[ Phan ] Addicted to you...

{ 13 }

~Phil~
Siedziałem na fotelu i modliłem się żeby Dan do mnie zadzwonił. Nie dał znaku życie od 3 dni. Nie mogłem dłużej czekać. Zerwałem się, założyłem buty i wyszedłem z domu. Prawie biegnąc wszedłem na klatkę schodowa Dana. Wyrównałem oddech, uspokoiłem myśli i zapukałem. Drzwi otworzyła starsza, miło wyglądająca kobieta.
-Dzień dobry, w czym mogę pomóc?- zapytała.
- Dzień dobry- posłałem jej uśmiech- Czy jest Dan?- Zapytałem.
- Oj... Przykro mi..- posmutniała- Dan i jego rodzice wylecieli do do Francji.
- A wie Pani kiedy wróci?
- Nie wiem dokładnie, ale chyba się tam przeprowadzili na stałe.
- Dziękuje... Dowidzenia- posłałem jej sztuczny uśmiech i wyszedłem z budynku. Usiadłem na schodach i starałem się ułożyć wszystko w jedną logiczną całość. Dopiero po chwili zrozumiałem, że mogę go więcej nie zobaczyć. Wziąłem do ręki telefon i zadzwoniłem do niego. Ku mojemu zdziwieniu odebrał.
- Halo?- powiedział chłopak.
- Boże Dan! Gdzie ty jesteś!?
- Phil! Rodzice usunęli mi wszystko z telefonu- powiedział szczęśliwy- Ale... Jestem w Paryżu- Nagle posmutniał.
- Dlaczego nie zadzwoniłeś?- zapytałem.
- Rodzice zabrali mi telefon i laptopa...- wytłumaczył- Postaram się za niedługo wrócić do Londynu... Obiecuje- Powiedział z przekonaniem.
-Dan... Jak wrócić? Rodzice ci nie pozwolą.
- Phil... Bo ja uciekłem.. Poszedłem do lotniskowej toalety i wymknąłem się..
-Co?!- Powiedziałem zdziwiony- Poczekaj na mnie... Zaraz kupię bilety i u ciebie będę.
- Ok... Będę czekać- powiedział trochę szczęśliwszym głosem.
- Tylko błagam uważaj na siebie- powiedziałem, a on się rozłączył.
Poczułem ulgę, że wiem gdzie jest, w z drugiej strony bardzo się o niego martwiłem. Był wieczór, a Paryż w nocy nie jest najbezpieczniejszym miastem.
——
UWAGA INFORMACJA!
Następny rozdział powinien się jutro pojawić ❤️ Zapraszam na mojego Twittera. Jakby coś mi przeszkodziło w napisaniu go tam pojawi się informacja.
Nazwa: IzabelaMad1