Destined [ongoing]

Chapter 17

AUDREY'S POV

I woke up with the sun shining in my eyes. Nakakasilaw naman. I went out of my bed and dumiretso sa toilet. Naghilamos ako at tumingin sa salamin, even I could see the emptiness of my eyes.

I took a shower kahit na naramdaman ko ang hapdi sa mga sugat ko. They were still fresh, halatang kakagawa lang. Nagbihis ako ng sweatshirt tska leggings.

I looked at myself in my mirror. I look like someone who just had a hangover. Wait a minute. Bakit ganon? Something's missing.

Asan na yun? I can't loose that! Di ko naman yun hinubad ah! San yun napunta? Kingina paniguradong lagot na naman ako nito!?

*knock knock*

I opened the door at si kuya lang pala. I was about to talk when I was engulfed with a hug. Yinakap ako ng mahigpit ni kuya. As in sobrang higpit.

"Okay ka lang ba? Gutom ka ba? Anong gusto mong kainin? Pagluluto kita." Sunod sunod na sabi ni kuya sakin habang hawak ako sa magkabilang balikat ko.

"Im fine kuya. Pero may problema ako."

"Ano yun?" Nakakunot na noo na tanong ni kuya.

How will I say this? Paniguradong sesermonan ako ni kuya.

"Nawala ko yung necklace." Pabulong na sabi ko sa kanya.

Sasabog na si kuya. In 3

2. . . .

1. . . .

"ANO! What the hell Audrey Rhailene Azares! Panong nawala? Eh diba sinabi ni papa na ———" di niya natuloy ang sinasabi niya dahil tinakpan ko ang bibig niya.

Ang ingay kasi. Baka marinig pa nila papa mapagalitan pa ako.

"Kuya don't be noisy nga. Baka marinig tayo nila papa." Suway ko at tinanggal ang kamay ko mula sa bibig niya.

Tiningnan niya ako ng masama at naglalakad papunta sa kama para maupo. He run his hand through his hair showing na frustrated talaga siya. Daig pa ako kung makaemote.

"Just help me find it. Andito lang siguro yun." Sambit ko at bumalik sa paghahanap ng necklace.

San ba kasi napunta yung necklace ko na yun?

Naghanap kami pareho ni kuya. He kept on complaining na kababae ko daw na tao pero ang gulo gulo daw ng gamit ko. He just can't keep quiet.

"Langya kuya ang ingay mo. Maghanap ka na lang kaya diyan!" Reklamo ko at inirapan siya. Agad naman tumahimik ang loko at may binulong sa sarili pero di ko narinig.

"Rey. There's a note sa bintana mo. Who is this from?" Saad ni kuya kaya lumapit ako sa kinaroroonan niya. A note? Wala naman akong naaalalang may nagbigay sakin ng note.

I took the paper from him at binuksan ito. Kuya was peeking from my shoulder.

Be safe.

Yun yung nakasulat sa papel. Is this even for me? At sino naman ang nagbigay nito saken?

"Who gave you that?" Inagaw ni kuya yung papel mula saken.

"Di ko alam. Baka prank lang. I don't remember anyone giving me a note kuya." Paliwanag ko at tiningnan ulit ang papel.

"Give me tatapon ko na. Prank lang siguro yan." Sambit ko at nagtangkang kukunin ang papel.

"Maybe it isn't." Sabi ni Kuya out of nowhere. What? So ngayon nagpapaniwala na siya sa note na yun?