The boy who changed my life (HERSCHRIJVEN)

-Annabel

Ik bloos en glimlach naar hem. "Zing je vaker?" Ik schud mijn hoofd en kijk weg. "Je zou er iets mee moeten doen." Ik haal mijn schouders op, pak de gitaar van zijn schoot en ga op zijn schoot zitten. Ik zeg: "Je belofte?" Hij moet lachen en antwoordt: "Welke belofte, ik weet het niet meer hoor?"  Ik kijk hem grijnzend aan en zeg: "Maar ik wel." Ik druk mijn lippen op de zijne, een zachte aanraking. Rowan beantwoordt en trekt me naar zich toe. Zijn handen gaan door mijn haar, ik druk alle ruimte tussen ons plat en druk mijn lichaam tegen zijn lichaam. Ik heb het warm en trek mijn jas uit. Zijn jas gaat ook uit en alles wat nog tussen ons in zit is zijn dunne T-shirt en mijn hempje. Mijn handen glijden naar zijn nek en ik trek hem omhoog. Hij legt zijn handen om mijn middel en trekt me tegen zich aan. Zijn lippen draaien rondjes om de mijne. Zijn shirt ruikt fris, ik neem de geur in me op en glimlach door de kus heen. Dan raken onze lippen weer los van elkaar en ik leg mijn hoofd in zijn nek en snuif de geur van hem op. Hij speelt met mijn haren. "Rowan?" Hij haalt me van zijn schouder zodat ik hem aan kan kijken. "Ik snap het niet, je bent zo zo..." Ik kan het goede woord niet vinden. "Zo wat? Zo knap, slim, onweerstaanbaar?" Hij lacht. Ik grijns: "Dat zoiezo. Nee, ik bedoel je bent zo anders. Ik was van plan niet verliefd te worden maar jij hebt iets. Ik kan het niet verwoorden" Ik schud mijn hoofd en wend zijn blik af. Vanuit mijn ooghoek zie ik hem glimlachen. Wat ben je toch leuk! "Annabel, wat dat woord ook mag zijn ik voel hetzelfde." Hij pakt mijn hand en drukt er een kus op. Ik loop naar hem toe, en omhels hem. Hij legt zijn sterke armen om mijn onderrug. "Zullen we ergens wat gaan eten? Het is al kwart over 5." Zegt hij. Ik stem in en hand in hand lopen we door het bos naar mijn lievelings restaurant.