𝙈𝙮 𝙍𝙚𝙖𝙙𝙚𝙧 | ⓢⓤⓖⓐ | (𝙈𝙔𝙂~𝙒𝙖𝙩𝙩𝙥𝙖𝙙𝙙𝙚)

2.1

Merhaba, iyi okumalar...
♥️♥️♥️

"Hikayende beni rahatsız eden tek bir şey var ve o ne biliyor musun?"

Birazdan duyacaklarım belkide tahmin ettiğim şeydi.

"Hikâyede ki kıza bir isim vermemiş olman."

..........

Haklıydı.
Hikayeye başladığım da bunu çok önemsemesem de, sonrasında ben de bir isim vermediğime pişman olmuştum.
Ama şu an yapacak birşey yoktu ve böyle devam etmek zorundaydı.

Biraz yürüdükten sonra ayrılma vakti gelmişti. Beni cafeye bırakmak istemesi hoş ve ince bir davranıştı ama daha fazla gecikmesini istemiyordum. Yurda dönmesi için onu ikna ederek, bindiği taksiyle uğurladıktan sonra biraz daha yürüyerek otobüs durağına ulaştım.

Bir yandan olanları, bir yandan da yaşadığımız talihsizlikleri düşünerek yaptığım yolculuktan sonra nihayet cafeye ulaşabilmiştim.
Üstümü değiştirerek telefonumu şarja taktım. Wattpad bildirimleri için uygulamaya girdim. Bir kaç hikaye yorumu ve bir kaç tanede msj vardı.
Mesajlara hızla cevap verip en son Yoonginin mesajına döndüm.

"Cafeye ulaşabildin mi?"

"Evet, şu an cafede odamdayım.Peki sen yurda geçebildin mi?"

"Evet"

Bir süre sonra cevap gelmişti ama sanki kısa ve geçiştirmek istenilen bir cevap gibi hissetmeme sebep olmuştu. Açıkcası biraz gardım düşmüştü.Bay Eunjinin gitmek üzere oldugunu söylemesiyle cafeye geçerek işime koyuldum.Cafeyi kapatma saati geldiğinde ise çoktan bir dakika daha duramayacak bir hale gelmiştim.Han nehrinin temiz havası ve Yoonginin varlığı sanırım beni fena halde çarpmıştı.

Yatmak için hazırlanarak kendimi yatağa attığımda, gerçekten yorulduğumu hissetmiştim.
Gün içinde olanları ve Yoonginin o aklımı kaçırmama sebep olacak gülüşünü anımsadıkça yatakta dönüp duruyordum. Bir de kendi kendime gülerek olanların gerçekliğine şaşırıyordum. Yatakta sonunda oturur pozüsyona gelerek telefonumu elime aldım. En azından bir şeylere bakınırken uykum gelebilirdi.
Wattpade, ardından diğer sosyal hesaplarıma girerek göz attım.

Biraz sonra wattpadden gelen mesaj ile hemen uygulamaya girdim.

"Merhaba, ekstra prova çıktı. Ancak odama geçebildim. Nasılsın?"

Akşamki kısa cevabından sonra artık benimle pekte iletişimde bulunmayacağını düşünmüştüm. Fakat hiçde beklemediğim bir açıklamayla yazmıştı işte.

"Biraz yorgunum ama iyiyim. Sen nasılsın?"

"Odaya kendimi zor attım.Cevap veremezsem uyumuş olduğumu anla lütfen"

Yataktan fırlayıp elimi yüzümü yıkadım. Az önce olan deli gibi uykum şuan tamamen kaçmıştı. Tek istediğim şey onunla bir süre yazışabilmekti.

"Yorucu bir günün ardından pratik yapmak seni daha çok yormuştur."

"Han nehrine defalarca gittim fakat daha önce hiç bu kadar sarsılmamıştım."

Onun iyi olması için dinlenmesi gerekiyordu. Bu yüzden hiç istemesemde gerekeni yaparak dinlenmesini söyleyen bir mesaj yazdım.

"Bence şu anda telefonunu uzak bir yere bırakarak. Hemen uyumalısın.Yorgunsun ve geç oldu."

"Genelde bu saatlerde konustuğumuz için sorun etmemiştim. Afedersin, seni uyandırdım mı?"

"Uyumuyordum."