The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-

"Tuut, tuut , tuut." Ik stop de wekker en zie dat Annabel ook wakker is geworden. Ze glimlacht naar me, haar mooie glimlach. Ik geef haar een kus, sta op en pak het verband. Annabel haalt het deken van haar af. Ik kijk haar aan en ze knikt. Rustig pak ik de zoom van haar shirt en duw het omhoog. Rustig draai ik het verband er weer af, de wond is al wat dichter en minder paars. Wauw, wat een potje met spul wel niet kan doen. Als jij er niet was geweest had ze geen potje met spul nodig. Mijn gezicht vertrekt bij deze gedachte en ik voel een hand op mijn wang. Annabel. Ze glimlacht naar me en ik glimlach terug. Ik smeer weer wat op de wond en verbind haar buik weer. Ik kan het niet laten en geef een kus net boven het verband. 
Ze lacht. Ik grinnik en kus haar voorzichtig. Ze legt een hand in mijn nek en ik ga door haar haren. Ik probeer haar geen pijn te doen. Ik trek me terug maar de ruimte tussen ons blijft klein. Alsof ze mijn gedachten kan lezen zegt ze: "Geen zorgen hoor, dat spul werkt als een verdovingsmiddel en ze drukt op haar buik. Ik haal opgelucht adem en ze drukt haar lippen weer op die van mij. Nu durf ik haar naar me toe te trekken, nog altijd een beetje onzeker maar het maakt haar niks uit. Ze glijdt met haar vingers onder mijn shirt en streelt mijn onderrug. Ik kan een kreun niet onderdrukken. Wat Annabel met me doet, maakt me gewoon gek. Alles aan haar. Ik voel dat ze glimlacht. Je verdient haar niet. Je hebt haar pijn gedaan. Ze zal beseffen wat je gedaan hebt en je verlaten. Ik schrik van de laatste gedachte. Zal ze me echt verlaten? Ik trek me weer terug en ze kijkt me vragend aan. Ik zie een fonkelende blik en ze houdt haar hoofd scheef. Nee, ze zou me niet verlaten. Ik schud mijn hoofd en neem haar hoofd tussen mijn handen en druk een kus op haar lippen. Ik glijd door naar haar nek en geef er kleine kusjes op. Ze zucht en trekt me naar haar toe. 
Ik hoor dat er iemand op de deur klopt en we laten elkaar los. "Kom binnen." Zeg ik. Julia doet langzaam de deur open en vraagt met een piepstemmetje: "Waar is de wc?" Ik moet lachen en Annabel doet met me mee. "Sorry dat ik jullie stoor, maar ik vind het zo onbeleefd om door je huis heen te gaan om de wc te zoeken en Kevin sliep dus... Ik loop naar haar toe en ze laat me erlangs. Ik wijs een deur aan en ze loopt naar binnen. "Dankjewel." Ik glimlach en houd op het laatste moment de deur tegen: "Waar slapen jullie eigenlijk?" Ze wijst naar een deur en doet de deur dicht. Ik glimlach als ik doorheb dat ze in mijn kamer liggen. Ik doe de deur open en zie Kevin liggen. Ik kijk naar het tweepersoonsbed en een leeg plekje. Ik grinnik, ze slapen samen wat schattig. Ik hoor het doorspoelen van de wc en ik zie Julia tevoorschijn komen. "Gezellig hier ja." Ze moet lachen en zegt: "Zeker weten." Ze loopt naar binnen en gaat weer liggen. "Wel veilig hé?" Ik krijg een kussen naar mijn hoofd en vang hem met gemak. "Geintje." Ze lacht en zegt: "Jaja, mag ik mijn kussen terug?" Ik gooi hem terug en raak haar hoofd. Ze schenkt me een boze blik en ik zeg: "Slaap lekker." Ze lacht en gaat weer op het kussen liggen. Ik sluit de deur en loop terug naar Annabel.
Ik open de deur en zie Annabel zitten. "Je hebt op me gewacht?" Zeg ik verbaasd. "Tuurlijk." Ik grinnik in mezelf en loop naar het bed. Ik ga tegen het kant van het bed zitten en strek mijn benen. Ik vertel haar het verhaal en ik hoor haar grinniken. Vlak daarna zie ik dat Annabel zich langzaam verplaatst en op mijn schoot gaan liggen. Ze draait haar gezicht naar me toe en ik zie een gelukkige blik in haar ogen. Ik steek mijn hand uit en streel haar wang. Ze legt haar hand erover heen en sluit genietend haar ogen.