En haar ogen schieten open. Ik glimlach opgelucht en fluister in haar oor: "Ik wist het wel, welkom terug Bella." Ze glimlacht zwak en wenkt me. Ik kus haar en ze kust me terug. "Bedankt voor het wachten." Zegt ze zacht. Ik lach mijn tanden bloot: "Geen dank." Ik sta op draai me om en maak iedereen wakker.
Daan gaat als eerst naar Annabel toe en pakt haar hand: "Ik ben blij dat je terug bent, ik hou van je." Zegt hij met tranen in zijn ogen. "Ik ook van jou broertje." En ze glimlacht.
Grace komt erbij staan en zegt: "Sorry dat ik niet de grote zus voor je ben geweest die je verdient." Die zin verbaast me. Ik zie dat Annabel moet huilen: "Maakt niks uit, echt niet." Grace geeft haar een kus op haar voorhoofd en gaat weer op de stoel zitten waar ze vandaan komt. Haar ouders komen er nu bij zitten en beginnen beide te huilen: "We zijn blij dat je terug bent Annabel." Annabel lacht weer en zegt: "Ik hou van jullie." Kevin komt ertussen en schreeuwt heel hard door de kamer: "Ik hou ook van jou Annabel." Iedereen moet lachen. "Ik ook van jou Kevin." Zegt ze lachend. Hij kijkt me aan om toestemming te krijgen en ik knik. Hij geeft haar een kus op haar wang: "Fijn dat je wakker bent."
Julia komt voorzichtig aanlopen. Ze gaat bij haar vriendin zitten en ze kijken elkaar even aan en dan knikt Annabel. Julia glimlacht en ze omhelsen elkaar. Zeker iets tussen die twee want verder snapt niemand er iets van.
Als laatste ga ik weer bij haar zitten. Ze gaat uit zichzelf recht zitten en onze hoofden komen dichterbij. Ze raakt mijn lippen en ik zet mijn vingertoppen tegen haar kin en rek de kus. We komen weer los van elkaar en ze zegt zacht: "Ik houd zo veel van jou." Er rolt een traan over mijn wang zonder mijn toestemming: "En jij weet hoeveel ik van jou houd."
Dan komt de dokter binnen en hij kijkt verbaast van Annabel naar mij naar de ouders en dan weer terug naar Annabel. "Wauw, meid. Je bent echt sterk. We hadden je pas over een week wakker verwacht. En anders had je het ni-" Wat hij zou zeggen zullen we nooit weten want Annabel onderbreekt hem: "Iemand heeft me wakker gepraat." Ze kijkt naar me en ik kus haar op haar neus. De dokter kijkt tevreden en zegt: "Er is een klein probleempje, u." Hij kijkt de ouders van Annabel aan en gaat verder: "U moet de medicijnen halen want er moet een officiële handtekening op. Want dit zijn medicijnen waardoor ze sneller geneest want Julia." Zijn blik draait naar Julia die glimlacht. "Heeft gezegt dat er een feest is over een paar weken. Door die medicijnen zal Annabel daar heen kunnen maar de keuze is aan u." Anita en Jack zijn even verbaasd, wisselen wat blikken en knikken. "Maar waar kan Annabel blijven?" De dokter antwoord daarop: "Ze zou hier kunnen blijven, maar ze is aangesterkt en zou ook misschien bij een van haar vrienden kunnen slapen." Dan bedenk ik me wat: "Ze zou misschien bij mij kunnen blijven want mijn moeder is er niet waardoor het rustig is. En misschien kunnen Kevin en Julia dan ook mee?" Annabel haar gezicht verandert in een mooie glimlach en ze kijkt haar moeder verwachtingsvol aan.
"Nou..." Begint ze.
JE LEEST
The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)
Любовные романыVoordat onze aanraking compleet is fluistert hij: "Voor altijd." Ik lach en zeg: "Zeker weten." Dit is een verhaal dat gaat over een meisje van 14 genaamd Annabel. Ze heeft haar verleden achter zich gelaten en Annabel is begonnen met voetballen door...
