ေခါင္းအံုးေပၚမွ စာရြက္ကေလးကိုၾကည့္ကာ မ်က္ရည္က တေပါက္ေပါက္...
အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ဖတ္လ်က္ ထိုစာသားမ်ားကို ရင္ဘတ္ထဲထိ စြဲေနေအာင္ မွတ္သားထားမိသလို ..
ကုတင္ေဘးမွာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးထိုင္လ်က္ မ်က္ရည္က်ေနေသာ သူ႔ကို ေဘဘီ ျမင္ပါ၏လား...
"က်စ္...
ေဘဘီကြာ...ဘာလို႔လဲကြာ..
ဘာလို႔လဲ!!!!"
ကုတင္ကို တဒုန္းဒုန္းထုကာ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနမိေသာ သူ႔ကို ဘယ္သူ႔မွလာ၍မဆြဲၾကပါ...
"ေဘဘီ...ေဘဘီရယ္..
ကိုကို ေဘဘီ့ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ေလကြာ..
ကိုကို ကေလးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္ေလ..
ကိုကို ကေလးဆီလာတယ္ေလကြာ..
ဘာေၾကာင့္ မိုက္႐ူးရဲဆန္ရတာလဲ ကေလးငယ္..
ဘာေၾကာင့္လဲ!!!!
ဘာေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို ေနာင္တေတြတသီႀကီးနဲ႔ ခ်န္ခဲ့ရတာလဲ"
ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပဖို႔ ေဘဘီမ႐ွိခဲ့ပါ..
သူ႔ကို အရြဲ႔တိုက္ေနၾက ေဘဘီ ေဘးမွာ ႐ွိမေနခဲ့ပါ..
သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ တဖြဖြေျပာေနၾက ေဘဘီသူ႔ေဘးမွာ႐ွိမေနေတာ့ပါ...
"ကိုကိုေလ..
ဘယ္လိုအသက္႐ွင္ရပါ့မလဲကေလးရယ္..
ကိုကို ဘယ္လိုေနခဲ့ရပါေတာ့မလဲ"
ကုတင္ေပၚေမွာက္လ်က္ မ်က္ရည္ေတြကို လြတ္လပ္စြာ က်ဆင္းခြင့္ျပဳသည့္အခါ..ပုခံုးေပၚေရာက္လာသည့္ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႔ႏွင့္အတူ..
"ကိုကို.."
"ဟင္.."
ေခါင္းငံု႔ထားရာက ေမာ့လ်က္ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘဘီရယ္...
ေဆးရံုအက်ႌအျဖဴေလးႏွင့္ သူ႔ကိုျပံဳးျပသည္....
"ကေလးေလး.."
ခံုေပၚမွထကာ အေျပးဖက္ေတာ့ ဖက္၍မရ..
ထပ္ခါထပ္ခါ ဖက္ရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အရာမထင္ခဲ့..
"ေဘဘီ..."
"ကိုကို..
ေဘဘီေျပာတာနားေထာင္.."
"ေဘဘီ မ႐ွိရင္လဲ ကိုကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနရမယ္ေနာ္."
YOU ARE READING
ကိုကို //Yoonmin (Zawgyi Version)
Fanficကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြဟာ ကိုကို႔ရဲ႕ ေအးစက္လြန္းတဲ့ အၾကည့္ေတြ ကိုကို႔ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြေအာက္မွာ အစိပ္စိပ္အႁမႊာအႁမႊာပဲ့ေႂကြေလရဲ႕... My Special Prebirthday present for my lovely @y...
