The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-Annabel

Ik wordt wakker van Rowan die tegen iemand aan het schreeuwen is. Ik denk dat hij beneden is want ik versta niet wat hij zegt.

Langzaam sta ik op en even denk ik dat ik omval maar al snel vind ik mijn evenwicht weer. Ik til mijn shirt op en druk een beetje op mijn rug en buik. Een lichte pijn vult mijn lichaam. Langzaam doe ik de deur open en loop naar de badkamer. Ik heb het gevoel dat ik zo flauw ga vallen en klem mijn handen om de wasbak. Een misselijk gevoel borrelt omhoog. Ik pak de wasbak nog steviger vast en mijn knokkels worden langzaam wit. De kamer begint te draaien en ik hap naar adem. Ik laat de badkamer los en even denk ik dat ik de grond raak als ik twee armen om me heen voel. Als een echo klinkt de stem: "Annabel? Annabel gaat het?" Ik doe mijn ogen open en kijk recht in het gezicht van Kevin. Ik wil wat zeggen maar in plaats daarvan zoek ik de wasbak op en mijn maag draait zich om. Alles komt eruit. Ik voel weer een nat washandje in mijn nek. Ik hijg en mijn adem is onregelmatig wat er voor zorgt dat ik de pijn weer door mijn lichaam voel stromen. Uitgeput laat ik me weer in Kevins armen vallen. Hij tilt me op en brengt me naar de kamer waar ik vandaan kom. Rustig legt hij me op het bed neer en ik kan net zijn naam over mijn lippen verkrijgen: "Rowan." Mijn hart begint langzamer te kloppen. Ik hoor Kevin Rowans naam roepen. Ik hoor iemand de trap op rennen en Kevin staat voor hem op. Rowan pakt mijn hand en strijkt het haar uit mijn ogen. Ik glimlach als ik zijn gezicht zie. "Rustig Annabel, het komt goed." Ik weet niet wat het is maar zijn stem kalmeert me. Ik krijg mijn ademhaling weer onder controle en mijn hart heeft weer een beetje ritme. Ik hoor Kevin opgelucht ademhalen en Julia komt ook de kamer in rennen. Ze wilt naar me toe komen maar Kevin pakt haar hand en trekt haar naar zich toe. Julia probeert zich los te trekken en schreeuwt mijn naam. Ik draai mijn hoofd recht en kijk naar het plafond. Ik wil zuchten maar houd me in. "Rowan, wil je me even overeind helpen." Wow mijn stem klinkt schor. Ik voel een arm in mijn nek en rustig kom ik omhoog. Ik zwaai mijn benen over de rand van het bed en voel nog steeds de warmte van Rowans hand. Ik sta op en wordt ondersteund door Rowan. Ik leun tegen hem aan en langzaam loop ik weer naar de badkamer. Ik ga bij de wasbak staan en plens met een hand wat water in mijn gezicht. Ik voel me weer goed en beantwoord de bezorgde blik van Rowan met een glimlach en ik knik. Hij tilt me langzaam op en zo loopt hij naar beneden. Julia heeft me gezien en rent achter ons aan. Rowan loopt met me naar de bank en legt me neer. Hij strijkt met zijn hand door mijn haren als hij ruw aan de kant wordt geduwt door Julia. "Nu is het mijn beurt om bij 'Bella' te zitten." Rowan schiet in de lach en Julia en ik lachen mee. Ik praat wat over koetjes en kalfjes als me iets te binnen schiet. Ik draai mijn hoofd naar Rowan en vraag:  "Met wie praatte je net?" Hij zucht en zijn blik staat verdrietig en ook nog iets anders wat ik maar niet kan plaatsten. "Mijn vader..."