The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-Rowan

De zon schijnt en we liggen in het gras dat is opgedroogd. Ze leunt op mijn schouder en ik heb mijn arm over haar heen geslagen. Onze haren die nat waren van de heenweg zijn ook droog geworden. We kijken naar de wolken, er kan zo weer een bui aankomen. Dan staat ze op en kijkt me aan. Ze straalt, net als ik. "Ik zag een gitaar in de hut staan, speel je gitaar?" vraagt ze dan. Ik denk aan de tijd dat ik samen zong en speelde met mijn opa, ik glimlach en knik. "Ik speelde altijd met mijn opa. Hij leerde me alles wat hij wist." Ik sta ook op en veeg een verdwaalde pluk uit haar gezicht. Ze pakt me hand en speelt ermee. Ze raakt m'n vingers 1 voor 1 aan. "Wil je een keer voor me spelen?" Ze kijkt me aan zoals alleen zij dat kan. "Dan spelen we samen, ik speel jij zingt." Zeg ik. Ik zie dat ze schrikt. "Ik kan niet zingen! Mijn moeder kan het wel maar ik heb het niet echt van haar..." Maar ik weet wel beter, toen ze bij mijn wedstrijd was liep ze zingend rond. "Ik weet dat je het kunt" Zeg ik uiteindelijk. Ik kom overeind en til haar op. Ze stribbelt tegen maar ik ben niet van plan haar los te laten. Ze gilt het uit van plezier. Ze probeert me een kus te geven maar ik draai plagend mijn hoofd weg. "Mevrouw krijgt een kus als zij voor mij zingt." "Oh! Dat is gemeen." Zegt ze. We zijn aangekomen bij de hut en ik til haar naar binnen en leg haar neer in een stoel. Ik pak de gitaar en stem hem. Ik kijk haar aan en begin met het eerste akkoord. Ze herkent het en neuriet mee. Dan klinkt haar zuivere stem

 *When i look into your eyes,

 It's like watching the night sky 

Or beautiful sunrise 

There's so much they hold

Well i won't give up on us

Even if the skies get rough

I'm giving you all my love

I'm still looking up.

Ik sla het laatste akkoord aan en kijk naar haar. "Je stem is prachtig" Zeg ik.

*Jason Mraz: I won't give up