Ivan's POV
Bat kinakabahan ako ng ganto? Parang may mali? Kanina pa ako tulala buong klase dahil may bumabagabag talaga sakin,masyado akong kinakabahan,and I don't know why.
"Tol! Kanina ka pa jan tulala,okay ka lang ba?" Tanong ni Jordan,ngumiti lang ako.
"Baka naloko na ni Juliana" Pag-singit ni Tristan,nag-pantig ang tenga ko kaya agad ko siyang kinwelyuhan.
"Tangina mo! You don't know her,don't be so immature,Tris! Di porket iniwan ng mama mo ang papa mo,ay ganon din si Jelay! Jelay is a nice girl! Not a slut,whore or a bitch! Isa pang bintang kay Juliana,basag yang mukha mo" Banta ko at umalis na lang.
Nang mag-uwian na ay nag-stay ako sa cafeteria at bumili ng kung ano-ano. Habang nakain ay nakatanggap ako ng tawag,from unknown number pero sinagot ko,baka kase emergency.
"Yes? Hello?" Sagot ko
"Ivan,it's me,Nica" sagot ng nasa kabilang linya o ni Nica.
"Oh anong balita?" Tanong ko.
"Bad news Ivan eh" Ani niya. Bigla akong kinabahan.
"A-anong bad news? It's not a good joke,Nics ha. Don't prank me,bad mood ako" Seryosong sabi ko
"Sana nga biro e,pero si Juliana kase Ivan,n-nahimatay,ngayon nasa ospital na siya." Sabi niya. Seryoso ba to? Ang Juliana ko na mas malakas pa sa tigre nasa ospital? Shit! Napa-hagod na lang ako sa buhok ko at nasabunutan to. Shit!
"S-saang ospital,Nica? Punta tayo,I need to see her" Sabi ko. Pinunasan ko na lang ang namamasa kong mata.
"I'll text you kung saan,be ready na lang" Sabi niya at binaba na.
~•~
We're here. Shit! Paulit-ulit na mura ko sa aking isipan. I hope she's fine. Pumasok na kami sa elevator at si Nica na ang nag-guide saamin,kasama namin si Janelle at Ayisha,isasama ko sana si Jordan kaso nakakahiya naman.
Pag-pihit ko ng doorknob ay bumilis ulit ang tibok ng puso ko,kingina! Umayos ka naman! Nilakasan ko ang loob ko at binuksan to. I saw her,sleeping. Alam ko na agad na natutulog siya dahil rinig ko ang hilik niya,napangiti na lang ako,I hope she's fine.
"A-ano ba yan? Bat dito kayo-" di niya natuloy ang sasabihin ng dumapo sakin ang kaniyang mata,ngumiti ako sakaniya pero iniwas niya lang ang tingin niya samin.
Pilit niya kaming pinapauwi,kaya wala kaming nagawa kung hindi umuwi. Wala namang problema sakin kinuha ko na lang ang cellphone ko at chinat siya
To: My Jelay
Hi,baby ko. I don't know if u're okay,but i hope it's a yes. I'm always here for you,no matter what. Jelay I love you,wag mo naman akong tinatakot. I miss the strong Jelay. I miss you.
I press the 'send' botton,at humiga na lang ako sa aking kama. Nag-aalala ako para sakaniya,I know na she's strong kaya dapat maging malakas siya. Argh! Pinikit ko ang aking mata para naman makapag-pahinga ang utak ko.
~•~
Nica's POV
*Kinabukasan*
Alam kong may something about Jelay's condition,di ko lang alam kung ano. At kailangan kong alamin kung ano yun.
Di ako sumabay sa pag-uwi,dahil pupunta ako kay Juliana. Pagkadating ko don ay nadatnan ko si tito at ang doktor siguro ni Juliana
"Juliana's condition is getting worst" Rinig kong sabi ng doktor. A-anong kondisyon? Lumalala? Hinimatay lang naman siya ah.
"A-ano pong kailangang gawin,doc?" Tanong ni tito.
"Pa-operahan ulit siya or worst,aabot sa point na di na siya pwedeng operahan" Sabi ng doktor at nag-paalam na. Hinarang ko si tito at tinanong kung anong ibig-sabihin non.
"Nica,J-Jelay's condition is not healthy. Nakikita natin siyang ganiyan pero mahina siya. Meron siyang sakit sa puso,Nica. Wag mong sabihin sa kaniya na alam mo." Sabi ni tito at nag-paalam na muna.
Tska lang nag sink-in sakin ang ang sinabi ni tito. Ang bestfriend ko? May sakit sa puso? I-it can't be. Naguguluhan ako! Tama ba na sana di ko na lang nalaman,o tama na nalaman ko para maalagaan ko siya ng husto. Lalo na na di pwedeng malaman ng iba,mahihirapan ako neto.
Pag-pasok ko sa kwarto niya ay nakita ko siyang nakain,pero bat ganon? Ampayat niya? E pangalawang araw lang naman to.
"H-hi Jelay,how are you?" Tanong ko,iniiwasang bumagsak ang luha.
"Hi,Nicaaaa! I'm fine! Look!" Sabi niya at pinakita ang braso na unti-onti ng namamayat.
"N-nice! So pwede ka ng pumasok?" Tanong ko,naging malungkot ang mukha niya ng binanggit ko ang word 'bout school.
"N-nica" Hikbi niya "I-I can't. Tignan mo ang buto ko,ampayat na" Sabi niya at pinakita ang muscle sa braso,erase it,ang buto-buto niya ng braso.
"E bakit nga namamayat ka ng ganyang kabilis?" Kunwaring di ko alam.
"I-I don't know,m-maybe mahina na ang resistensya ko" Pag-sisinungaling niya. Liar.
Alam kong di ako dapat magalit,pero kase di ko maiwasan. I want to help her,pero ayaw niya.
"I want to help you,Jelay,but how? Hindi mo sakin sinasabi ang dahilan kung bat ka ganiyan" mahinahong sabi ko.
"W-wala namang dapat itulong,Nics. I-I'm fine. Maybe next week makakapasok na ako" Sabi niya ng nakangiti pero kita mo yung sakit. Argh!
"Okay,kung yan yung gusto mo. Basta andito lang ako. Call me if you need someone to talk. I love you" Sabi ko at kiniss ang noo niya. Nagpaalam na ako at umalis na.
Pag dating sa bahay ay hiniga ko na lang ang katawan ko dahil sa sobrang pagod. Sana maging maayos ang bestfriend ko.
