Het is inmiddels 4 uur later. De familie van Annabel slaapt, net zoals Julia en Kevin. Ik kan de slaap niet vatten. Ik kijk al die tijd alleen maar naar Annabel. Ze huilt en ze ademt zwaar. Ze probeert wakker te worden, maar het duurt gewoon nog even.
Ik blijf tegen haar praten. Vertel alles wat ik van haar vind, hoe ik over haar denk, dat ik er altijd voor haar zal zijn. Ze glimlacht door haar tranen heen als ik mijn gevoelens de vrije loop geef.
Ik pak haar hand en streel het. Ik buig me naar haar toe en kus haar op haar voorhoofd. "Ik weet dat je wakker wordt." Misschien is het mijn verbeelding maar ze knikte.
Heel even denk ik dat het beter is dat ik ga slapen maar stel dat ze dan wakker wordt. Ik besluit wakker te blijven. Ze ziet zo bleek maar ondanks alles lijkt het alsof ze straalt. Er komt een gloed van haar af dat precies haar karakter vertelt. Warm en aardig, sterk en dapper.
Ik weet dat ze het misschien niet voelt maar ik buig me naar haar toe en raak haar lippen. Als ik weer terug op mijn plek zit, glimlacht ze.
Haar mooie haren lopen langs haar schouders door tot aan haar navel. Misschien zou het voor andere saai zijn, maar ik kan dagen naar haar kijken.
Dan zeg ik gewoon dingen die ik tot nu toe alleen maar gedacht heb:
"Ik hou van de manier waarop je voetbalt,
de manier waarop je zingt,
de manier waarop je je haar beweegt,
de manier waarop je je hart laat spreken
de manier waarop je naar me kijkt
de manier waarop je zegt: 'Ik hou van jou'
Ik wil door gaan, maar ik zie dat Annabel probeert met haar ogen te knipperen. En dan weet ik het: Ze wordt wakker.
JE LEEST
The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)
RomanceVoordat onze aanraking compleet is fluistert hij: "Voor altijd." Ik lach en zeg: "Zeker weten." Dit is een verhaal dat gaat over een meisje van 14 genaamd Annabel. Ze heeft haar verleden achter zich gelaten en Annabel is begonnen met voetballen door...
