Bir Karadeniz Sevdası

6. bölüm

Asiye: yok ablam hiç havamda değilum
Yangazlar tahir ve nefes ısrar eder asiye sonunda kabul eder
   Evimizun önünden dere akar denuze 
   Yaşlansayduk sevduğum senyn ile diz dize
   Kara yemiş dalınınaçtı beyaz çiçeği
   Bu sevdadam fayda yok geçirmişiz zamani
     Yüce dağ değiludum duman sardı başımı
Sevduğum beni anla ah bemda sevduğumi (asiyenin gözleri dolmaya başlamişti ortam çok duygusallaşmıltı asiye mustafaya bakarak söylüyordu mustafanında gözleri dolmuştu ikisininde sevdası ciğerlerini yakmıştı)
Kayık gelur uzaktan dalgalara karişmiş
   Daha kavuşamadan mevlam ayrılık yazmış
   Çalma kemençem dertli zaten yara
  Böyle ayrılık olmaz hep mi bu bahtum kara
   Civranun yalısına vardır küçük bir liman
   Gelmeyelim gözgöze dayananmam
 
     Asiye artık gözlerini tutamamış ağlamaya başlamıştı türküyü yarım bırakıp koşarak yukarı çıkmıştı mustafa da arkasından koşmuştu
  Mustafa: asiye dur ayrı ayrı yakma bizi
  Asiye: mustafa biz kül oldik bizi karadenize gömdiler
  Mustafa: asiye etme da sevduğum beni anla
  Asiye: bize bu sevdadan hayur gelmedu mustafa zamani geçirmişuz
   Mustafa: bana aynı bakaysun benu seveysun niye koymuyosun başını göğsüme neden inat ediysin
  Asiye:mustafa biz biz olamamişuz o yüzden başımı göğsüne bundan sonra koyamayrum artuk pirak peşumu bitsun bu çile sen ayru boğuldun ha bu karadenizun suların da ben da boğuldum biz artuk karadeniz de kaybolduk bizu kimse kurtaramaz
Mustafa:asiye etma nolursun unutaluö bu gece her şeyi hasretumdan öliyrüm
    Asiye ağlayarak bişi diyemez
Mustafa belinden kendine bastırır alnını öpecekken asiye engeller
   Asiye:mustafa bana dokunmani istemiyrım sabah yaptığın hiç hoş bişu değildu eğer bidaha bana dokunmaya kalkarsan babama giderum hakim falan da dinlemem unutma ki ben kizum içun burdayım
  Mustafa: asiye etma
  Asiye: buni bize sen ettun mıstafa
  Asiye dönüp odaya girdi kapının arkasında diz üstü çöküp sessiz sessiz ağlamaya devam etti uyuyakalmıştı birden kapı sesiyle sıçradı cama gidip baktı ve mustafaydı giden saaye baktı 1 saat uyumuştu çok yorgun düşmüştü 2 gündür uykusuzdu
   Kızına sarılıp dua etmeye başlamıştı ne yapacağını bilmiyordu mustafayı çok seviyordu ama yaptığını kendine yedirtemiyodu eğer affederse kendine ihanet etmiş olurdu bunu asla gururuna yediremezdi bir tarafı affet ya anlatılanlar doğruysa bir tarafı da affetme gördüğüne mi inanıcaksın diyodu bu süreç asiyeyi çok yormuştu yine bütün gece uyuyamamıştı düşünceleriyle savaşmıştı saatine bakıp kalktı balımı hazırlaması gerekiyordu nefeste kalkıp yiğiti hazılıyordu çocuklar kahvaltılarını yapıyorlardı
  Asiye: nefes ablam ben bugün bi babama gidıp gelicım tamam mı şimdi çıkayım
  Nefes: tamam ablacım git sen bişi istermisin benden
  Asiye:yok ablam sağ ol
   Murat aşağı iniyordu
  Asiye: ay bakun şu işe ne kadarda şansliyum kendume bir şoför buldum
  Murat uykulu gözlerle asiyeye bakıp dediğini anlamaya çalışıyordu
  Asiye:yengem benu bir babama pirakupta geliver
  Murat: of ya yenge vallahi daha kahvalti bile edemeduk
  Asiye: of dema yengeye vallahi taş olursun
   Gülüştüler ve asiyeyle murat arabaya bindi yolda
   Murat: yenge abimi hiç affetmeyecekmisun?
   Asiye:yengem murat sen karişma
    Murat:yenge ama abim perişan oldi hem abime neden güvenmeysın
  Asiye cevap verememişti gözleri dolmuştu kafasını cama dayayıp susyı sadece sustu o konuşan kadın artık susuyordu sessizliği konuşuyordı çünkü duygularını anlamaya kelimeler bulamıyordu
   Osman hocanın evine gelmişlerdi
  Murat:yenge geldik kaçta alayım senu
  Asiye:bilmiyrım ben senu ararum hadi görüşuruk
  Der ve arabadan iner gözleri doludur kapıya vurur ve osman hoca kapıyı açar
   Osman hoca:asiye kizum nold
   Asiye: bişi olmadi babam senu özledum
   Osman hoca: olmiş ama hayde bakalum
     Asiye girip cam kenarına oturdu osman hocada yanına oturdu asiye bacağına başını koyup yattı ağlamaya başladı
  Asiye:babam bişi sorma bişi de dema sadece ağlayup uyumak istiyrım
   Osman hoca ses çıkarmadan asiyenin saçlarını okşamaya başladı asiye ağlamaktan yorgun düşüp uyumuştu ....