The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-Rowan (~)

Ik kom aanlopen en zie Kevin staan. Hij geeft me een high five en ik zeg: "Gister eh?" Hij knikt en ik open mijn kluisje. "Annabel is kampioen geworden met haar team en hoe! Ze scoort even vanaf de middellijn zo in de kruizing!" Ik zie haar weer voor me, in haar tenue, zo geconcentreerd. En haar lach, toen ze zag dat hij erin zat. Ik glimlach bij die gedachte en draai me naar Kevin. Hij knikt verbaasd en zegt: "Is ze goed?" Ik knik grijnzend: "Sowieso." Kevin knikt bedenkelijk zijn hoofd en kijkt me aan: "Juist ja." Ik kijk hem raar aan en zeg: "Wat?" Hij lacht en schudt zijn hoofd. "Niks." Ik steek mijn middelvinger naar hem op en hij lacht weer.
Ik zie de directeur naar me toe komen en ik schud zijn hoofd. "Dag Rowan." Zegt hij en ik knik: "Dag meneer." "Bevalt je het hier?" Ik denk aan Annabel en knik. "Heel erg, dank u wel." Hij knikt tevreden en zegt: "Succes vandaag dan!" Hij knikt naar Kevin en Kevin steekt zijn duim op.
"Ik ben nu al moe," zegt Kevin en ik antwoord: "Pech meneer, je moet nog lekker op school zitten." Ik lach als ik zijn gezicht zie en de bel gaat. Ik pak mijn tas en sluit mijn kluisje. Ik kijk om en zie Annabel net weglopen. Kevin trekt me aan mijn arm mee en zegt: "Kom mee meid, met je verliefde kop." Ik schud me los en zeg lachend: "Wat?" Kevin schudt zijn hoofd en we lopen naar wiskunde.
Verliefd? Gaat er door mijn hoofd als ik neerplof op mijn stoel. Ik ken haar niet eens. Ze heeft een keer gekeken bij mijn voetbalwedstrijd en ik heb een keer gezwaaid. Ze heeft een mooie lach en is super knap, wat moet ze met iemand als ik dan? Ik schud mijn hoofd. Ik ben niet verloefd. Ze is leuk, meer niet. De volgende keer dat ik haar zie wordt toch niet anders of zo?
Ik word uit mijn gedachten gehaald als mevrouw mijn naam noemt: "Heer Rowan, uw boeken graag op tafel?" Ik kijk in mijn tas en zucht. "Ze zitten nog in mijn kluisje mevrouw." Ze maakt een gebaar met haar hoofd: "Hup, ophalen." Ik sta op en loop naar mijn kluisje.
Ik pak mijn boeken en kijk over mijn schouder als ik Annabel zie.  "Hee Annabel!" Roep ik en meteen kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Moet ik haar bang maken of zo?
Ze draait zich om en steekt haar hand op. "Hee Rowan." Ik loop naar haar toe en lach: "Heb je geen les?" Ze schudt haar hoofd en zegt: "Nee, uh ja, nee. Ik bedoel jawel alleen ik moest naar de wc dus uh-" "Je bent even naar de wc gegaan?" Haar wangen worden langzaam rood en ze ziet er schattig uit zo. Haar stem klinkt weer en ze zegt: "Dat bedoel ik inderdaad." Ik lach weer en ze stopt haar hand in haar zakken. "En jij dan?" Vraagt ze. Een glimlach kruipt over mijn gezicht als ik haar rode kaken nog steeds zie en wijs naar mijn boeken. "Moest mijn boeken uit mijn kluisje halen." Ze knikt en lacht.
Ik hoor voetstappen en zie mevrouw de Wilde. "Annabel? Waar blijf je nou, we wachten op jou hoor!" Schreeuwt ze geïrriteerd en boos loopt ze weg. Annabel draait zich naar me omen zegt: "Ik uhm, moet denk ik gaan." Ik grijns en zeg: "Dan moet je dat doen." Ze haalt haar handen uit haar zakken en wilt zwaaien als opeens haar sleutels door de gangen vliegen. Ze eindigen een paar meter verderop en Annabel slaat haar hand voor haar mond. "Annabel! Je komt nu of je komt na!" "Shit," vloek ze binnenmonds. Ik wuif met mijn hand: "Ik pak hem wel, zie ik je in de pauze?" Al rennend steekt ze haar duim op en roept ze: "Tot later!"