Her şey birgün canı sıkılan Suganın, sürekli karşısına çıkan wattpad uygulamasını yükleyerek, kendiyle alakası olan bir kurguyu okumasıyla başladı...
▪¤▪¤▪¤▪¤▪
Wattpad uygulamasını telefonuna yükleyen Min Yoongi kendisi ile ilgili olan bir hikayeyi...
Merhaba; uzun bir aradan sonra yeni bölümle geldim... İyi okumalar beybilerim sizi seviyorum ve kocaman kucaklıyorum... 🤗🤗🤗
Satır arası yorumlarınızı ve bölüm sonu votenizi bekliyorum... 😘😘
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gece sabaha kadar ilk bölümü defalarca yazıp silmiştim. Yazdıklarımı son defa okuyarak tamam olduğuna kanaat getirdiğimde, uyanmak için kurduğum alarmı duymuş kendime küfürler ediyordum. Yine uykusuz bir gecenin sonunda yorgun bir gün beni bekliyordu.
Dinlenmek için hiç vaktim kalmamıştı. Hazırlanıp cafeye geçerek her günkü kurabiyeler ve içecekler için ön hazırlıkları bitirip, kendimi bırakabileceğim bir köşe seçtim.
Cafenin kapısı açıldığın da gelenin Bay Bae olduğunu farkederek harekete geçip, her günkü siparişlerini hazırladıktan sonra kısa bir süre sohbet ettik. Bu sırada cafenin önünde oturan, Bay Eunjiye gözüm ilişmişti.
Kendi kendine mi söyleniyordu, yoksa yine birine mi laf yetiştiriyordu anlayamamanın verdiği endişeyle dışarı koşmuştum.
Benim geldiğimi anlamış olmasıyla, yüzüme bakmadan konuşmasına devam ediyor, bir yandan da yol boyunca asılı posterleri süzüyordu.
"Sabaha kadar gözüme uyku girmedi Hilâl...Son günlerde pek tadım yok."
"Keşke bugün, cafeye gelmeyip dinlenseydiniz Bay Eunji "
Kafasını ağır, ağır sallayarak onaylarken, güçsüz bedenini oturduğu tabureden kaldırmış ve cafenin kapısına yönelmişti. Hasta gibi bi hali vardı ve bu beni endişelendiriyordu.
İkimizin de uyanmasına yardımcı olacak birer kahve yaparak oturduğu yer de o haberleri izlerken, ben ise wattpadi kontrol ediyordum.. Bi kaç takipçi haricin de, pek bi hareket yoktu.
Tv de ise bugün BTS grubunun comeback yapacağına dair haber yapılıyordu. Bu haber esnasında Bay Eunji'nin, yüzünün aldığı ekşi ifade ile gülmemek için kendimi zor tutuyordum.
Bugün çabuk ve vukaatsız bitmeliydi.Daha akşam comeback için yayınlanacak klipte cafenin ortamını hayal ederek dudaklarımı ısırıyordum.
Gün boyu dolup boşalan bi kaç masa sonun da cafe akşama doğru ender zamanlardan birini yaşıyor, ilk defa full çekiyordu. Bu sevindirici birşeydi, fakat ikimizin de yorgun olduğu bir gün de bu daha çok yorulmak demekti. Bay Eunji yeğenini arayarak yardım istemeyi teklif etse de kabul etmemiştim.
Ağır metal müzik dinleyen ve ayrı dilleri konuştuğumuzu bildiğim bu kızla, hiç bir zaman yıldızımız barışmamıştı.Böyle enerjimin düşük olduğu bir günde onunla uğraşmaya ne gücüm ne de niyetim vardı.
Kapanmak için yalvaran gözlerimle:
"Sorun değil Bay Eunji, ben hallederim." diyebilmiştm.
Gözlerim 18:00'e gelmek üzere olan saate iliştiğinde, kalbimin yersiz hızlanmasıyla kendimi bir an hava alma bahanesiyle cafenin dışına atmıştım. Twitterda bi süre gezindikten sonra wattpade geçerek hazır olduğunu düşündüğüm hikayenin ilk bölümünü yayımlamıştım.
