako ni Jacob. Nasa sikat na dining restaurant na pala kami ng Paris. One of the best restaurants na nakainan ko.

"I'm sorry. I'm just thinking." sabi ko sabay baba ko sa kotse niya at pumasok na kami sa loob.

"About the company?" he asked me.

"Uhm, honestly not."

"I see." he showed his gentleness to me by pulling my chair. I sat there and he sit on his own chair. Pag kumakain kami dito, alam na kaagad ang inoorder namin. Tahimik lang kami hanggang sa dumating ang order.

Jacob is one of Nikki's cousin. Naging ganun na rin ang turing ko sa kanya dahil magbuhat nung lumipat kami dito, siya na ang lagi naming kasama. Naging sobrang close kami nito. Silang dalawa ni Nikki ang tumulong sakin lalo na sa pagbubuntis ko noon sa kambal. Sila rin ang tumulong sakin sa pagmomove on ko kay-

"Ready for Sunday?" Jacob interuppted me with my thoughts.

"Actually, I don't know. Kung pwede lang di kami umuwi ng Philippines."

"You have to. Walang maiiwan sa kambal. Uuwi na rin sila Tito at Nikki. For good. Tsaka kakailanganin ka nila Nikki at Avy. Lalo na't ikaw na ang official engineer ng kumpanya. And baka nakakalimutan mo, it's your sister's engagement. You also signed contract. May mga modelling contact ka sa Pilipinas." I gave a loud but a heavy sigh. He's right.

"Yeah I know but-"

"Akala ko ba nakamove on ka na?" I was taken aback of what he asked. O-oo nga. Pero...ewan.

"Yes I really did but, I don't want him to be known by my sons. After what he did? He don't deserve to be a father."

"You told me you already forgive him." he said while slicing his steak. I look at him with my eyebrow raising.